Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 27

"Πήγαινε!" είπε αποφασιστικά η κυρία Ουρανία. 
"Όχι, δεν πάω! Να πάει ο Άκης!" φώναξα. Σταύρωσα τα χέρια στο στήθος και χτύπησα πεισματικά το πόδι μου στο πάτωμα. Έτσι κάνουν ο ώριμοι ενήλικες, εμπιστευτείτε με. 

"Ο Άκης έχει δουλειές εδώ, ακόμα δεν έχει τελειώσει η ανακαίνιση." 
"Θα του τα φέρω στο κεφάλι άμα πάω εγώ." 
"Ο Ιάσονας μας έσωσε, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι αυτό." η κυρία Ουρανία θυμήθηκε σκηνές παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τα μάτια της βούρκωσαν και πήρε ύφος αδικημένης χήρας. "Το μαγαζί μου... Το μαγαζάκι μου..." έλεγε με τρεμάμενη φωνή για να την λυπηθώ. Έβγαλε από τη τσέπη της ζακέτας της ένα τσαλακωμένο χαρτομάντιλο και σκούπισε δήθεν τα δάκρυα της. 
Στο βάθος ακουγόταν ο Σφακιανάκης να τραγουδάει "Μάτια που κλαίνε μην τα πιστεύεις είναι επικίνδυνα να τ' αγαπάς. Θα σε γελάσουνε αν τα λατρεύεις θα σε πληγώσουν και θα πονάς..."

Είναι μεγάλο έγκλημα η κυρία Ουρανία τελικά. Άρπαξα τα ψώνια από το ταμείο και βρίζοντας στη δική μου διάλεκτο κινήθηκα για το σπίτι του τρισκατάρατου. Είχε μετακομίσει ο Σωτήρας μας, λογικά σε καμιά Κιβωτό, για να ταιριάζει με το θέμα. 

Έφτασα έξω από ένα πολυτελέστατο κτίριο, τα μάτια μου μετρούσαν ορόφους και τελειωμό δεν είχαν. Η πόρτα ήταν γυριστή, από αυτές που πρέπει να είσαι αθλητής για να προλάβεις να περάσεις πριν φας το διαχωριστικό στο δόξα πατρί. Με τις σακούλες αγκαζέ και με τη φλέβα μου να πετάγεται στο μέτωπο όρμισα κατά πάνω της.  Στο τσακ πρόλαβα πριν πιαστώ στο πόρτα/μπλέντερ, ο θυρωρός του κτιρίου με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. Με πλησίασε και με ρώτησε που πηγαίνω. Είπα το όνομα του Ιάσονα και αφού πήρε τηλέφωνο, λογικά για να τον ειδοποιήσει, με άφησε να περάσω. 

Βγήκα από το ασανσέρ με τις σακούλες παραμάσχαλα, τα χέρια μου είχαν αρχίσει να πονάνε, είχα σκεφτεί να τα αφήσω έξω από τη πόρτα του και να εξαφανιστώ. Πράγμα που έκανα.
Ακούμπησα τις σακούλες με τεράστια προσοχή πάνω στο χαλάκι του, ήμουν έτοιμη να φύγω τρέχοντας όταν η πόρτα μπροστά μου ξαφνικά άνοιξε. Μια ψηλή ξεμαλλιασμένη κοκκινομάλλα με σώμα μοντέλου, έβγαινε χασκογελώντας με τα παπούτσια και το παλτό στο χέρι της. Φυσικά και δεν με είδε σκυμμένη να αφήνω τις σακούλες αφού ήταν απασχολημένη να φιλάει τον Ιάσονα.