Without You

Chapter 22

Nandito nga talaga siya. Wala bang makakapigil sa kanya sa kung ano man ang gusto niyang gawin? Wala siyang naririnig, wala siyang pinapakinggan. Maybe, he always get what he wants.

Natigil ako sa tapat ng unang pinto, pangatlo sa pinto ko. Nakatayo siya sa tapat, nag-aabang sa akin.

Grabe ang lalaking ito. Mas nauna pa siyang makarating dito kesa sa akin. Kauuwi ko lang galing office.

Pinoproblema niya ba date niya? Jusko! Tapos ako itong ginugulo niya dahil wala siyang maisama. Im sure, marami naman ang nakapilang babae ang gustong samahan siya. Pero ako ang napagdiskitahan.

Itinuloy ko ang paglalakad at inilalabas ko ang susi sa bag ko. Hindi pa niya ako napansin habang palapit ako sa gawi niya. Abala ito sa pakikinig ng kanta, kita ko ang earphone sa tenga niya. Nakasandal siya sa pader and his drumming his fingers at his front pocket.

Marahan ko siyang tinusok sa braso gamit ang daliri ko. Tuluyan na niya akong hinarap.

Ayun naman pala, nakapikit kaya hindi niya ako magawa-gawang lingunin.

Pero infair, persistent siya. Kanina pang nasa loob ako ng opisina. Tawag siya ng tawag sa akin. Marami nga akong ginagawa kaya hindi ko siya masagot. Nung pangatlong beses na siyang tumawag, si Mattie ang nakasagot. Dumating talaga sa puntong hindi ko na siya maasikaso kasi feel ko pa na nakukulitan na ako sa ginagawa niya. Isa pang nakadagdag ay yung excitement na nakapaloob sa puso ko ng time na yun. And... sa time na yun, binabalanse ko ang kabog ng puso ko at ang pressure sa work.

Ang tagal nga nilang nag-usap na dalawa, puro oo ang mga narinig kong sagot ng kaibigan ko kay Seb eh. Oo. Sa cubicle ni Calvin sila nag-usap. Hindi na ako nagbigay pa ng mga side comments. Ayaw ko na silang pakialaman pa.

When Mattie returned my phone back to me, she did told me the lines 'pumayag na ako'. I am really dumbfounded. Naguluhan ako kasi wala naman akong sinasabi sa kanya na kailangan kong ipagpaalam. Nevertheless, I didn't minded her.

Saka ko lang naintindihan ang sinabi niya ng lumabas ako ng opisina. I opened my phone and then saw Seb had a text message for me. At sinasabi doon na susunduin na niya ako.

'Susunduin? Bakit? May sinabi ka bang pupuntahan natin.' text ko sa kanya. Nagdadalawang isip na ako. Baka lang kasi may sinabi siya at nakalimutan ko na naman.

'Your friend gave me her approval already.'

'On what?' bulyaw ko sa isip ko pero yun talaga ang f-in-orward ko sa kanya.

'For the ball.' Oh gosh! The hell. Napahugot ako ng malalim na paghinga.

For that moment, on that time, gusto ko ng batukan kanina si Matt ng magkatabi kami sa jeep, inuunahan niya akong magdesisyon over Seb. Nevertheless, I don't have any choice anymore not to back out. Papunta na siya. And I can't think anymore.

"Kanina ka pa ba dito?" nag-aalala kong tanong. Binuksan ko ang pinto.

Bakit ang bilis niyang nakarating dito? Hapon na ng mag-usap sila ni Matt and malapit na ang uwian namin. Sumatotal, hindi umabot ng dalawang oras ang naging byahe niya. Hindi kaya before one hour bago sila nag-usap ni Matt, on the way na siya. Grabe! So talagang... Oh my! Ayaw niya talagang mapahiya ah.

Inakbayan niya ako pagkapasok namin at hinalikan ang forehead ko. "Anong ginagawa mo?" nagtaas ako ng tingin dahil matangkad siya. He closed the door. Kumalas ako sa pagkakaakbay niya.

"I'm here." he kissed me... again. Hindi niya ako malubayan.

"Oo nga. Nakikita nga kita eh. Bakit, namumulto ka na ba?" biro ko.