Chances

Chapter 30 - The Confession

Edward's POV

She kissed me.

Para akong naging semento sa kinatatayuan ko ngayon. Hindi ko alam ang gagawin ko. Do I need to make her stop? Pero gusto ko kung ano yung nangyayari eh. Does this mean na pinapatawad na niya ako? Ewan. Naguguluhan ako din ako.

Then, she stops and run away from me pero nahawakan ko yung braso niya para mapigilan siyang tumakbo.

Magkaharapan kami pero nakayuko siya. So I held her chin and lift it up. Gusto kong magtagpo ang aming mga mata. I want to see her face. I want to memorize every part of it. I really miss this girl. I really miss everything about her.

"I really miss you." sabi ko at niyakap siya.

I didn't wait for her to answer and just grab her hand. Hindi ko rin namalayan na gabi na pala siguro ay masyado na rin akong naging preoccupied sa mga nangyayari.

We're walking while holding each others hands. She's not even resisting. I want to say something that she needs to know pero I don't want to risk this moment. I have this fear that she will left me again if I said it. I don't even want to let go of her hand thinking na mawawala nanaman siya. But should I say it now?

"May?" I called her.

"Hmmm?" sagot niya.

"Have you forgiven me?" tinanong ko pero takot ako sa magiging sagot niya.

"Ewan. Hindi ko alam. Ang sagot ko lang sa tanong mo ngayon ay mahal kita." hindi pa niya ako napapatawad ng buo pero at least alam kong mahal pa niya ako.

"Sorry. I want to explain everything that time pero you don't give me chance. Alam ko namang sobra kitang nasaktan sa mga panahon na iyon kaya I gave you the space that you wanted kahit alam kong magririsk yung relationship natin."

"Alam kong masasaktan ako pero alam kong ready na ako makinig ngayon."

==========
Maymay's POV

Ready na akong makinig sa mga sasabihin niya. Masaktan na kung masaktan, mahal ko naman siya.

*Ring Ring*

Tumunog ang phone ni Edward. Sinagot naman niya ito at kitang kita ko sa mga mukha niya ang pag-aalala. Pagkababa niya ng phone. Agad agad niya akong niyakap. Isang yakap na napakahigpit.

"Promise me na no matter what happen, kung ano man yung malaman mo, kung ano man yung marinig mo, lagi mong tatandaan, ikaw lang yung babaeng minahal, minamahal at mamahalin ko."

At tumakbo na siya papalayo sa akin at iniwan ako ditong mag - isa na litong lito sa kung ano ang nangyayari. Iiyak ba ako dahil iniwan niya ako? Ano bang ibig niyang sabihin?

==========
Three days ng hindi nagpaparamdam si Edward. Walang text. Walang tawag. Walang kahit ano. We didn't talk for almost two weeks after nung incident pero may iba kasi akong pakiramdam ngayon lalo na yung sinabi niya last time.

"May!" si Viv.

"Bushak!" sigaw ko.

Tumawa siya sa naging reaksyon ko. "Nakatulala ka nanaman diyan? Ano bang nangyayari sa iyo nung isang araw ka pa eh?"

"Hindi pwedeng magmuni muni?" sagot ko.

"Ewan ko sa'yo! Malaman ko lang talagang nagkabalikan kayo ni Edward, malilintikan ka sa akin." sermon niya sa akin.