Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 5

Ξύπνησα πιασμένη σε όλο το κορμί μου. Κοίταξα προς τον καναπέ για να δω αν ξύπνησε ο Ιάσονας, αλλά δεν τον είδα εκεί. Η κουβέρτα ήταν διπλωμένη και ακουμπησμένη στην άκρη του καναπέ. Το νερό και το φαγητό είχαν εξαφανιστεί. Ήταν σαν να μην έφερα ποτέ τον Ιάσονα σπίτι μου, σαν να μην τον είχα βρει ποτέ σε εκείνο το σοκάκι καλυμμένο με αίμα. 

"Μήπως το είδα σε όνειρο; Μήπως έφαγα βαριά; Από αύριο μόνο γιαούρτι για βραδινό." μονόλογησα και σηκώθηκα να ετοιμαστώ για την δουλειά. 

"Θα χάσω το λεωφορείο! Θα αργήσω!" φώναζα όσο έτρεχα προς τη στάση. 

Για καλή μου τύχη το λεωφορείο δεν είχε περάσει ακόμα, οπότε χάζευα δεξιά και αριστερά μέχρι να έρθει.

Ήταν ένα πολύ κρύο πρωί, έφτιαξα το κασκόλ στο λαιμό μου και έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του μπουφάν μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Ιάσωνα να έρχεται προς το μέρος μου και στάθηκε ακριβώς δίπλα μου. 
Στο πρόσωπο του παρατήρησα τις πληγές που είχα περιποιηθεί το προηγούμενο βράδυ, άρα δεν είχα παραισθήσεις. Ευτυχώς, γιατί δεν είχα σκοπό να κόψω το βραδινό. 

"Σε ευχαριστώ." είπε ξερά χωρίς να με κοιτάει.

"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς." απάντησα ευγενικά. Ήμουν ελαφρώς ικανοποιημένη που άκουσα από το στόμα του τη λέξη "ευχαριστώ". Παρατήρησα ότι από το χέρι του έτρεχε λίγο αίμα, μάλλον κάποια πληγή άνοιξε ξανά. 

"Ώ!" αναφώνησα και έπιασα το χέρι του για αν δω καλύτερα. Έβγαλα από την τσάντα μου ένα μικρό τσιρότο και το εφάρμοσα προσεχτικά πάνω στην πληγή. "Έτοιμο." είπα και του άφησα το χέρι. 

"Έχει κινούμενα σχέδια πάνω." σχολίασε.

"Είναι χαριτωμένο." απάντησα γελώντας. Ο Ιάσονας κοιτούσε προσεχτικά το τσιρότο, εξετάζοντας κάθε πτυχή του, μέχρι που στο τέλος το αποδέχτηκε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του. 
Λίγα λεπτά αργότερα, έφτασε και το λεωφορείο. Μόλις ανέβηκα και έψαξα για κάποια άδεια θέση κοντά στο παράθυρο. Λατρεύω να χαζεύω τη διαδρομή από το σπίτι μου μέχρι το μινι-μάρκετ. 

Αφού έκατσα, είδα να ανεβαίνει στο λεωφορείο και ο Ιάσονας, ο οποίος πήγε και έκατσε ακριβώς από πίσω μου. Γύρισα και τον κοίταξα με απορία, εκείνος με αγνόησε και γύρισα ξανά μπροστά μου. 

"Με ακολουθεί;" σκέφτηκα προβληματισμένη.

  Έβγαλα από τη τσάντα μου ακουστικά, έβαλα τέρμα τη μουσική και κοιτούσα έξω από το παράθυρο λες και έπαιζα σε κάποιο βίντεο κλιπ του Οικονομόπουλου.