Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 34

Έπαιζα με τη βέρα στο χέρι μου. Την κοιτούσα, την ξανά κοιτούσα. Την παρατηρούσα κάτω από το φως,  στο σκοτάδι. 

"Δεν πίστευα ότι θα με παντρευτείς ποτέ." του είπα. 

"Κυριολεκτικά, είχες κολλήσει παντού χαρτιά με νυφικά. Είχα βρει ένα μέσα στο παπούτσι μου!" μουρμούρισε όσο έφτιαχνε τη γραβάτα του. 

"Α! Ξέχασα να σου πω, πήρε η μητέρα σου τηλέφωνο και σε ευχαριστεί για το ταξίδι στην Αφρική! Αποφάσισε να μείνει κι άλλο εκεί."

"Να κάνει τι εκεί;"

"Τι να σου πω χαρούμενη φάνηκε, μπορεί να διευρύνεις τις επιχειρηματικές σου δραστηριότητες και στην Αφρική." είπα. "Πως σου φαίνομαι;" Έκανα μια στροφή μπροστά του για να του δείξω το φόρεμα που αγόρασα.

"Μμμμ." απάντησε.

"Τώρα αυτή η απάντηση είναι καλή;" 

"Ανυπομονώ όταν το βγάλεις." Με τράβηξε κοντά του χαμογελώντας, το χέρι του αγκάλιασε το πρόσωπο μου και με φίλησε. 

"Ίου! Η μαμά Ελπίδα και ο μπαμπάς Ιάσονας, φιλιούνται!" η Μαιρούλα με το ροζ φορεματάκι της μας κοιτούσε αηδιασμένη, ένα ακόμα κεφαλάκι ξεπρόβαλε από τη πόρτα φορώντας ασορτί κουστούμι με τον μπαμπά Ιάσονα. 

"Δεν φιλιόμασταν! Έλεγχε να δω αν έχω ανεβάσει πυρετό! Ιάσονα, Μαιρούλα έτοιμοι; Φεύγουμε σε λίγο, θα χάσουμε το μυστήριο." 

Φτάσαμε στην εκκλησία προφανώς τελευταίοι, ο κύριος Λυκούργος περίμενε στα σκαλιά της εκκλησίας κρατώντας την ανθοδέσμη. Ανυπόμονος περίμενε την κυρία Ουρανία να εμφανιστεί από στιγμή στιγμή. 
Η κόρνα του νυφικού αμαξιού ξεσήκωσε ολόκληρη τη περιοχή. Ο Άκης κρατώντας τη μητέρα του την οδήγησε στον Λυκούργο. Λευκό φόρεμα και λευκά τακούνια με ασορτί λευκό τσαντάκι. Το κερασί κραγιόν όσο κι αν προσπαθούσα να τη πείσω το έβαλε και το υποστήριζε με υπερηφάνεια. Η πιο όμορφη νύφη από όλες. 

"Θυμάσαι το δικό μου γάμο;" σκούντηξα τον Σίμο ο οποίος οδηγούσε το drone πάνω από το ζεύγος. 

"Θυμάμαι που έριξες κάτω την τούρτα." απάντησε. 

"Ναι αλλά έφτασε για όλους."

"Που γλίστρησε όταν πάτησε την ουρά του νυφικού;" συμπλήρωσε ο Ιάσονας γελώντας. 

"Ή που κάποιος της πέταξε κουφέτα αντί για ρύζι..." είπε ο Σίμος.

"Εσύ ήσουν! Αφού σε είδα!" του φώναξα. 

"Θα μπούμε στην εκκλησία; Ο γάμος ξεκίνησε." Ο Ιάσονας με το ένα χέρι με έπιασε από τη μέση και από το άλλο κράτησε την Μαιρούλα. Εγώ κράτησα τον Ιάσονα Τζούνιορ και προχωρήσαμε προς την εκκλησία. 

"Σταματήστε!" φώναξα έντρομη. 

Όλοι κοκάλωσαν στις θέσεις τους.

"Ξέχασα το μάτι της κουζίνας ανοιχτό!" 

Ο Ιάσονας με κοίταξε απελπισμένος. 

"Με περιμένουν ακόμα πολλά χρόνια γάμου μαζί σου..."



                                                                               THE END

________________________________________________________________________________

Δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως συγκινήθηκα, ένα ακόμη ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Να ευχαριστήσω όσους διαβάσατε την ιστορία μου (και όχι μόνο αυτή), οι ψήφοι σας, τα μηνύματα σας με γέμισαν χαρά. 

Μέσα από αυτή την ιστορία γνωρίσατε άλλο ένα κομμάτι του εαυτού μου και ελπίζω να σας άρεσε.

Μείνετε δυνατοί, μην τα παρατάτε. 
#hamo_hamo

>Καινούρια ιστορία: Παραδώσου, στο προφίλ μου! Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.