Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 14

"Η κυρία λέει να κατεβείτε κάτω, σας περιμένουν οι καλεσμένοι." Ακούστηκε η φωνή της Μαρίας έξω από τη πόρτα μου.

"Έρχομαι σε ένα λεπτό." Απάντησα.

Κοιτούσα τα ρούχα που μου έδωσε η δούκισσα (δεν πιστεύω ότι αποκαλώ κάποια "δούκισσα") Κατερίνα για το αποψινό πάρτυ και μια τα δικά μου.

Όλα τα 'χαμε το πάρτι μας έλειπε για να ολοκληρωθεί αυτή η ωραία ατμόσφαιρα. Αν και είναι μια καλή ευκαιρία να μπορέσω να ερευνήσω τον Αλέκο/Τζέισον, όση ώρα οι υπόλοιποι ασχολούνται με τον Ιάσονα και τη μητέρα του.

"Τζιν ή το υπέροχο φόρεμα της δούκισσας;" αναρωτιόμουν όσο έδειχνα με το δάκτυλο της επιλογές μου.

"Το τζιν ξεκάθαρα." Αποφάσισα αρπάζοντας το τζιν.

Τι; Περιμένατε να βάλω το φόρεμα, να κατέβω τα σκαλιά σαν πριγκίπισσα και όλοι να με κοιτάνε;

Μπορώ να είμαι βασίλισσα φορώντας ακόμα και φόρμα...

Αφού ετοιμάστηκα, με κοίταξα στο καθρέπτη για τυχόν λεπτομέρειες.

"Πήγαινε να κάνεις πάταγο κορίτσι μου." Έστρωσα πάνω καλύτερα τη λευκή μπλούζα και τίναξα τα μαλλιά μου για να πάρουν περισσοτερο όγκο.

Έφτασα στην άκρη της σκάλας και φορώντας το καλύτερο μου χαμόγελο ξεκίνησα να κατεβαίνω χαρούμενη τα σκαλιά. 

Ξέρετε πόσο λυπηρό είναι να μην χαμογελάς; Έχω δει χιλιάδες κορίτσια να φοράνε τα πιο λαμπερά, τα πιο όμορφα φορέματα και να μην χαμογελούν.

Η δούκισσα με χαιρέτησε από μακριά, δίπλα της ο Ιάσονας με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω όση ώρα κατέβαινα τα σκαλιά. Θα με ματιαξει ο Σατανάς και θα τα κατέβω όλα σαν τον Άι Βασίλη στο έλκηθρο.

"Συγγνώμη που άργησα ετοιμαζόμουν." Τους είπα ευγενικά όταν τους πλησίασα, ήταν μαζί τους και άλλα άτομα με τα οποία συστήθηκα αμέσως.

"Κανένα πρόβλημα, δείχνεις..." είπε η δούκισσα όταν κατάλαβε ότι δεν φόρεσα αυτά που μου έδωσε.

"Υπέροχη." Συμπλήρωσε ο Ιάσονας κοφτά και με σοβαρό ύφος.
Συγκράτησα το χαμόγελο μου πνίγοντας το σε μια ντροπαλή γκριμάτσα.

Πώς υπέκυψα έτσι σε ένα κομπλιμέντο; Δεν με αναγνωρίζω.

Η ώρα περνούσε ευχάριστα με βαρετές συζητήσεις και δήθεν εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για το κότερο του κάθε πλούσιου.
Κάποια στιγμή, έκανα νόημα στον Ιάσονα να ξεκινήσει τον αντιπερισπασμό, όσο εγώ θα τρύπωνα στο γραφείο του Αλέκου.
Θέλει και γραφείο η τιποτενια σαύρα.