DULCE Y CASTIGO

6.2K 120 7
                                    


"Я люблю цябе ... Калі ласка, не пакідай мяне ў суровай зімы ... разумеюць, што ты мой ... хто-небудзь іншыя

(JA liubliu ciabie ... Kali laska, nie pakidaj mianie ŭ surovaj zimy ... razumiejuć, što ty moj ... chto-niebudź inšyja)

[Te amo... por favor no me abandones en el crudo invierno... entiende que eres mía... de nadie más...]"

En medio de la oscuridad absoluta, hubo un sonido. Todo estaba silencioso y ahogado por la luz que se retorcía, pero podía oírlo casi demasiado bien. Su cabeza se animó un poco al oírlo. La puerta.

La puerta de entrada se había abierto. Y ella sabía exactamente lo que eso significaba. Incapaz de ver el mundo a su alrededor, se estremeció en una mezcla enfermiza de emoción, preocupación y miedo. La idea de que volviera de su día, el hombre que decía amarla profundamente, le provocaba terror, pero a la vez ¿felicidad?

Adorada, (TP) o (TN) (TA), su diosa, quería hablar con ella, verla, sentir sus suaves y delicadas manos tocarlo de nuevo. Pero no podía apresurarse, ella debía permanecer sentada allí, como él había dicho, como el castigo lo exigía. Ella se comportaría....

¿Todo era solo cuestión de tiempo? O ¿Soló era una jugarreta cruel del destino? ¿Cómo fue que termino así? Quien iba a pensar que el no tenerles miedo a los países que habían formado parte de la Unión Soviética iba a dar pasó a eso.

Rusia, el gran chico de cabello blanco, ojos violetas y de una actitud tierna pero llena de un lado oscuro, estaba parado ahora esperando en el aeropuerto mientras llegaba su invitada, a su lado estaba su hermano menor Bielorrusia o también conocido por el nombre de Nikolai Arlovskaya, quien se había pegado a él para poder observarlo y defender lo que él por derecho creía suyo.

Rusia estaba demasiado asustado de tener a su hermano menor todo el tiempo tras de él, no quería tenerlo cerca pero tampoco lejos, ya que si eso pasaba podría perjudicarle. Sin embargo, ahora se encontraba solo con él en el aeropuerto de su ciudad.

- Большой брат, кого мы ждем? (Bol'shoy brat, kogo my zhdem?) [Gran hermano ¿a quién estamos esperando?] – pregunto Bielorrusia con poco entusiasmo.

- О? ... Э-э ... ... ... другу ... ... (O? ... E-e ... ... ... drugu ... ) [¿Ah? ... ¿Eh?... a... una... amiga...] - dijo él nerviosamente. – Приходите ... посещайте меня каждый год (Prikhodite ... poseshchayte menya kazhdyy god...) [Viene a... visitarme cada año]

- Друг? (Drug?) [¿Amiga?] – preguntó con tono lúgubre Bielorrusia

- д... да ... да, [ d ... da ... da ] – afirmo nervioso Rusia – больше ... Я хочу, чтобы ты встретил ее Николая, (bol'she ... YA khochu, chtoby ty vstretil yeye Nikolaya) [es más... quiero que la conozcas Nikolai] - dijo rápidamente.

- Большой брат ... Я не собираюсь подружиться с ней или кем-то еще! (Bol'shoy brat ... YA ne sobirayus' podruzhit'sya s ney ili kem-to yeshche!) [Gran hermano ... ¡No voy a hacer amistad con ella ni con nadie más!] – dijo él rotundamente.

- Но ты сделаешь это для меня ... - (No ty sdelayesh' eto dlya menya ...) [Pero lo harías por mí...] – dijo apresuradamente - разве ты не думаешь, что с тех пор у тебя нет друзей? (razve ty ne dumayesh', chto s tekh por u tebya net druzey?) [¿no crees que ha pasado demasiado tiempo que no tienes amigos?]

YANDERE BOY'SDonde viven las historias. Descúbrelo ahora