Say Hi To My Roommate: The Badboy ✔

6.

*Kacy*

'Oke, ken jij leuke winkels hier in de buurt?' vraag ik als we de stad binnen zijn. 'Ja, Forever 21, Bershka, Zara, Primark en dan de makeupwinkels..' Ze telt de winkels op haar vingers, maar ik kap haar af. 'Weet je, we gaan eerst wel naar Forever 21.'

'Is ook goed,' zegt ze, terwijl ze haar schouders ophaalt. Ze pakt me bij m'n arm en sleurt me door de winkelstraten. Na 5 minuten lopen komen we aan bij de winkel.

'Hier is het. Eerst de jurkjes?' Ze kijkt me vragend aan. Ik knik ja, waardoor ze me weer bij mijn arm pakt. Na een minuut komen we bij de partydresses afdeling.

'Take it away, girl.' Ze spreidt overdreven haar armen. De jurkjes hier zijn net iets te bloot of net iets te bedekkend. Niks bevalt me echt.

'Ik vind de jurkjes niet zo leuk, hier..' zeg ik langzaam. 'Serieus? Dan geen jurkje.'

'Oke, we gaan een strakke topje halen met een rokje,' legt ze uit. 'Je kiest eerst je topje met de kleur die je wilt, dan kiezen we het rokje.'

Uiteindelijk kom ik uit met een witte hemdje en een pastelroze spijkerrokje. Voor de sier heb ik er ook een denim-vestje bij gedaan.

Ik ben snel even gaan passen en loop nu het hokje uit. 'En?' zeg ik terwijl ik een rondje draai. 'Gorgeous. Prachtig.' Ze vind het echt mooi.

We rekenen af en gaan nog even bij de McDonalds eten. Lynn heeft alleen maar een spijkerbroek gehaald, maar ze vind het meer dan genoeg omdat ze deze week van plan was niks uit te geven.

Na een uurtje komen we weer aan bij het internaat. Het is pas zeven uur, de kantine zit al deels vol met strak aangeklede jongeren. Brandon had gelijk, heel veel mensen zouden gaan.

Ik wens Lynn gedag en loop naar mijn kamer. Brandon zou me om kwart over 8 ophalen, dus ik begin alvast met douchen. Na het douchen doe ik mijn makeup en krul mijn haar, en als kers op de taart doe ik mijn witte low-heels aan bij wat ik draag.

Over een kwartiertje moet Brandon hier zijn. Ik besluit om tot die tijd even mijn social media te checken.

Na 20 minuten is Brandon er nog steeds niet. Ik begrijp het niet, hij zou hier 5 minuten geleden al moeten zijn. Als hij hier niet binnen 10 minuten is, ga ik zelf naar het feestje. Dan heeft hij het gewoon verpest bij me.

Vier minuten later word er eindelijk geklopt op mijn deur. Geërgerd gooi ik die open. 'Zou je hier niet ongeveer 10 minuten geleden moeten zijn?' snauw ik geïrriteerd.

'Uh ja, sorry. Iets kwam ertussen,' is zijn excuus. Boos loop ik voor hem uit naar beneden. 'Kacy, sorry! Ik beloof je dat ik niet weer te laat kom.'

'Nou, na vandaag weet ik niet of er weer een 'weer' is,' mompel ik.

Hij pakt mijn hand vast en leidt me naar zijn auto. 'Snel vraagje, hoe oud ben je?' Zijn vraag verrast me. Niet wetend waarom hij hem eigenlijk gesteld, vraag ik iets terug. 'Hou oud ben jíj?'

'Twintig. Ik.. ik ben twee keer blijven zitten.' Hij lijkt zich te schamen, maar ik ben verbaasd. Twintig? Dat is drie jaar ouder dan ik. Twee jaar kan er nog wel mee door, maar dit...

'Kacy?' 'Ik ben 17..' antwoord ik ongemakkelijk. 'Oh, maakt het uit?' vraagt hij. 'Nee, maar.. Laat maar. Laten we gaan,' antwoord ik. Iets in me zegt dat het niet goed gaat aflopen.

***

Aangekomen op het feestje leidt Brandon me naar de voordeur. Een onbekende jongen doet open en groet Brandon uitbundig. Hij complimenteert me even en wenst me dan veel plezier, dat laatste deed hij met een knipoog.