Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 3

Ξεσκόνιζα μια τεράστια κορνίζα με αναρίθμητες φωτογραφίες από τις παραστάσεις τους ηθοποιούς και εκδηλώσεις που φιλοξενήθηκαν στο Θέατρο. 

Λαμπεροί άνθρωποι, με πολυτελή ρούχα και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη τους. Κάποιοι από αυτούς κρατούσαν λουλούδια, κάποιοι δεν είχαν προλάβει να αλλάξουν και πόζαραν με το μακιγιάζ και τα ρούχα του ρόλου τους. 

Η μόνη φωτογραφία που μου έκανε εντύπωση ήταν εκείνη που πόζαρε μια κοπέλα στην ηλικία μου. Ήταν πολύ όμορφη, αλλά τα χείλη της δεν χαμογελούσαν. Τα μάτια της κοιτούσαν άψυχα κατευθείαν το φακό. Όσο την κοιτούσα τόσο πιο πολύ καταλάβαινα ότι εκείνη τη μέρα όλα πήγαν στραβά για εκείνην.

"Αυτή είναι η Λίζα, την είχα πετύχει αρκετές φορές που ερχόταν με την θεατρική της ομάδα για πρόβες. Αν την γνώριζες θα γινόσασταν κολλητές, θα ταιριάζατε απόλυτα." μου είπε η Βάσω όσο με βοηθούσε με το ξεσκόνισμα. 

"Κοίτα, πόσο λυπημένη φαίνεται στην φωτογραφία." της είπα.

"Εκείνη τη μέρα, άκουσα, ότι ο αγαπημένος της κοπέλας έφυγε μετά την παράσταση. Το πουλάκι μου, πλάνταξε στο κλάμα." μου εξήγησε. "Ύπουλο πράγμα η αγάπη, δεν ξέρει ποτέ πότε θα έρθει και πότε θα πει 'αντίο'." 

Καθόμουν αμίλητη κοιτώντας την φωτογραφία. Τόσος πολύς πόνος σε μια εικόνα. 

"Ελπίδα, πήγαινε στην αίθουσα 2 και καθάρισε την σκηνή." μου είπε ο κ. Σπύρος καθώς επέβλεπε τις καθαρίστριες. 

"Μάλιστα." είπα και επέστρεψα στην πραγματικότητα. Πήρα τα πράγματα που χρειαζόμουν και κατευθύνθηκα προς την αίθουσα. 
Ήταν απο τις μεγαλύτερες αίθουσες, χωρούσαν πάνω από πεντακόσια άτομα. Είχε επίχρυσες διακοσμήσεις, με αναγεννησιακή αρχιτεκτόνική. Αυτό που λάτρευα όμως ήταν τα κόκκινα βελούδινα καθίσματα. Κάθε φορά που περπατούσα ανάμεσα τους, άγγιζα με τα χέρια μου το υπέροχο αυτό ύφασμα. 

Ανέβηκα προσεχτικά στη σκηνή και αμέσως ξεκίνησα να την καθαρίζω. Η προσοχή μου είχε επικεντρωθεί σε έναν τεράστιο λεκέ πάνω στο ξύλο. Αν δεν έβγαινε, θα ξήλωνα όλη τη σκήνη. 

Ξαφνικά η πόρτα της αίθουσας άνοιξε. Όταν είδα ποιος μπήκε μέσα αμέσως ετοίμασα την σφουγγαρίστρα για παν ενδεχόμενο.

Ο Ιάσονας προχώρησε από το κεντρό διάδρομο και χώθηκε σε μια σειρά κοντά στη σκηνή. Αφού βολεύτηκε σε κάποιο κάθισμα ανέβασε τα πόδια του στο μπροστινό και σταύρωσε τα χέρια του.