Gescheiden

Hoofdstuk 15

POV Dyla

Vermoeid zit ik tussen de soldaten aan de grote tafel. We zijn net terug uit Midusa en hier en daar liggen wat gewonde soldaten die verzorgd worden. Buiten regent het pijpenstelen. Langzaam eet ik van het vettige vlees dat we als eten hebben gekregen. Meindert zit links van mij te praten met een andere man. Ik merk dat sommige soldaten blikken op me werpen, maar die kijken direct weg als Meindert een blik op mij werpt. Ik kijk alleen maar naar mijn bord. Toen het gevecht bij Midusa begon beval Meindert mij om achter de soldaten te blijven, iets waar ik op dat moment heel boos om werd. Maar Meindert duldde geen tegenspraak. Toen we later weer terug gingen beseffen ik pas dat ik woú vechten. Ik wou mensen vermoorden. Ik werd er misselijk van, en moest bijna overgeven. De enige beetje logische reden die ik kon verzinnen was een adrenaline kick. Toen Meindert vroeg wat er mis was en ik vertelde het moest hij alleen maar lachen. En nu zit ik hier. Opeens staat Meindert op, kijkt een de tafel rond en begint te praten.
'Jullie hebben vandaag allemaal goed gevochten. Jullie hebben het Jenavaanse leger eer aan gedaan'
Er klinkt tevreden geroep van de soldaten.
'Ga naar de barakken, overmorgen zijn er weer trainingen, maar vanavond vieren we feest!'
Bij dit laatste heft hij zijn beker omhoog, en met gejoel iedereen doet hetzelfde.

Langzaam stroomt de grote kamer leeg. Meindert blijft rustig zitten terwijl de soldaten in groepjes de kamer verlaten. Ongemakkelijk kijk ik naar de deur, niet wetend of ik ook weg moet gaan of moet blijven. Als iedereen weg is staat Meindert op, en meteen spring ik ook op. Hij loopt de deur uit en ik volg hem op de voet.
'Weet je, je was erg dapper vandaag kleintje' zegt hij
Ik kijk alleen maar vooruit de regen in. Ik denk dat we richting de troonzaal lopen, maar door het slechte weer weet ik het niet zeker.
'Ik bedoel..' gaat Meindert verder. 'Voor iemand die nog nooit echt gevochten heeft'
Weer blijf ik stil doorlopen.
'Morgen vertrekken we naar Nieuw-Fenrin en dat word jou eerste dag als Cemal's bewaker...'
Ik blijf stokstil staan. Een beetje geïrriteerd draait Meindert zich naar mij toe, het regent nog steeds pijpenstelen en ik voel het water in mijn schoenen lopen, maar toch ben ik niet in staat om me te bewegen.
Nieuw-Fenrin.... dat ligt vlak onder Atla.
Dat ligt vlak onder de plek waar Laura is.

Weer een nieuw hoofdstukkie!! Zelf vind ik deze niet zo goed 😝 maar ik ga nu wel naar Nieuw-Fenrin!!