LUNATIC

ÖZEL BÖLÜM/1

Ya bu kitabı nasıl özlüyorum bir bilseniz😢
İlk kitabım ve diğer kitaplardan bu kadar zevk alamayacağım galiba.
Minik yazmayı özledim.
Umarım bu kitabı yazmayı unutmamışımdır -çok uzun süre olmadı bitireli ama olsundu dşcjcşdjfp-
Sizi seviyorum.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Evin şifresini girip kapıyı açtım.

Aceleyle ayağıma takılan Yoomi'ye öpücük atarak odaya girdim.

Koşarak Jimin'in yanına gittim.

"Sonunda geldin minik!"

"Geç kalmadım herneyse hadi aç!"

Bilgisayarın ekranına heyecanla bakıyorduk.
Jimin ekrandaki birkaç şeye tıkladıktan sonra sayfanın yüklenmesini bekledi.

"Sikeyim böyle sayfayı!"

Günlerdir bunu bekliyorduk ve açılmadığı için fazla gerilmiştik.

Jimin'i rahatlatmak için elinden tutup onu kendime çektim.

"Ejderham, uzun zamandır bunun için çalışıyoruz sakin ol."

Dudaklarını yalayıp konuştu.

"Miniğim, ama sen böyleyken ben sakin filan olamam!"

Yüzünü benimkine yaklaştırıp gülümsedi.

Tanrım...

Ne yani hunharca stresli olduğum bir anda bana oyun mu oynayacaktı?!

Fısıldadım.

"Ya hemen yap şunu ya da yapma."

"Oh, ben oyun oynarız diye düşünmüştüm!"

Ben pes edene kadar sürecekti bu. Ne yazık ki kolay kolay pes etmemeyi öğrenmiştim.

O beni zorlarsa ben de onu zorlarım!

Elini hafifçe saçlarımın arasına geçirdi.

Ben de onu taklit ettim.

Parmaklarım sarı saçları arasında dolanırken beklenmedik bir hamleyle beni kucağına aldı.

Geri geri giderek duvara yaslandı.

"Hayır Jiminie pes etmeyeceğim!"

Son kelimemden sonra dilimi dişlerimin arasına alıp gülümsedim.

"Pes ettireceğim minik!"

Gülümseyip kafamı göğsüne koydum.

Bir süre son iki yıldır daha düzgün atan kalp atışlarını dinledim.

Eskiden olsa soğuk ve titreyen vücudundan korkardım ama artık bunlar sadece zararsız şeylerdi.

"Hala pes etmiyor musun miniğim?"

Duymamazlıktan gelip konuşmaya başladım.