Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

Κεφάλαιο 28

Η ξανθιά περούκα, μου προκαλούσε αφόρητη φαγούρα. Τα ψεύτικα γυαλιά γλιστρούσαν από τη μύτη μου και κάθε φορά έπρεπε να τα σπρώχνω στη θέση τους. Ήμουν σαν κακιά απομίμηση της Σωσώς Παπαδήμα από τα Εγκλήματα.
Τώρα, βέβαια θα με ρωτήσετε πως κατάντησα σε αυτή τη κατάσταση... Θα σας γυρίσω λίγο πίσω για να μπορέσετε να συνδέσετε τα κομμάτια αυτού του αναθεματισμένου παζλ. 

"Σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη «Γένεση», η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου έγινε σε έξι μέρες..." 

Όχι τόσο πίσω.

3 ημέρες πριν

"Ψυγείο είναι αυτό ή καταστροφέας ονείρων;" μουρμούριζα όσο προσπαθούσα να καταλάβω πως λειτουργεί αυτό το Τρανσφόρμερ. Το χτυπούσα στο πλάι, το κουνούσα πέρα δώθε, η πόρτα δεν ήταν πρόθυμη να ανοίξει. 
 
"Ήρεμα... Δεν χρειάζεται κόπο, θέλει τρόπο." Ο Άκης ήρθε να σώσει την κατάσταση, αφού με έβλεπε τόση ώρα να παλεύω με το κτήνος. 

"Τι την θέλαμε την ανακαίνιση, καλά ήμασταν με τα καφάσια και τις κούτες." συνέχισα την γκρίνια. 

Ο Άκης πάτησε ένα μικρό κουμπί στο πλάι του ψυγείου και το ψυγείο άνοιξε από μόνο του. Κοίταξα το ψυγείο με γουρλωμένα μάτια, γιατί με ρεζίλεψε έτσι; 

"Τι θα έκανα χωρίς εσένα..." του είπα και στήριξα το χέρι μου στον ώμο του. 

"Πιθανότατα περισσότερη δουλειά." η φωνή του ακούστηκε από μακριά. Ξεκίνησα να βγάζω καπνούς από τα αυτιά όταν τον είδα να μπαίνει από την είσοδο. Κοντοστάθηκε λίγο πριν μπει, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά. Δυο πελάτισσες, η κυρία Ουρανία και ένα κανίς ενός πελάτη κοιτούσαν τον Ιάσονα να ποζάρει λες και είναι σε γνωστό ριάλιτι σόου με μοντέλα, ξέρετε ποιο λέω μην με κάνετε να το ξεστομίσω.

"Πρέπει να έρχεται εδώ κάθε μέρα ο κάμπιας;" είπα με ένα σφιγμένο χαμόγελο. Ποιος νομίζει ότι είναι; Έρχεται κάνει ό,τι θέλει, λέει ό,τι θέλει, αγγίζει όπου θέλει -αυτό το τελευταίο με έχει βγάλει εκτός εαυτού- και νομίζει ότι θα κάτσω να τα ανεχτώ όλα αυτά. 

"Έχω να σας ανακοινώσω κάτι." άκουσα να μας λέει. 
Η κυρία Ουρανία ήρθε και στάθηκε γεμάτη υπερηφάνεια δίπλα του προσπαθώντας να συγκρατήσει τη χαρά της.

"Ποίημα θα απαγγείλει και μας μάζεψε;" είπα στο αυτί του Άκη χασκογελώντας, ο οποίος άρχισε να γελάει μαζί μου μη μπορώντας να συγκρατηθεί. 
Ο Ιάσονας μας αγριοκοίταξε και το γέλιο κόπηκε μαχαίρι. 

"Ύστερα από συνεννοήσεις με την κυρία Ουρανία, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι σύντομα θα επεκταθούμε στις γύρω περιοχές με την δημιουργία δύο καινούριων καταστημάτων." 

Ο Άκης και εγώ μείναμε με το στόμα ανοιχτό. 

"Μα... πως..." κατάφερε να ψελλίσει ο Άκης εμφανώς μπερδεμένος. 
"Όλα τα χρωστάμε στον Ιάσονα." είπε η κυρία Ουρανία με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Η χαρά της πλέον δεν κρυβόταν. 
Σύντομα η χαρά αυτή μεταδόθηκε και στον Άκη, ο οποίος έτρεξε να αγκαλιάσει την μητέρα του. Έτσι παρασυρόμενος από την ευτυχία, ετοιμάστηκε να αγκαλιάσει και τον Ιάσονα, ο οποίος τον κοίταξε με ένα βλέμμα που του έκοψε οποιαδήποτε εκδήλωση οικειότητας.