Korte Verhalen - Flikken Maastricht

Die ene met Eva's enkelbanden en het vergeten t-shirt

Bezweet en plakkerig stappen Eva en Wolfs de Ponti binnen, waar de koele lucht hen tegemoet komt. Door de oude, dikke muren van het pension en de gordijnen die ze vanochtend hadden dichtgedaan is de ergste hitte buiten gebleven. Natuurlijk is het pand wel iets opgewarmd – met temperaturen zoals die van vandaag is dat onvermijdelijk – maar het is buiten nog steeds aanzienlijk warmer dan binnen.

De twee rechercheurs slaken een zucht van verluchting en lopen achter elkaar de trap naar de keuken af. Wolfs trekt zijn jasje uit en hangt het over een keukenstoel. Eva ziet hoe zijn witte overhemd plakt aan zijn bezwete rug, en kan zo ongemerkt zijn postuur bewonderen. Wolfs stroopt zijn mouwen op en doet nog een paar knopjes open. Hij wappert zijn handen voor zijn borst en gezicht, in de hoop zichzelf daarmee wat af te koelen.

Eva kan het hem niet kwalijk nemen: ook haar shirt plakt aan haar lijf en haar spijkerbroek zit ongemakkelijk strak om haar benen. Ze voelt hoe het zweet zich verzamelt op haar onderrug. Ze strijkt haar pony zoveel mogelijk weg van haar voorhoofd om te voorkomen dat het zweet zo meteen nog langs haar gezicht naar beneden druppelt.

Het is vandaag ongeveer 30 graden in Maastricht. Eva en Wolfs hebben de hele dag gewerkt. Hun hoop om de uren door te kunnen brengen in de ge-aircode kantoortuin is niet uitgekomen; ze zijn de hele dag op pad geweest. Het is pas April en vandaag is de eerste tropische dag van het jaar. Normaal gesproken kunnen ze er allebei wel tegen, werken in de hitte, maar omdat vandaag de eerste keer is sinds de winter moeten ze er nog erg aan wennen.

Eva doet de koelkast open, waar ze tot haar opluchting een koud flesje water ziet liggen. Ze geniet van de koude vloeistof die ze niet alleen drinkt, maar ook over haar handen giet om daarmee haar hoofd en hals te kunnen afkoelen. Ze laat haar hoofd naar achteren hangen en maakt met haar hand haar hele nek nat, tot aan haar sleutelbeenderen. Omdat ze door deze houding Wolfs niet kan zien, weet ze niet dat hij haar met een verrukte blik aankijkt. Hij trekt snel zijn gezicht weer in de plooi als Eva haar hoofd weer omhoog beweegt.

''Wat is er?'' vraagt Eva, als Wolfs haar blijft aankijken.

''Eh – nee, niks,'' antwoordt Wolfs vlug. ''Ik ga douchen, vind je dat goed? Of wil je dat ik meteen begin aan het eten?''

''Nee, ga maar even lekker afkoelen. Ik wil toch nog eerst een rondje hardlopen.''

''In deze temperaturen?'' Wolfs schudt zijn hoofd.

Eva glimlacht. ''Klein rondje maar, ik ben met een uurtje of wat wel weer terug.'' Ze loopt naar boven om zich om te kleden en Wolfs volgt haar, op weg naar de douche.

Wolfs stapt de douchecabine in en hoort op dat moment de voordeur beneden in het slot vallen. Hij kan er met zijn hoofd niet bij dat Eva in deze hitte nog puf heeft om te gaan sporten. Hij zet de knop zo koud als zijn lichaam hebben kan, in de hoop het lome gevoel dat gedurende dag alleen maar is toegenomen – evenredig aan de stijging van de temperatuur – van zich af te schudden. Naderhand trekt hij alleen een korte broek aan en gaat met een boek en een koud biertje in de binnentuin van de Ponti zitten. Hij legt zijn boek op de tuintafel en leunt met zijn ogen dicht achterover in zijn stoel, genietend van de zon op zijn gezicht en blote huid. Langzaam dommelt hij weg.

Ondertussen is Eva aangekomen bij de Maas en halverwege een van de vele bruggen staat ze met haar handen op haar knieën uit te hijgen, kijkend naar de schittering van de zon op het water. Hoewel het een doordeweekse dag is liggen toch veel mensen te zonnen en anderszins te genieten van het mooie weer, langs de groene oevers van de rivier. Eva ziet het allemaal glimlachend aan. Ze rent de brug af en besluit een klein paadje vlak langs het water te nemen, in plaats van de geasfalteerde dijk. Behendig – ze kent het parcours goed – volgt ze de kronkelingen van het pad en springt ze over boomwortels heen. Ze zit helemaal in de flow en een grote glimlach verschijnt op haar gezicht als ze dit beseft. Dit soort rondjes zijn het fijnst.