Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 26

Δύο μήνες αργότερα

"Πως σε είπαμε εσένα κούκλα μου;" την ρώτησα πριν βουτήξω το πινέλο μου στο νερό και ύστερα στη μπογιά. 
"Γιώτα." είπε χαμηλόφωνα. 
"Και που λες Γιώτα, από εκείνη τη μέρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση.  Η κυρία Ουρανία είπε ότι ξεχρέωσε τη τζαμαρία που κατεδάφισε και παραιτήθηκε. Τρίχες. Σίγουρα με αποφεύγει. Τηλέφωνα δεν σηκώνει, είμαι να σκάσω. Εσύ τι λες;"

"Εγώ ήθελα πεταλούδα, όχι λουλουδάκι."  απάντησε η οχτάχρονη Γιώτα  έτοιμη να βάλει τα κλάματα. 
"Άμα περιμένεις λίγο θα έρθει η πεταλούδα. Επόμενο παιδάκι."  Η Γιώτα σηκώθηκε από το καρεκλάκι εμφανώς απογοητευμένη από τη ζωγραφιά που της έκανα στο χέρι και πήγε να κάτσει στο απέναντι τραπεζάκι, κοιτάζοντας με μίσος. 

"Εσένα πως σε λένε;" ρώτησε το αγοράκι που πήρε τη θέση της Γιώτας.
"Ι-" 
"Μην το πεις αυτό το όνομα!" 
"-ωάννης." είπε με γουρλωμένα μάτια. Νομίζω ότι τα παιδάκια στο Ορφανοτροφείο θα με βλέπουν από εδώ και πέρα και θα αλλάζουν δρόμο. 

"Ελπίδα μου, σε ευχαριστούμε για όσα κάνεις για τα παιδιά. Είναι όλα τους πολύ χαρούμενα. " Η κυρία Πελαγία ήρθε να σιγουρευτεί ότι όλα ήταν εντάξει.

"Όχι, κι όλα." σκέφτηκα και το μυαλό μου πήγε στη Γιώτα που μου κρατούσε μούτρα ακόμα για τη πεταλούδα που δεν της ζωγράφισα. Δύσκολο κοινό, τι να πω.

"Χαρά μου, ξέρετε πόσο αγαπάω τα παιδιά. Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω είναι αυτό, μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να κάνω περισσότερα." 

"Το τελευταίο καιρό, δεν έχουμε παράπονο, εθελοντές μας στέλνουν ότι χρειαζόμαστε. Να, τώρα τελευταία ήρθε μια τεράστια δωρεά από έναν ανώνυμο εθελοντή. Υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι..."

Ένιωσα πολύ καλύτερα που η Μαιρούλα και ο μίνι Ιάσονας βρίσκονται σε καλά χέρια, όπως και όλα τα παιδιά. Αφού μάζεψα τα πινέλα και τις μπογιές μου έφυγα τρεχάτη για το μαγαζί, άμα αργήσω ποιος γλιτώνει από τη γκρίνια της κυρίας Ουρανίας.

Όταν έφτασα, είδα την κυρία Ουρανία στο ταμείο να κρατάει ένα μικροσκοπικό καθρεπτάκι και να προσπαθεί με μεγάλη προσοχή και αυτοσυγκέντρωση να βάλει ένα κερασί κραγιόν. Κάθισα ένα πεντάλεπτο να την κοιτάω να σουφρώνει τα λεπτά της χείλη, ώστε να μπει σωστά το χρώμα. 

"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησα τον Άκη, ο οποίος καθάριζε με μανία τα ράφια. 
"Έρχεται συνιδιοκτήτης του μαγαζιού." 
"Ποιος ήρθε;!" ούρλιαξα σχεδόν με γουρλωμένα μάτια. 
"Ακόμη. Σε λίγο θα έρθει.
"Χάσατε το μαγαζί; Νόμιζα ότι είχαν τακτοποιηθεί τα πρόστιμα." τον ρώτησα ξαφνιασμένη.
"Τακτοποιήθηκαν. Απλώς, ο κύριος που θα έρθει έχει στα χέρια του ένα μεγάλο ποσοστό του μαγαζιού. Ιδιοκτήτρια είναι και θα είναι πάντοτε η Ουρανία." 
"Και τι κουμάσι είναι του λόγου του;" σταύρωσα τα χέρια μου στη μέση σαν τη κακιά πεθερά που περιμένει την νύφη. 

"Θα δεις." 

Άλλο και τούτο πάλι. 

"Ήρθε!" φώναξε η κυρία Ουρανία και έκρυψε βιαστικά το καθρεπτάκι της.  Απ' έξω ακούστηκε ο ήχος της πόρτας του αυτοκινήτου να ανοίγει και κλείνει. 

"Κακό μπελά βάλαμε πάνω από το κεφάλι μας." σκέφτηκα. Έστρωσα τα μαλλιά και τα ρούχα μου και με ύφος χιλίων καρδιναλίων περίμενα την άφιξη της Βασίλισσας Ελισάβετ. 

Η πόρτα άνοιξε. Το βλέμμα μου έπεσε στα πανάκριβα αστραφτερά παπούτσια του, όσο ανέβαινα το μπλε, επίσης πανάκριβο και φινετσάτο κουστούμι του, με τύφλωσε από τη χλιδή και τη πολυτέλεια. Η φάτσα όμως... Η φάτσα όμως δεν κόλλαγε... 

"Αυτός;!" τσίριξα και σωριάστηκα πάνω σε κάτι κρεμμύδια. "Τι θέλει αυτός εδώ;!" έκανα αέρα με τα χέρια μου για να συνέλθω, από τη ταραχή μου άρπαξα και κάτι κρεμμυδόφυλλα και τα ανέμιζα λες και ήταν βεντάλια.
"Ελπίδα, ο Ιάσονας μας έσωσε... Ξεχρέωσε όλα τα πρόστιμα." μου είπε διακριτικά ο Άκης.
"Ποιος;! Αυτός;! Που μια φόρα του ζήτησα μια τσίχλα και μου έδωσε άδειο το κουτί;!" πετάχτηκα έξαλλη από τα κρεμμύδια και ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω να του τα πετάω ένα ένα. 

"Μετά από τόσο καιρό εμφανίζεσαι και μας το παίζεις σωτήρας; Που τα βρήκες τα λεφτά ρε Ωνάση και μας το παίζεις και μέτοχος." φώναζα όσο με κρατούσε ο Άκης. 

"Θα παραβλέψω το παραλήρημα της δεσποινίδος..." είπε ο Ιάσονας με ύφος κόμη. "Ήρθα να δω αν είναι όλα εντάξει κύρια Ουρανία."

Η κυρία Ουρανία χαμογέλασε διάπλατα αποκαλύπτοντας τα βαμμένα με κερασί κραγιόν δόντια της. 
"Χάρη σε σένα, είμαστε καλά." 

"Θα μου πει κανείς τι ακριβώς έγινε ή να βάλω τις φωνές;!" 
Γύρισαν και με κοίταξαν και οι τρεις τους με ένα απαθές βλέμμα αγνοώντας με πανηγυρικά. Αρχίζω να πιστεύω ότι πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η κυρία Ουρανία με το κραγιόν στα δόντια παρά εγώ. 
Ο Ιάσονας έκανε μια γρήγορη γύρα στο μαγαζί εξετάζοντας την αποθήκη και το εμπόρευμα, σκουπίζοντας τη σκόνη από τα ράφια με το δάκτυλο του. 

"Το μαγαζί χρειάζεται περισσότερη καθαριότητα." με κοίταξε με υποτιμητικό ύφος και γύρισε τη πλάτη του για να φύγει.

"Άμα σου ρίξω το ξεσκονόπανο καπέλο, θα σου φύγει η μαγκιά." γρύλισα καθώς έφευγε. 

Αφού χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους, κινήθηκε προς το πολυτελές αμάξι του. Έτρεξα να τον προλάβω, κρατώντας την πόρτα πριν καταφέρει να την κλείσει. 

"Βασιλιά Ιάσονα, θα θέλατε να μου κάνετε τη τιμή να μου εξηγήσετε τι στο καλό συμβαίνει;" 
Ο Ιάσονας βγήκε από το αμάξι, το μόνο που μας χώριζε ήταν η πόρτα του οδηγού που δεν έλεγα να αφήσω από τα χέρια μου. 

"Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν σε μια σειρά."  
"Και τα ρούχα, το αμάξι, η θέση του συνιδιοκτήτη τι είναι;" 
"Παίρνω πίσω τη ζωή μου." 
"Αυτό έχεις να πεις μόνο μετά από δύο μήνες απουσίας;" τον κοίταξα αγανακτισμένη. Δύο μήνες μετά και εξακολουθεί να είναι τυφλωμένος, κολλημένος στο παρελθόν. 
"Τι ήθελες να πω; Ότι μου έλειψαν τα καφάσια και οι ντομάτες; Κατάλαβε το αυτός ήμουν και είμαι. Αυτός που γνώρισες ήταν αυτό που αναγκάστηκα να γίνω εξαιτίας του γκόμενου σου." 

"Ξέρεις κάτι... Δεν έχει σημασία." Άφησα την πόρτα του αμαξιού και εκείνον να φύγει. "Σε προτιμούσα με τα τσαλακωμένα ρούχα και τα ανακατεμένα μαλλιά." του είπα πριν ξανά μπω στο μαγαζί. 

Το επόμενο πρωί ο Ιάσονας έφτασε στο μαγαζί με μια ομάδα μαστόρων. Άλλαξαν τα ράφια, έβαψαν τους τοίχους και συνέδεσαν τα καινούρια σύγχρονα ψυγεία, δίνοντας στο μαγαζί το αίσθημα πολυτέλειας που με τα χρόνια είχε χαθεί. Η κυρία Ουρανία πέταξε από τη χαρά της όταν αντίκρισε την καινούρια ταμειακή με επίσης καινούρια αναπαυτική καρέκλα που της έκανε δώρο ο Ιάσονας.