HATA #Wattys2018

Bölüm 16

Müzik: Emre Aydın-Son defa

Cemre'nin ağzından...

Annem bana büyük bir öfkeyle bakıyordu , ki gözlerinden ki ateş buradan bile içimi kor gibi yakıyordu. Ya olanları duymuşsa ...Allah'ım düşünmek dahi istemiyorum. Korku ve endişeyle yavaş adımlarla anneme doğru ilerledim. Olabildiğince gülümseyerek yanına ulaşıp bir şey demeden sarılacak iken iki koluyla beni engelledi oppps işte şimdi ölebilirdim. ''Anne?'' diyebildi dilim büyük bir korku ile. Annem büyük bir hayal kırıklığıyla bana bakıyordu sanırım bana ilk kez böyle yabancı bakıyordu. Kesinlikle olanları duymuştu asla beni affetmeyecekti bunu biliyordum. ''bana ne zaman anlatmayı düşünüyordun ya da bir annen olduğunu ne zaman hatırlayacaktın?'' sesi buruktu sözcükler boğazında düğümleniyordu ama bunu nasıl öğrendi en uygun zamanda gidip kendim anlatacaktım zaten. Hamileliğin verdiği duygusallıkla gözlerim dolmuştu boğazım yanmaya başlamıştı çoktan ona nasıl açıklamada bulunacaktım bilmiyorum daha doğru ne diyecektim ki ? ''anneciğim anlatacaktım bugün ya da en kısa sürede.'' sesim titrerken annemin gözüne bakamıyordum. ''Gözlerime bak!'' sesinde ki sert tını ürkütmüştü beni hızla ona baktım gözlerindeki kırgınlığı ve nefreti görebiliyordum bana iğrenç bir varlığa bakar gibi bakıyordu bunu bana karşı düşünemez ben onun kızıydım bana iğrenç biriymişim gibi bakması adil değil evet yaptığım şeylerin savunulacak bir yanı yoktu ama bu kadar ağrı bir itham beni yaşatmazdı , zaten Akın ile bir sürü sorunum varken... Sesim titrerken yine dudaklarımdan kısık bir tonda Anne diyebilmiştim. Onun da gözleri dolarken sert yüz ifadesinden ödün vermiyordu. ''Cemre duyduklarımı hala idrak edemedim..ilk duyduğumda bunu kızım yapmaz dedim ama görüyorum ki tek varlığım benden habersiz barlara gidiyor , tanımadığı bir erkekle sabahlıyor...^'' düğümlenen boğazında cümleler kesik kesik çıkıyordu. Kim anlatmış olabilir ki ? Sırma olmaz ama bunu bir ben bir Sırma bir de Akın'ın çevresi. Annemi tanıyacaklarını sanmıyorum, Allah'ım ölmek istiyorum. Utanarak yüzüne bakınca bir şey demeden eve girdi. Ben de peşinden ilerleyip eve girdim , oturma odasında gözüme ilk çarpan  Sırma'nın tedirgin halleriydi ; etrafında fır dönüp tırnaklarını kemiriyordu bunu sadece çok tedirgin ve korktuğu zaman yapardı. Anne mi gören Sırma  direk gözlerini gözlerime dikti kesinlikle o söylemişti!

Annem odama gidip biraz uyuyacağını söyledi bende fırsattan yararlanıp Sırma'yı güzel bir sorguya çekmiştim tahmin ettiğim gibi o söylemişti ama bunu söylemek zorunda olduğu için...aslında onun önce söylemesi iyi olduğu yoksa asla cesaret edip söyleyemezdim. Şimdi anneme söylemem gereken son bir şey kaldı o da evleneceğim konusu.

    ⏰⏰⏰

Sabahın  ilk saatleriyle erkenden uyanmıştık ; Sırma  ile kahvaltı  hazırlıyorduk. Annem daha odadan çıkmamıştı , aslında  bu durum beni hem korkutuyor hem de üzüyordu. Annemle ilk defa böyle  bir duruma gelmiştik... bu durumun en kısa  sürede  düzelteceğime inanıyordum. Masada annemi beklerken aklıma  dün  yaşanılanlar geldi resmen evleniyordum hemde beni istemeyen bir erkekle. Bu durumlara düşeceğime  evde kalsaydım daha iyiydi. Elim istemsizce sağda duran telefonuma gitti bayadır bakamıyorum  belki Akın  mesaj falan atamış  olabilir. Ekranı açtığımda bildirimler kısmı boştu bu biraz içimi  burksada üstünde  durmadım.  Annemin mutfağa  girmesiyle hemen ayaklanıp çay bardağına uzandım.  Annem benden önce  davranıp sert ses tonuyla "ben hallederim" demişti sadece, hiç  yüzüme bakmadan. Allah'ım ağlamak  istiyorum ama güçlü durmam gerek ; anneme,  Akın a ve ailesine  karşı yoksa izlediğim yol başka bir yöne  sapabilir. Sessizce kahvaltı ediyorduk ne ben ne de Sırma konuşmaya cesaret edemiyorduk. Sanki bir laf etsem anın  da infaz edilecekmişim gibi hissediyordum. Bu gergin ortamın  bozulması  için  hemen karşımda oturan Sırma'ya bakıp annemle konuşmasını işaret ediyordum. Ama arkadaşım  anlamamakta yeterince ısrar ediyordu. "Cemre ne diyeceksen bana söyle Sırma'yı alet etme." Annemin uyarı dolu sesiyle kötü bir kâbustan uyanırcasına yerimde sıçradım. Anneme dönüp sadece boş boş yüzüne  bakabiliyordum. Ne diyeceğim ki zaten! Annem masadan kalkıp  gözlerimin içine  bakıp " salona gel , tek başına  " diyip mutfaktan ayrıldı.  Sırma'ya dönüp "gazam mübarek olsun annemin şimdi gerçek  yüzünü göreceksin Sırma . Ha birde eğer sesim çıkmazsa ilk işin ambulansı aramak olsun. " ben saçmalıklarımı tek tek sıralarken  Sırma  şaşınca beni dinliyordu. Yazık  bu kıza ne çektiyse benden  çekti...
    Annem koltuğa oturup konuşmamı bekliyordu ama nereden başlayacağımı bilmiyordum. Okul yerine bara gittiğimi  duyduğu an beni öldürebilir. En iyisi hiç anlatmamak...ya içtiğim  içkiler ya Akın'a zorla sahip olmam offf resmen ölüm fermanımı kendim imzalamışım annem bunlara asla dayanamaz...olayın neresinden tutsam diğer yanı elimde kalıyordu, "Cemre anlatmaya başla istersen her şeyi öğrenmek istiyorum, en baştan olanları anlat sakın ha yalan söyleme emekli bir polis olduğumu  unutma!" Annemin aniden lafa girmesi beni daha çok heyecanlandırmıştı zaten ona yalan söylemem imkânsız. .. derin bir nefes alıp  herşeyi bir çırpıda anlatmıştım ve annem tek bir laf bile etmemişti , yüzünde bir duygu kırıntısı  bile yoktu . Ne düşünüyor  bilmiyorum ama hayal kırıklığı  ve üzüntü  hissetiğine adım  gibi eminim. Belki de daha fazlası. ..
  "Anne birşeyler söyle  lütfen susma. Zaten çok  utanıyorum yaşadıklarımdan birde sen böyle yapıp beni harap etme." Titreyen sesime engel olamıyordum bu zor günlerimde bana destek olacak 2 kişi tek var bu hayatımda ama annem destek olmak yerine beni daha çok yıpratıyordu. Pekâlâ  hemen affetmesini beklemiyorum zaten ama yine de bu kadarına gerek yok. "Demek çocuğunda senin gibi babasız büyümesini istemiyorsun." Onca anlattıķlarımın arasında anneme ağır gelen tek cümlem bu muydu? Anneme bakıp sessizce kafamı salladım. O anda annemin dolan gözleri içimi acıtmıştı bunları hak etmiyordu hızla yanına gidip ona sarıldım bir karşılık beklemiyordum sadece bu rahatlatıcı kollarda biraz huzura kavuşmak istiyorum o kadar. Gözümü  kapayıp sadece huzuru kokluyordum ve işe  yarıyordu zaten aksisi olamazdı. Bir anda belime sarılan kollarla hızla kafamı kaldırıp yeşil gözlere baktım  bana karşı mahçup bakışları vardı derin nefes alıp göz yaşlarını ısrarla  dökmemeye çalışıyordu. "Annem..." cümlemi tamamlamadan bana sıkıca sarılıp içine  akıttığı göz yaşlarını salıverdi , "özür  dilerim  kızım. " titrek sesi beni şaşkına uğratmıştı , benim özür  dilemem gerekirken o diliyordu . Neden? "Anne  sen ne yaptın ki özür diliyorsun?"
"Seni babasız  bıraktım  Cemre, baban olsaydı belki de bu durumda olmazdık  ya da bu koca yükün altında tek başımıza olmazdık. Kendi gururum senin hayatına babasız  kalmana neden oldu . Ben bencil bir anneyim. Sana ne bir anne ne de bir baba olabildim. Tek bildiğim otoriter bir şekilde seni büyütmek oldu ama şimdi  yaptığım  hatanın  farkındayım. Bu durumda sen ne kadar hatalıysan bende  en az senin kadar hatalıyım. Sana babanı  getiremem ama bir yerlerde kalmış gerçek anneni getirebilirim kızım...lütfen affet beni lütfen. " annemin hiç adını dahi bilmediğim babam hakkında  ilk kez konuşmuştu ama neden hala  babamın kim olduğunu söyleyemediği anlayamıyordum ,belki de hatırlamak istemiyordur  iç sesim yine mantıklı bir cümle kurmuştu ... belki de babam hayalımde ki gibi mükemmel  bir adam değildi ve bu yüzden  annem onu terk etti ya da o annemi offf şimdide bu dertlerim yetmezmiş gibi bir yenisi  daha eklendi kim bilir bu dert odasına daha kimler davetsiz bir şekilde girecek.
Gözlerimi yine hayranı olduğum  yeşillere dikip gerçek bir gülümsemeyle " sen benim için  her zaman bir anne ve bir de baba oldun. Hayata karşı  bu güçlü  tutumun beni her zaman imrendirdi annem. Ve senin gibi güçlü  ve gerçek  bir anneye sahip olduğum  için  çok  mutluyum iyi ki annemsin. Babam olmasa da sen yetersin bana. Bir daha bana bu konuda af dileme anne buna hakkım  yok seni affedecek kadar büyümedim lütfen. ...sen beni affet o yeter  bana. " annemin bana sarılmasıyla cevabını  almıştım şimdi hayata karşı bir planım yok annemin desteği herşeyin üstesinden geleceğime hiç bir kuşkum yok.

BÖLÜM  SONU 😊😊

   DUYURU

Sevgili okuyucularım , uzun süredir paylaştığım bölümlerde çok az vote desteği var bu durum benim yeni bölüm yazma enerjimi biraz kırıyor. Bende Vote sınırı koymaya karar verdim 50 VOTE  olmadıkça bölüm paylaşmayı düşünmüyorum, zorla istediğim yok sadece okuyorsanız destek verin istiyorum. Umarım desteklerinizi esirgemezsiniz.  Sadece boş yıldıza basmanız yeterli hepinizi öpüyorum, 😍😍😚