Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 19

Ένα γλυκό κύμα απόλαυσης διαπέρασε τα ρουθούνια μου. Η υπέροχη μυρωδιά έκανε το σώμα μου να παραλύσει. 

"Τι.. μυρίζει... τόσο... όμορφα..." μουρμούρισα μέσα στον ύπνο μου. Άνοιξα τα μάτια μου και μπροστά μου αντίκρισα ένα πιάτο με παν κέικς. 

Μπήκε ο Πετρετζίκης σπίτι μου; Όνειρο ζω; 

Πέθανα;!

"Ξύπνησες;" ακούστηκε η φωνή του Ιάσονα πρωί πρωί. Εμφανίστηκε μπροστά μου με μια ποδιά και μια κουτάλα στο χέρι λες και ήταν η θεία μου η Νίτσα από το χωριό. 
Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω και έσκασα στα γέλια, μετά βεβαίως μου κόπηκε το γέλιο όταν συνειδητοποίησα ότι η Βέφα ήταν στο σπίτι μου πάλι χωρίς να το ξέρω. 

"Τι θες πάλι εδώ;" τον ρώτησα όσο είχα μπουκωθεί τα παν κέικς. 

"Πρωινό." απάντησε αδιάφορα. Γιατί ο Ιάσονας μου κάνει κάθε μέρα πρωινό οπότε το σημερινό είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί. 

"Δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε κόπο, μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου. Μπορείς να φύγεις." του είπα έχοντας καθαρίσει το πιάτο μου από οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο ότι εκεί κάποτε υπήρχαν παν κέικς. 

"Δεν ήρθα για να σε βοηθήσω." απάντησε όσο καθάριζε πάλι την κουζίνα. Η μικρή καμαριέρα κόντευε να μου ξηλώσει τα πλακάκια από το τρίψε-τρίψε. "Ήρθα γιατί πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις." 

"Για το μέλλον μας, αγάπη μου;" είπα κοροϊδευτικά. Με αγριοκοίταξε και σοβαρεύτηκα επιτόπου. 

"Οι πηγές μου..." ξεκίνησε να λέει.

"Ποιες είναι οι πηγές σου;" 

"Να μην σε νοιάζει." απάντησε απότομα. 

"Έγινε." 

"Οι πηγές μου, λέω, με ενημέρωσαν ο Ανδρέας βρίσκεται στην Ελλάδα με την ιδιότητα ελληνο-ελβετού επιχειρηματία και μένει σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο, όπως ακριβώς σου είπα εχτές."

"Πλάκα κάνεις;" τινάχτηκα όσο μπορούσα γιατί το πόδι μου ακόμα πονούσε. "Τι ελληνο-ελβετός... που το πιο μακρινό ταξίδι που έχει πάει είναι αυτό στα Άνω Λιόσια για να πληρώσει ένα λογαριασμό της ΔΕΗ." 

"Την άλλη εβδομάδα διοργανώνεται ένα μεγάλο πάρτι στην πισίνα του ξενοδοχείου που μένει. Επιχειρηματίες και διάσημα πρόσωπα θα βρίσκονται εκεί..." 

"Βαρετό μου ακούγεται." απάντησα αδιάφορα. Με αγριοκοίταξε πάλι, αυτό το παιδί θα αλληθωρίσει καμιά ώρα.