Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 12

"Φαίνεται πολύ χαρούμενη." σχολίασα όσο κοιτούσα τη φωτογραφία με την μητέρα του Ιάσονα. 

"Μήνας του μέλιτος στις Μαλδίβες είναι, φυσικά και θα είναι χαρούμενη." απάντησε κυνικά χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια του από το δρόμο. 

"Είσαι σίγουρος γι' αυτή την επίσκεψη;" τον ρώτησα προβληματισμένη. 

"Εκεί πέρα θα βρούμε τις απαντήσεις που ψάχνουμε και εγώ και εσύ."

"Κι αν δεν θέλω να μάθω; Κι αν θέλω να τα αφήσω όλα αυτά πίσω;" 

"Εγώ δεν μπορώ." απάντησε ξερά. Κατάλαβα από την φωνή του πόσο πονάει. Τον καίει η εκδίκηση, θα βρει τον Αντρέα πάση θυσία, που μεταξύ μας και εγώ το εύχομαι μπας και καταφέρω να του δώσω το ξύλο που του χρειάζεται.

Στην υπόλοιπη διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. 

Χάζευα από το παράθυρο τα πεύκα που ξεπρόβαλαν από την άκρη του δρόμου, περνούσαμε βουνοπλαγιές και δάση, λίμνες και ρυάκια. 

Κάποια στιγμή φτάσαμε μπροστά από ένα υπερπολυτελές σπίτι με τεράστιες τζαμαρίες και κομψή αρχιτεκτονική. 

"Στάση για βενζίνη;" ρώτησα από το σοκ.

Ο Ιάσονας με κοίταξε σαστισμένος και βγήκε από το αμάξι. Δειλά δειλά βγήκα και εγώ και τον ακολούθησα μέχρι την πόρτα. Πάτησε το κουδούνι και μέχρι να μας ανοίξει κάποιος, τα δευτερόλεπτα περνούσαν αργά και βασανιστικά. 

"Η κυρία σας περιμένει." μας είπε η γυναίκα που μας άνοιξε. Φορούσε λευκή ποδιά και σκούρα μπλε στολή. Την ίδια στολή φορούσε και το υπόλοιπο προσωπικό όπως διαπίστωσα αργότερα. 

Το σπίτι έμοιαζε λες και ήταν από άλλο κόσμο. Λευκές αποχρώσεις στα έπιπλα, τοίχοι σε παστέλ χρώματα, γυαλισμένες και πεντακάθαρες συσκευές, προσεγμένη διακόσμηση...

"Η μαμά σου πόσο πλούσια είναι;" ρώτησα διακριτικά τον Ιάσονα.

"Ο πατέρας της ήταν Δούκας σε ένα μικρό κρατίδιο στην Ανατολική Ευρώπη." απάντησε με μια φυσικότητα λες και ήταν το συνηθέστερο πράγμα που ακούς κάθε μέρα. "Έχασα το λεωφορείο, πάλι ξέχασα να πάρω ρολό τουαλέτας από το σούπερ μάρκετ, η μαμά μου είναι δούκισσα."

Στο σαλόνι μας περίμενε μια γυναίκα με προσεγμένη εμφάνιση και καλοχτενισμένα μαλλιά. Από μακριά φαινόταν η φινέτσα της και το στυλ. 

"Αγόρι μου! Πόσο καιρό έχω να σε δω." είπε χαμογελαστή και αγκάλιασε τον Ιάσονα. "Και εσύ θα πρέπει να είσαι το κορίτσι του γιου μου." απηύθυνε το λόγο σε μένα.