Lang geleden in de wonderlijke wereld van Eudox was er zo iets verschrikkelijks gebeurd dat het de duizenden verschillende soorten wezens voorgoed heeft verdeeld en het het einde betekende voor de elfen. Iedereen hield zich voortaan bezig met hun ei...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het was weer eens een drukke dag in de grote, dichtbevolkte stad van het feeënrijk, Salomé. Kooplieden en handelaren riepen met hun luide stemmen de beste koopjes van de dag, tieners en moeders haastten zich snel naar de kleurrijke kraampjes om de nieuwste sieraden en kledij te kopen en kinderen renden van hier naar daar tussen de grote, kletserige menigte door.
Het was een zonnige middag met een heerlijk lente briesje die zacht tegen je huid aanwaaide. De beschermfeeën, hoogopgeleide wachters van de stad, vlogen in hun geel met blauw gekleurde uniformen, hoog in de blauwe, heldere lucht.
Ze hielden alles goed in de gaten en deden, als het moest, iets aan lastige situaties. Jammer genoeg was er vandaag weer zo een. Ergens waar zulke vervelende momenten wel vaker gebeurde: Zona's fleurige bar.
De bar stond middenin de stad en werd gezien als de plek waar meestal al het tuig zich bevond. De bewoners van Salomé liepen er dan ook altijd met een grote bocht omheen. Al helemaal sinds het incident toen er een stoel uit het raam was gevlogen en het tegen een beschermfee aangekomen was. Dat raam was nog steeds niet opgeknapt.
Maar de baas van het etablissement, Zona Karsj, beter bekent als 'de fęe met het lange, groene haar', had duidelijk geen tijd om zich daar druk over te maken. De mannen waren zich op klare dag weer eens helemaal vol aan het gieten met bier en wijn en personeel kwam sterk te kort.
De bar was dim verlicht, met kleurrijke versiersels op de muren wat de plek een gezellige sfeer gaf- als je niet naar de vieze vlekken op de muur, het afval op de grond en de zuipende mannen keek.
"Kiki! Snel, breng deze naar tafel vier! Brodo! Wat sta je daar te kletsen?! Je kan later naar haar boezem staren! Ga de tafels bedienen, Nu! Waar is bestelling nummer acht?!".
Zona rende overal door de bar met de bestellingen en probeerde de zuipende mannen tot rust te bedaren. Ze riepen allemaal luid over elkaar heen.
"Jij daar! Breng me nog wat bier wil je?".
"Nog een hier graag!".
'Hoe lang duurt mijn vis nog?!".
Zona had het zo druk, dat hij een van zijn meest geliefde vrienden niet binnen zag komen en bij de bar zag gaan zien zitten. De nog onbekende fee volgde Zona met geamuseerde ogen.
De vreemdeling had een kap op waardoor je het haar en het gezicht niet kon zien. Die heeft het weer eens druk, dacht de fee en stol een biertje dat op een langsgaande dienblad zat. De fee nam er een slok van en zuchtte tevreden.
Plots klonk er rommelig geluid ergens in de bar en de ogen van de gehulde fee schoten naar de directie waar het lawaai vandaan kwam. Zona, de klungel dat hij was, had per ongeluk het dienblad laten vallen en het bier helemaal laten morsen over een grote, brede fee.
