HATA #Wattys2018

Bölüm 54

100K olmuşuz 😂🙏🏻 hepinize bol bol teşekkürler.💟

Keyifli okumalar...

Şu an Oktay'ın arabasında boş yolda ilerliyoruz. Bana kızgın olmasına rağmen benden uzak durmayan o! Duygularımı çorba haline getirmekte üstüne yok ama ben bunlara kanmayacağım . Aşkım için ondan vazgeçmeye bile hazırım , sırf o ve Elvan'ın arası iyi olsun bende onlardan uzak durayım. Derince soluyup bu aptal halime içimden güldüm ; ben gerçekten aptal bir kadınım beni yapmadığım bir şey için suçlu bulan birine acıyorum ! Bu başıma gelenleri hak ediyorum çünkü hayat daha ne kadar aptal olabileceğimi sınıyor. Evimin bulunduğu sokağa geldiğimizde Oktay'a kısa bir bakış attım , gergin bir ifade vardı yüzünde ama buna rağmen sakin olmaya çalışıyor. Bu durumu sallamayarak evimin önüne park ettiği arabadan inip kapıyı kapatmadan "teşekkürler, iyi akşamlar ."dedim ve hızla kapıyı kapatarak eve girdim . Dış kapıyı kapatınca arabanın çoktan gittiğini fark ettim. Gitti işte... diyen  iç sesime kızıp 'eve gelip çay içecek hali yok ya' dedim . Bu cümleyi kurarken içimdeki burukluk artarken aslında böyle bir beklenti içinde olmam onu hâlâ çok istediğimi gösteriyor.  Bu saçma düşüncelerimi bir kenara itip direk duşa yöneldim biraz sıcak su vücuduma iyi gelecek.

Oktay

Sırma'yı evine bırakıp sevgilimin evine doğru yol alırken bu yol bana inanılmaz sıkıcı geliyordu. Uzun süredir Sırma ile bu kadar yan yana değildim , her ne kadar ona kırgın olsam bile bu onu özlediğimi yalanlayamaz. Yüzünde ki çiller bile onu özlemek için yeterli bir sebep ama keşke böyle iğrenç bir nedenden onunla ters düşmeseydik. Elvan'ın evine gelince arabayı park edip evine doğru ilerledim , kapıya geldiğim de kapının açık olduğunu görünce içimi müthiş bir korku kapladı . Hızla kapıyı aralayıp temkinli adımlarla içeri ilerledim . Adımlarım sessiz ve hafifti. Koridorun bitmesiyle başımı salona doğru sessizce uzattığım da Elvan telefonuyla büyük bir mutlulukla sesili tonda konuşuyordu , adımın geçmesiyle sessizce onu dinlemeye başladım "ayyy sorma Kerem , senin mükemmel yeteneğin olmasaydı Oktay'ı asla ondan uzaklaştıramazdım. Neyse ki o çil yumağı bizden olabildiğince uzak."Dedi ve tok bir kahkaha atınca vücudumda ki tüm kan çekilmişti resmen. Öfkeden nefesim daralırken onun ne demek istediğini sormam gerek! "Elvan!"diye sertçe ona doğru ilerlerken Elvan korkuyla irkildi ve telefonu hiç düşünmeden kapatıp korku dolu gözlerle bana bakıp sertçe yutkunarak "hayatım?"diye dudaklarından çıkan bu sözcük midemi bulandırmıştı. "Beni kimden uzaklaştırdın ?"Diye öfkeyle ona bağırınca , sert sesimle irkilip bir iki adım geriledi. "Oo-Oktay...nn-e diyorsun?"diye yalandan gülerken içimde ki öfke patlamasına engel olamıyordum ve umarım deli gibi sevdiğim kadın tahmin ettiğim şeyi yapmamıştır ! "Elvan son kez soruyorum , beni kimden uzaklaştırdın ?"diye tekrar sorarken Elvan'ın gözleri korkuyla dolarken ne diyeceğini bilemiyordu. Ellerimle saçlarımın arkaya doğru yatırıp derince soluyup kolunu sertçe kavradım ."Elvan ! Beni giderek öfkelendiriyorsun az önce konuştuğun çocuğu bulurum ve sizin için daha kötü olur!" Diye yüzüne doğru tıslarken Elvan'ın göz yaşları çoktan yüzünü ıslatmıştı ama bu sefer bu yaşlar beni kandırmayacaktı. Kolunu sertçe sarsıp "hadi!"diye tekrar ona bağırınca Elvan acıyla yüzünü buruşturup "bak Oktay ben seni çok seviyorum ve ne yaptıysam bu sebepten yaptım." Diye gereksizce bir giriş yaparken içimde ki pişmanlık beni deli edecekti. Benim bir şey demeyeceğimi anlayan Elvan yüzünü yere indirip kısık tonda gerçekleri haykırdı, " Sırma'yı tanıdığım günden beri ondan nefret ediyorum o senin yanında arkadaşın gibi görünmeye çalışsada aslında aptal gibi seni seviyor ama sen ona o kadar değer veriyordun ki bunu göremiyordun bende senin gözünü açtım Oktay !" Diye son cümlelerini bastırarak yüzüme doğru söylerken Sırma'nın beni sevdiğini öğrenmem beni ikinci kez şoka uğratmıştı. Nerdeyse onunla uzun süredir tanışıyorum ama bir kere bile bana karşı olan o duygularını görmedim ya da görmek istemedim!
    Duyduklarım gerçekler karşısında ne yapacağımı bilemiyordum , kime kızacaktım ? Kendime mi ,Elvan'a mı ? Bu iğrenç olayda gerçekten suçlu kim?
    Beynimde tilki gibi dolaşan sorulara bir türlü cevap bulamıyordum , Elvan en yakın arkadaşıma kumpas kurmuş ve onu benden uzaklaştırmıştı. Yaptığı plan o kadar dahidiydi ki asla Elvan'dan şüphelenmezdim! Elimle başımı sıvazlayıp Elvan'ın aptal planını dinlemeye devam ettim " ...parti üzerime dökülen içki , onun kıyafetini giymem ...hepsi ama hepsi benim planımdı ve bunu yaptığım için de pişman değilim ."diyen Elvan'ın suratına tokat atmamak için kendimi zor tutuyordum . Elimden bir kaza çıkmasın diye derince soluyup ona doğru baktım "bir daha suratını görmek istemiyorum Elvan , şu yaptığın şeye bak ! Utanmadan kızı suçladın bende senin yüzünden kızı suçlayıp ona inanmadım. Sırf birilerini ezmek için kendini bu kadar ucuzlaştırdığına inanamıyorum . Sen ucuz , haysiyetsiz bir kadınsın. Seninle bu kadar zaman geçirdiğim için kendimden utanıyorum."dedim ona tıslayarak . Elvan'ın gözleri yaşadığı üzüntü ile ağlamakta kızarırken bana karşı kendini savunamıyordu zaten ne diyecek ki! Son kez öfkeyle ona bakıp gideceğim sırada kolumu tutup "Oktay lütfen gitme , yalvarıyorum sana!   ben seni çok seviyorum ... Sırma için ilişkimiz bitemez!" Diye zırvalayan Elvan'ın kolunu kolumdan çekip yüzüne dahi bakmadan evinden çıktım. Arabama bindiğimde sinirden beynim zonkluyordu ama en çokta sol yanım acıyordu . Sırma'ya inanmadığım için kendimden utanıyorum onun karşısına nasıl çıkacağım , ne diyeceğim bilmiyorum ! Kafamı arkaya doğru yaslayıp sıkıca direksiyonu sıktım ama bu öfkemi boşaltmıyordu . Başımı yasladığım yerden kaldırıp sinirle direksiyonu yumruklamaya başladım , az önce Elvan tarafından ihanete uğradım ama yapabildiğim tek şey ergen gibi direksiyonu tokatlamak! Öfkemi bir şekilde yenmem gerek yoksa ileri ki zamanlarda başım belaya girebilir . Gözlerimi ellerimle sıvazlayıp son gazla Sırma'nın evine arabayı sürdüm.