Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 29

"Πρέπει να γίνεις αόρατη από εδώ και πέρα. Θα σε σκοτώσουν." μου είπε εκείνη. Ήρθε και πίεσε τη πληγή στο μέτωπο μου. Τινάχτηκα αμέσως από τον πόνο και απομάκρυνα το χέρι της. 

"Άμα δεν σε έβρισκαν οι φύλακες τώρα θα σε είχαν χώσει σε κανένα πλυντήριο. Προσαρμόσου, απέφυγε τις και επιτέλους μάθε να προστατεύεις τον εαυτό σου! Θα σε φάνε."

Το πόμολο της πόρτας γύρισε, στο γραφείο μπήκε ο Ανδρέας βιαστικός. Κατευθύνθηκε στο γραφείο του και έψαξε μανιωδώς τα χαρτιά του.  

"Τι κάνεις εκεί;" ρώτησε όταν με είδε γυρισμένη στην βιβλιοθήκη με τα παλιά και συλλεκτικά βιβλία του, είμαι σίγουρη ότι ο συγκεκριμένος ούτε ανάγνωση δεν ξέρει, θα κοιτάει τις εικόνες για να περάσει η ώρα. 

"Καταρίζω κύριε, εγκώ καταρίστρια." είπα μερικές οκτάβες ψηλότερα. Το φτερό στα χέρια μου καθάριζε αυτόματα τα ράφια, αφού τα χέρια μου έτρεμαν μαζί με εμένα μαζί. 

"Πρόσεξε μην τα χαλάσεις, αυτά αξίζουν περισσότερο από εσένα." 
Εκείνη τη στιγμή πόσο ήθελα να γυρίσω να βγάλω τη περούκα και να του την δώσω να τη καταπιεί μαζί με το σφουγγαρόνερο που μάζεψα από όλους τους ορόφους. Με αυτό το τρόπο θα παραλάβει όλες τις βιταμίνες που έχει ανάγκη ο οργανισμός του για να σταματήσει να είναι ένα κάθαρμα. 
"Μάλιστα, κύριε." Το κεφάλι μου το είχα συνεχώς σκυμμένο και το σώμα μου κολλημένο πάνω στη βιβλιοθήκη. 

"Όταν επιστρέψω, να έχεις τελειώσει." είπε το πασατέμπο με ύφος και έφυγε. Κόντεψα να σωριαστώ στο πάτωμα όταν άκουσα την πόρτα επιτέλους να κλείνει. 

"Φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς." άκουσα τον Σίμο να μου λέει. 
"Ναι δεν είχα σκοπό να περιμένω να μου ρίξουν τα χαρτιά." απάντησα σαρκαστικά. Στο αίμα μου η αδρεναλίνη έκανε παρελάσεις. 

Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα έδωσαν σήμα στα υπόλοιπα κύτταρα του οργανισμού μου να την κάνω με ελαφρά από εκεί γιατί μόνο η κατσίκα του θείου μου δεν πέρασε να φάει τις γλάστρες της εταιρίας. 

Λίγα μέτρα μακριά από το κτίριο με περίμενε ένα μαύρο τζιπ. Έβγαλα την περούκα μαζί με τα γυαλιά και τη ποδιά της καθαρίστριας και τα πέταξα στον πλησιέστερο κουβά σκουπιδιών. 
Μπήκα στο αμάξι με ύφος μυστικού πράκτορα που έσωσε τη Νέα Υόρκη από χτύπημα εξωγήινων και τους κοίταξα σαν αιθέρια ύπαρξη (που είμαι, γιατί να το κρύψω άλλωστε, ακόμα με το σημάδι της περούκα  στο κούτελο).
Ο Ιάσονας με το που μπήκα στο αμάξι έπιασε το κεφάλι του αγανακτισμένος. Ο Σίμος έκλεισε αργά αργά το λάπτοπ του και με κοίταξε με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος.