Third Person's POV
It is middle of the night, the sound of siren filled the whole street.
Anim na tao ang sinugod sa hospital - isa patay at lima ay ginagamot na.
Kabilang nga sa sinugod ang duguang si Aspher at walang malay kasama si Tom. Si Ricky naman ay conscious ng isugod sa ospital.
Sa kasamaang palad, namatay ang driver na nakabangga sa sinasakyan nila at galus naman ang naabutan ng dalawang kasama nito.
Kumalat na nga agad ang balita kaya ang masayang mga magulang ni Aspher na katatapos lang manood ng isang TV show ay agad napalitan ng pag-alala. Agad silang pumunta kaagad-agad sa ospital na kung saan ginagamot ang anak nila.
Just a second and the world turn upside down. Ricky is fine with few injuries. Tom is nearly fine but Aspher had it worst.
Dahil sa walang seatbelt si Aspher, halos mabali ang ibang mga buto niya, some glass debris ang dahilan kaya madaming hiwa sa balat niya.
It was supposedly a fun and great night, turns out na pagkatapos ng saya, kaagad kumapit ang salungat ng saya.
"Yung anak ko!" hagulgol ng ina ni Aspher sa dibdib ng asawa dahil sa pag-alala.
Hinahagod naman ng tatay ni Aspher ang asawa para ipadama na magiging okay ang lahat. "Matatag ang anak nila." Yun ang paukit-ulit na sinasabi nila habang nag-aantay sa sabihan sila ng doctor at umaasang magandang balita.
Kasunod ng pagdating ng magulang ni Aspher ay ang pagdating din ng kamag-anak nila - ang magulang nina Tom at Ricky.
----------
Good news! Yan ang natanggap nilang lahat. Maayos na ang lagay ni Tom pero si Aspher ay diniklarang nasa stage of coma.
Pumasok na ang magulang ni Aspher sa loob ng silid kung saan siya nakahiga. Silence, maliban sa tunog ng makina na nagsasaad na tumitibok pa ang puso niya.
----------
Meanwhile, sa pilipinas. Matagumpay na natawagan ni Bella ang kuya ni Aspher. Tumawag para humingi ng balita.
Pagabi na sa bansa at umaga palang sa kabilang linya at ito ay pagkatapos ng isang gabi na nakahiga si Aspher sa kama.
"Kuya, musta na po si Aspher?" nag-aalalang tanong ni Bella habang ang kanyang mga kaibigan ay nakikinig sa tabi.
"Naku Bella! Maayos naman ang kapatid ko kaso nasa coma siya sa pagkakataon na ito." malungkot ang boses nitong sagot kay Bella.
"Oh my ghad! Kayo po?" tanong ni Bella.
"Okay naman kami. Huwag kang mag-alala. Babalitaan ka naman namin kapag may balita na." sabi ni Ashton.
"Okay po." magalang naman na sagot ni Bella.
"Sige na at mahal din ang tawag sa ibang bansa. Mag-ingat kayo dyan at pakatatag lang tayo." naputol na ang tawag.
Nabalot ng kalungkotan at katahimikan ang sumunod na oras sa lagitan ng magkakaibigan dahil sa balitang nalaman.
It was unexpected, no-one thought that it is possible to happen but when reality strikes, tagus sa puso - masakit.
Mas masakit pa in behalf of them kasi wala silang magawa - wala sila sa tabi ng kaibagan.
YOU ARE READING
Given Prerogative
Teen Fiction"When all else is lost, the future still remains." -by: Christian Nestell Bovee Maaari nga naman na sa kasalukuyan ay puro paghihirap, pagkatalo pero nanatili tayong nakakapit para sa kinabukasan. We were given the opportunity, the freedom...
