HÜZNÜN SESİ

2. Bölüm

Keyifli Okumalar...

🌼Hifa'dan🌼

Biraz telaşlı bir şekilde bavulumu hazırlamaya koyulmuştum. İstanbul'a gideceğimizi en son öğrenen kişiydim. Üstelik konu benimle ilgiliydi, nereden bakılırsa bakılsın bana büyük bir haksızlık yapmışlardı. Hayallerimde defalarca kez İstanbul'a gitmiştim, hiçbiri buna benzemiyordu. Herkes evden çıkmam için yalvarırken ben hala bavula koymadığım bir şey olup olmadığını düşünüyordum. Sonunda derin bir nefes alıp kendimi rahatlattım. Sonuçta evime tekrar geri gelecektim, oraya okumaya yada temelli kalmaya giden birisi değildim. Alt üstü 1 hafta kalıp geri dönecektik. Yaşadığım paniği bastırdıktan sonra bavulumu alıp dışarı çıktım. Bütün ailem arabada beni bekliyordu ve hepsi çok kızgın görünüyordu. Onlara sırıtarak el salladım, bu hallerime alışkın olan abim gülümsedi ve bavulumu elimden aldı. Yanağımdan bir makas alıp göz kırptı.

Böyle bir yolculuğa çıkmayı beklemediğimden çok heyecanlıydım. Hiçbir zaman resimlerimin sergileneceğini düşünmemiştim. Şimdiyse ilk defa babamın benim için bir şey yaptığına şahit olmuştum. Sevgisini gösteren biri olmadığından, çoğu zaman beni sevdiğini düşünmezdim. Hayatımda ki en büyük kötülüğü yaparak üniversite başvurumu yırtıp atmıştı. İstanbul da Bukre ile kurduğumuz bütün hayaller bir anda uçup gitmişti. Bukre ile öyle çok ağlamıştık ki, gün boyu kimseyle konuşmamış ve odamızdan çıkmamıştık. O günden sonra insanlarla daha az konuşmaya başlamış, günlerimin çoğunu yalnız başıma kendimle yapılabilecek her şeyi yaparak geçirmeye başlamıştım. Her konu hakkında bilgim olsun istiyordum, sürekli okuyordum ve araştırma yapıyordum. Babamın hayallerimi çöpe atmasından sonra pes edip kendimi bilgileri kapatmayacağıma söz vermiştim. Kendimi kapattığım tek şey insanlardı.

Pamuk şekeriyle bu kadar çok konuşmamın tek sebebi babamdı. Sürekli Bukre ile birlikte olduğumuz zamanlar, pamuk şekerini unutur sadece geceleri kısa bir süre konuşurduk. Kendimi içi kapattıktan sonra, bütün öğrendiğim şeyleri pamuk şekerine anlatmaya başladım. Gördüğüm ve araştırdığım her yeri onunla gezmiştim. İstanbul'u o kadar çok araştırmıştım ki, oraya ilk kez gidiyor olsam da kaybolmayacağımdan emindim. Pamuk şekeriyle defalarca kez her sokağı karış karış gezip, bu sokakların tarihleri hakkında sohbet etmiştik. Hayallerimde. Yüzümde buruk bir tebessüm oluştu, babama şuan için minnettardım. Yine de yaptığı şey için onu asla affetmeyeceğim bir gerçekti. Şimdi benim için yaptığı şey, geçmişte yaptığı şeyleri değiştiremezdi. Gözlerimi kapattım, bu sefer pamuk şekeri olmadan güzel bir yolculuğa çıktım. Bukre ile ilk karşılaşacağımız anın hayallerini kurmaya başladım, bir kez daha.

🌼🌼🌼

Genel olarak yolun yarısını etrafı izleyerek geçirmiştim. Sonunda uçak inmiş ve İstanbul'a gelmiştik. Kalbim çok hızlı atıyordu ve yüzüm gülücükler saçıyordu. Tarif edemeyeceğim bir mutlulukla, karnımda ki kelebeklerin uçup gidişini seyrettim. Tıpkı onlar da benim gibi bu tarihi şehri deli gibi gezmek istiyorlardı. Hayal ettiğim şeyler genel olarak en yakın arkadaşım Bukre ile gezmekti. Geceleri sabaha kadar oturup sohbet etmek, onunla her bir dakikanın acısını çıkarmak istiyordum. Hayallerimin suya düşmesine alışık olduğumdan böyle bir şeyin olacağı ihtimali bana hâlâ çok uzak geliyordu. Yine de ne olursa olsun bunu yaparken kimseden izin almayacaktım. Gidiyorum diyecek ve sadece gidecektim. Bu sefer kimsenin beni durdurmasına izin vermeyecektim. Gözlerimi kapattım ve başımı gökyüzüne doğru kaldırdım. Kollarımı açıp etrafımda döndüm, sonunda İstanbul'a gelmiştim.

Bu hareketi yapabiliyor olmamın tek sebebi etrafta kimsenin olmamasıydı. Havalimanında bir araba bizi alıp lüks bir otele getirmişti. Otelin bahçesinde kendim için bir yer bulmuştum. Hiç kimse yoktu ve ben burada dilediğim gibi davranabiliyordum. Kaldığım odanın muhteşem bir İstanbul manzarası vardı. Bakmaya doyamadığım bu manzara karşısında istediğim tek şey, ya kuş olup uçmak ve bütün İstanbul'u gezmek yada bulutların üstüne gerçekten çıkıp bütün İstanbul'u gezme isteği doğuruyordu. İkisi de olamayacağım gerçeği canımı sıksa da yapacak bir şey yoktu. Sonuçta İstanbul'a gelmiştim, önemli olan da buydu.