HATA #Wattys2018

Bölüm 32

Media : Akın
Video : Ke$ha ~ Praying🎆

Keyifli okumalar 📖

Akın'ın sert bakışları vücudumu terk etmiyordu kesinlikle öldürecekti beni. O yokmuş gibi herkesi masaya davet ettim , Akın annesinin yanında otururken bende onun karşısında annemin yanına oturdum. Yemek boyunca göz hapsinden kurtulamamıştım , korkudan yüzüne dahi bakmadım . Nihat bey hâlâ tasarlayacağı bebek odası hakkında konuşurken bende bundan sonra nerede uyuyacağımı düşünüyordum. Alt katta boş bir oda var penceresiz olan ondan mı kalsam ? Ah hayır orası beni mahveder . Peki salonda mı uyusam ? Ya kıyafetlerime ne olacak ! Şu koskoca evde 1 tane daha oda yapsalardı öleceklermiydi! Annemin dürtmesiyle düşüncelerimden ayrılıp ona döndüm "kızım bir şeyler yer misin !" Dedi tıslayarak zaten geldiğinden beri habire zayıf düştüğümü söyleyip duruyordu , anlayışla kafamı sallayıp tabağıma gömüldüm.

Herkes gitmişti ben ve Akın tektik , o başlamadan ben hızla konuşmaya çalışsam da o yine benden önce davranıp "sen hiç akıllanmayacaksın değil mi Cemre !" Dedi büyük bir öfkeyle, korkuyla yerimde sıçradım , kaçamak bakışlar atıp "Akın bir sakin olur musun ?" Dedim fısıltıyla , sesimi duymadığı için "ne diyorsun bağır! "Dedi bağırarak , sert sesi koltuğa daha çok sinmeme neden oldu. Yüzüne dahi bakmadan başka bir yöne dönüp " senin odana geleceğimden falan korkma başka bir odaya giderim." Dedim umursamaz bir ifadeyle. Gerilmişti. Gözlerinde tehlikeli parıltılar oluşmaya başlamıştı. Korkmam gerekiyordu ama nedense hiç olmadığım kadar cesur hissediyordum kendimi. "Aklında böyle bir fikir olmasın zaten seni asla odama almam !" Sesinde ki alay gözlerindeki öfkeyi gizleyemiyordu. Onu öfkendirmeyi başarmıştım. Bu yüzden sesindeki alayın moralimi bozmasına izin vermedim. Tek kaşımı kaldırıp "merak etme o karalar bağlamış odana kalmadım. "Dedim ve hızla odama çıktım, odama son kez baktım buradaki son günlerim , odamı çok özleyeceğim.

Hafta sonu dinleneceğim diye kendime söz versem de maalesef planım rast gitmedi. Şimdi de son 3 sınavıma çalışıyordum , çocukların dünyası gerçekten çok karmaşık bazen anlayamıyorum. Okuduklarım bir türlü beynimde yer edinmiyordu öfkeyle kitabımı masaya fırlatıp kütüphaneden ayrıldım saat akşam 11'e geliyordu yeterince ders çalışmıştım , biraz uyusam iyi olur.

Uykum gök gürlemesiyle bölünmüştü , dışarıda deli gibi yağmur yağıyor üstüne üstün gök gürleyip şimşek çakıyordu tıpkı korku filminden bir sahne gibiydi. Yorganı üstüme olabildiğince daha çok çektim ama korkum bir türlü dinmiyordu. Kocaman kadın olmuşum bir de hamileyim ama hâlâ gök gürlemesinden korkuyordum. Olacak gibi değil uykum gelmiyordu ne yapacaktım ben ! Aniden gelen sesle korkuyla irkildim , bu böyle devam ederse erken doğum riskim artabilirdi. Hızla odamdan çıkıp koridora geldim. Boş ve loş ışıklı koridor bile bana güven vermiyordu. Salona gitsem odamdan bir farkı yok , gözüm Akın'ın odasına takıldı ; bir saat durup odama giderdim tekrar. Hafifçe odasının kapısını açıp yavaş adımlarla odaya girdim. Odada ki loş ışık Akın'ı görmeme yardımcı oluyordu. Yavaş adımlarla ona doğru ilerleyip yatağın kenarına oturdum. Burada biraz oturup daha sonra odama dönerim. Akın'a bakıp korkumu yenmeye çalışıyordum , o ne kadar da huzurlu uyuyordu ve bir o kadar da masum. Eğer aniden uyansırsa beni baş ucunda korkulluk gibi durduğumu görse korkuyla bana saldırabilir en iyisi ayak ucun da uzanmak. Yatağın dibinde uzanıp aptal korkumun geçmesini bekledim tıpkı bir çocuk gibiydim. Utanç verici. Sırtıma gelen ayak darbesiyle hızla ayaklandım , Akın uyurken ne kadar da hareketli eğer burada uzanırsam tekmenin bebeğime gelmesinden korkuyorum. Yatak odasın da bulunan koltuğu görünce mutlu oldum hızla Akın 'ın yatak örtüsünü alıp koltuğa uzandım burası daha güvenli.
Neredeyse yarım saattir buradaydım , hava düzeltmek yerine daha kötüye gidiyordu . Öte yandan bastıran uyku beni huzursuz ediyordu. Uykuyu ne kadar kendimden uzaklaştırsamda çoktan uykuya dalmıştım bile.