Say Hi To My Roommate: The Badboy ✔

Epiloog.

*Kacy*

Wanneer ik de pijnlijke steek in mijn onderbuik voel, weet ik dat het moment daar is.

'Chase.' zeg ik vluchtig. Hij draait zich naar me toe en stopt met koken. 'Haal de auto.' Zijn ogen worden groot en hij weet gelijk wat ik daarmee bedoel. Hij sprint de keuken uit en rent de garage in. Nog geen seconde later hoor ik de krachtige motor opstarten.

Ik waggel als een pinguïn naar de voordeur. Waarom hebben we zo een groot huis gekocht? Mijn weeën beginnen steeds pijnlijker te doen. Chase rent door de voordeur naar me toe en tilt me gemakkelijk op in bruidsstijl. Hij legt me zachtjes neer op de achterbank.

Terwijl hij rijd, houd hij mijn hand vast. 'Rustig in en uitademen, Kacy. Je kan dit.' bemoedigd hij me. Chase racet zowat naar het ziekenhuis. Ik pers mijn ogen dicht door de pijn.

Als we het ziekenhuis in strompelen, roept Chase gelijk om een dokter die helpt bij het bevallen. De receptioniste spreekt snel iets in en een ziekenbed met daarom heen 2 verpleegsters rennen naar ons toe. Ik word er op gelegd en naar een kamer gebracht waar alles al klaarstaat.

Chase word verzocht om eerst te wachten voordat ze mij hebben klaargemaakt, en dan mag hij komen bij de geboorte.

Er word gevraagd of ze mijn kleren eraf mogen knippen. Chase knikt ja, ook al was het één van zijn lievelingsjurkjes die hij voor me gekocht had.

Dan krijg ik de pijnlijkste wee. 'De baby komt!' roep ik. De dokter komt aanrennen met twee blauwe handschoenen aan. Ik krijg instructies en dit en dat, maar het enige wat ik voel is pijn en verwachting.

Ik ga het meest prachtigste kind ooit baren, en ik mag de moeder zijn, met als vader Chase.

Ik voel hoe Chase mijn hand fijnknijpt. Koud doekje op mijn voorhoofd. Mijn longen begeven het bijna.

Dan hoor ik gehuil. Ik weet niet of het van mij is, of van de baby in de handen van Chase.

Vermoeid blik ik me op hem. Ik heb Chase nog nooit zó gefascineerd naar iets zien kijken.

'Het is een meisje.' hijgt hij.

'Hailey.' zeg ik voordat ik mijn ogen sluit. Twee sterke handen leggen haar op mij, waardoor ik haar automatisch vasthoud alsof het mijn enigste bezit is.

Ik open mijn ogen weer, en kijk naar Chase.

De jongen die 7 jaar geleden mijn hart heeft gestolen door zich als een klootzak te gedragen. De jongen die mij 7 jaar geleden ontmaagd had. De jongen waarmee ik 6 jaar geleden mijn middelbare school mee heb afgerond. De jongen die mij 4 jaar terug ten huwelijk vroeg. De jongen waarmee ik 4 jaar terug mijn eerste huis heb gekocht. De jongen die me niet zo lang geleden nog heeft geholpen aan een wonder, dat ik nu vasthoud.

De jongen die nog altijd bij me gebleven is. De jongen waarmee ik bijna alles beleefd had. Liefde, verdriet, angst.

Alles wat hij had voorspeld, die ene dag op de picknick, is uitgekomen.

Wat hij niet voorspeld had, was dat ik zó erg van hem zou blijven houden. Wat er ook gebeurde.

'Je hebt het gedaan, Kacy.' Hij houd mijn zwakke hand vast.  'Nee. Dat hebben wij gedaan.' haal ik er uit.

En dan kijkt ie me aan met een glimlach van hier tot Tokio. Ik kan niets anders dan terug glimlachen.