Say Hi To My Roommate: The Badboy ✔

8.

*Chase*

'Hebben jullie die oplader voor Kacy gehaald?' vraag ik. 'Ja. Hij is fucking 30 euro. Dat gaat ze me terug betalen,' zeurt Daniel. 'Rustig, ik betaal je wel terug,' kalmeer ik hem. Daniel en Bryce kijken me verbaasd aan.

'Wat? Ik kan die oplader ook gebruiken, we hebben dezelfde telefoon,' zeg ik. We lopen de stad uit richting Bryce's auto. Hij is de enige die al een rijbewijs heeft én een auto. Ik stap in bij de passagierskant en Daniel achterin. Kwartiertje later komen we aan bij het internaat.

Ik neem de oplader over van Daniel en neem afscheid. Goed-gehumeurd loop ik naar mijn kamer en gooi de deur open. Kacy is nergens. Ik begin soort van te flippen en denk na waar ze kan zijn. Dan dringt het tot me door dat ze naar de bibliotheek was gegaan.

Deels gespannen maar ook deels bezorgd loop ik naar de bieb. Ik zoek echt elk plekje op, maar nergens zie ik Kacy. Vanuit wanhoop begin ik haar te bellen. Na 1 keer overgaan word er opgenomen.

'Hallo?' hoor ik aan de andere kant. 'Hey Kacy, waar ben je?' vraag ik snel. 'Hoezo?' vraagt ze terug. 'Uh, geen reden. Wil gewoon weten waar je bent,' antwoord ik zo nonchalant mogelijk. 'Ik stuur je het adres wel.'

Een paar seconden later komt er een appje binnen. Ze heeft een adres gestuurd, dat zo te zien anderhalf uur op afstand zit. Hoe is ze er gekomen? Ik neem wel gewoon de trein.

Ik heb mijn huiswerk nog steeds niet af, maar al die docenten zijn het al van me gewend. Ik loop het fietsenhok in en zoek een open fiets. Zo eentje waarvan hij nog niet op slot zit.

Na een tijdje vind ik een roestbak waar je nog mee kan fietsen. Ik stap erop en fiets zo hard als ik kan richting het station. Zo te zien komt de beste trein die ik kan nemen over zes minuten.

Ik koop snel twee broodjes bij de Subway en ga geduldig zitten wachten. Na ook echt zes minuten komt de trein en stap ik in. Ik ga zitten en probeer een beetje slaap te vatten omdat ik nog een anderhalf uur moet wachten.

Anderhalf uur later hoor ik de treinvrouw-systeem. 'U bent aangekomen op het station Massadoniawijk.' De trein stroomt leeg en alle mensen rennen de trein in. Ik kan nog voordat de deuren sluiten de trein uit, asociale mensen.

Ik loop het station uit en wandel naar de plek die ze me stuurde. Onderweg kom ik allerlei villa's en grote huizen met grote tuinen tegen. Wat doet ze hier?

Als ik voor het huis sta dat ze me heeft gestuurd, merk ik op dat het verlaten lijkt. Ik spring over het hekje en loop naar de voordeur. Ik klop precies drie keer en wacht dan.

In een mum van tijd vliegt de deur open. 'Hallo daar.' Kacy staat in een nonchalante positie tegen de deur aan. 'Charmant,' zeg ik droog. 'Kom lekker binnen in mijn huis.' Ze spreidt haar armen overdreven boven haar hoofd.

'Jouw huis?' vraag ik voor de zekerheid. 'Nou ja, ik woonde hier. Als ik 18 ben is het officieel van mij.'

'Cool huis. Dit is een fantastische plek voor feestjes,' gaap ik terwijl ik naar de kroonluchter kijk.

'Dacht het niet. Niemand komt dit huis binnen, behalve wij twee,' weigert ze. 'Hoezo alleen wij twee?'

'Wij delen toch ook een kamer op school?' herinnert ze me. 'Oh ja, vergeten.'

'Ik heb trouwens broodjes mee. Bij de Subway gekocht, in het station.' Ik overhandig het zakje met de twee broodjes aan haar en neem plaats op de luxe lounge-bank. 'Ben je met de trein? Ik ben echt dom. Ik ben illegaal gaan rijden met de auto van Lynn's vriendje.' Ze slaat zich op haar voorhoofd.

'Oeh, ben je zwart gaan rijden? Stoer hoor, je begint al te lijken op me. Zusje van me.' Ik trek haar naast me op de bank en haal mijn broodje uit het zakje. 'Stop. Ik had geen keus. Ik wou gewoon naar mijn old place, weet je wel.' zegt ze terwijl ze haar broodje uitpakt.

We nemen tegelijkertijd een hap en genieten even van ons broodje. 'Heb je mijn oplader?' vraagt Kacy opeens met volle mond. 'Ja, en ik dacht dat meisjes nooit met volle mond praatten,' Ik moet lachen van het beeld.

'Ik ben geen normaal meisje,' maakt ze duidelijk. Heb ik al opgemerkt...

Ik kijk opeens heel geïnteresseerd naar mijn broodje.

'Je bent schattig als je verlegen bent,' glimlacht ze. Oh shit, ben ik nou verlegen?

'Ik ben niet verlegen, ik ben gewoon altijd schattig,' zeg ik snel. 'Als jij dat wilt..' Ze richt zich weer op haar broodje.

'Je hebt echt een groot ego, maar als je je wat meer op je gemak voelt bij iemand laat je het gewoon gaan. Dan ben je gewoon jezelf,' zegt ze plotseling. 'Hoe bedoel je?' vraag ik verward.

'Nou, ik heb veel negatieve verhalen over je gehoord. En hoe je opschept en zo. Maar sinds vanochtend ben je anders. Sinds we het goed hebben gemaakt, ben je wat meer op je gemak. Je laat jezelf los. Kort gezegd: je voelt je thuis bij mij,' zegt ze op filosofische wijze.

'Ik ben zo bij elk mooi meisje,' biecht ik op. 'Dus je vind me een mooi meisje?' Het is schattig hoe ze opeens zo snel bloost.

'Ja. Dat ben je.' Ik kan er wel over gaan liegen, maar het is gewoon zo. Ze is knap.

'Wat vind je van me personaliteit?' vraagt ze weer. 'Je hebt een leuke personaliteit. Brutaal met een vleugje sassy. Een pittige dame met ook een leuk gevoel voor humor.'

'Nou, ik vind je ook een knappe jongen.' Door die woorden moet ik glimlachen. 'En mijn personaliteit?' Ik leg mijn broodje neer en wacht op het antwoord. Ze doet hetzelfde en kijkt me aan. 'Ik vind je personaliteit leuk. Maar alleen de personaliteit die je me vandaag liet zien,' zegt ze eerlijk.

'Als het moet, kan ik het altijd zijn.'

'Het moet, dus doe het maar altijd.' beveelt ze me.

'Oké. Deal. Ik doe mijn best om jou elke dag deze personaliteit te laten zien. Lukt mij dat niet, dan trakteer ik je op een etentje. Lukt mij dat wel, krijg ik een kus. Op de mond. Tien seconden.' zeg ik bloedserieus.

'Fuck, dit is een dilemma. Ik wil dat het je lukt, maar dan krijg je een kus. Maar ik wil ook een etentje, maar dan lukt het je niet,' jammert ze. 'Jammer dan.' Ik haal mijn schouders op.

'Fuck it, ik gun je die kus.' Ze gaat weer verder met haar broodje. 'Waarom wou je het in eerste instantie niet?' vraag ik.

'Niet uitlachen, ik heb nog nooit een serieuze hartstochtelijke kus gehad,' biecht ze op.

'Nou, ik ook niet hoor,' lach ik.
Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Echt?'

Ik knik en neem het laatste hapje van mijn brood. 'Wanneer was je eerste keer seks?' vraagt ze dan. 'Veertien.' Ik doe net alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

'Nee, ik geloof je niet.' Ze gaapt me aan.

'Ik heb ook leren tongen van een meisje.' Ze valt achterover op de bank. 'Het word maar steeds gekker en gekker.' We moeten beide even heel hard lachen en kijken elkaar dan even aan.

'Zie je, je bent op je gemak nu. Je word steeds losser en losser.' zegt Kacy. Hoe langer ik naar haar kijk, hoe meer ik haar wil zoenen. Ergens in me doet ze iets met me. Als ze lacht, als ze brutaal doet. Ze maakt me gewoon gek. Alleen al in de paar weken dat ze hier is.

'Je hebt gelijk. Ik voel me erg op mijn gemak bij jou,' vertel ik de waarheid. 'Misschien zo wel dat ik je zomaar kus.'

Ze kijkt naar mijn lippen. Dan weer naar mijn ogen. Ze buigt zich voorover en drukt een lange kus op mijn lippen. Ze vouwt haar handen om mijn nek heen en gaat op mijn schoot zitten. Ik verlang nu nog alleen maar naar meer.

*Kacy*

Ik wist niet wat me bezielde.

Ik haal mijn lippen van de zijne af en laat hem los.

'Ik weet niet of het anders is voor jou, maar ik vond dat wel hartstochtelijk,' glimlacht Chase.