Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 25

"Δεν σε συμπαθούν, θα σου κάνουν τη ζωή κόλαση."  Η γυναίκα από το επάνω κρεβάτι βρέθηκε με ένα σάλτο μπροστά μου. Έβαλε τα χέρια της στις τσέπες της και στηρίχτηκε στην σιδερένια κουκέτα. 
"Δεν με νοιάζει." της απάντησα. Εκείνη ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους της και ξανά ανέβηκε στο κρεβάτι της. 
"Πρέπει να μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου εδώ μέσα."
"Δεν με νοιάζει σου λέω." της απάντησα ξανά υψώνοντας αυτή τη φορά παραπάνω τη φωνή μου.
"Εγώ σε προειδοποίησα πάντως."

 Το λεωφορείο με άφησε λίγα μέτρα από το μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο που έμενε. 
Την τελευταία φορά που είχα έρθει ήμουν εντελώς διαφορετική, τετρακόσια γραμμάρια βαρύτερη κυρίως από το μακιγιάζ και τα δεκάδες τσιμπιδάκια στα μαλλιά. 

Όταν ζήτησα από τη ρεσεψιονίστ το δωμάτιο του Ανδρέα, με κοίταξε από τη κορυφή ως τα νύχια. Της είπα ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας -γελάνε και τα βοτσαλάκια στη Μύκονο- Ανδρέας με περίμενε και εκείνη του τηλεφώνησε για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα μου. Με ξαφνιασμένο ύφος, μου έκανε νόημα να προχωρήσω προς το ασανσέρ. 

Ήμουν σίγουρη ότι θα με δεχόταν. Αυτός ήταν ο στόχος του εξαρχής, να με κάνει να πάω σε αυτόν. 

Χτύπησα την πόρτα της σουίτας του αποφασιστικά, στο πρώτο μόλις χτύπημα η πόρτα είχε ανοίξει. 

"Α! Τι ευχάριστη έκπληξη είναι αυτή!" με καλωσόρισε με ένα δήθεν χαμόγελο.
Έσπρωξα τη πόρτα για να την ανοίξω περισσότερο και μπούκαρα κυριολεκτικά μέσα στη σουίτα του. 
"Μπορείς να περάσεις." είπε σαρκαστικά και έκλεισε την πόρτα. 

"Ξέρω τι κάνεις. Πας να καταστρέψεις μια αθώα γριούλα; Δεν ντρέπεσαι λίγο;"
"Να σου βάλω κάτι να πιεις; Λίγο ουίσκι να χαλαρώσεις;" 
"Όχι, αλκοολικέ, έχεις λυσσάξει με τα ουίσκι! Είχες και στο χωριό σου, τραχανοπλαγιά!" 

"Πόσο μου είχε λείψει το χιούμορ σου." είπε γελώντας λες και βρισκόμαστε σε συνάντηση παλιών συμμαθητών. 
Εμένα τα νεύρα μου είχαν ξεπεράσει το μπόι μου. 

"Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω τον λόγο της επίσκεψης σου. Η αθώα γριούλα. όπως ανέφερες κι εσύ, χρωστούσε στο κράτος και εγώ ως καλός πολίτης όφειλα να ενημερώσω την πολιτεία." 
 Βαστάτε Τούρκοι τ' άρματα. 

"Με αυτό το τρόπο πιστεύεις ότι θα μας φοβίσεις;" 
"Για να βρίσκεσαι εδώ πιστεύω ότι τα κατάφερα καλά." 
"Ό,τι και να κάνεις, δεν θα σταματήσουμε να ψάχνουμε τις αποδείξεις που επιτέλους θα σε κλείσουν στο κλουβί που ανήκεις."