His Gangster Princess

#50: Secret Revealed

 

This story is almost at the end! 5 chapters na lang ho! Kaya ngayon pa lang ay nagpapasalamat na talaga ako sa inyo *cries* 

If you want a new adventure! Read my new gangster story. Ibang iba po ito sa HGP dahil may halong action at comdey ang isang to. Nasa external link ang story ----> 

Also follow me on twitter @missymarieWP. I'll follow you back <3

-Sa mga gusto pong magpadedic ay inbox me na lang po :) thank you! P.S. sa mga nagmessage sa akin last time message kayo ulit para mabigyan ko kayo ng dedic sa prev chapters.

-Sa mga gustong mag OP sa mga fictional characters ng HGP message me :)

xxMissyMariexxx

I ran towards Tyrence and suddenly hugged him.

 

“Be with me Tyrence? Please don’t leave.” I told him.

 

I heard him sighed. I can’t help it but cried on his shoulders, he patted my back.

 

“I can’t Riri. I need to go but I’ll come back for you. I’ll need to protect you remember?” he said and faced me.

 

Tyrence wiped my tears using his thumb and ensured me with a smile. I tried to smile back.

 

“Promise?”

 

“Promise.”

Everything was just too surreal for me. Candles that are formed as a heart-shaped on sand and a candle lit dinner prepared for two inside it, petals of roses everywhere on the sand, Sky lanterns flying in the air, and a violinist playing instrumental songs.

Pero hindi iyon ang iniyakan ko kung hindi ang flashcards na nakalatag sa harap ko. Hindi tumigil ang pagtulo ng aking mga luha habang binabasa ang mga letrang nakabasa sa flashcards. Pabalik balik ang tingin ko kay Tyler pati na rin ang mga nakalatag sa baba. I can’t believe this.

I’M HOME RIRI

Yan ang nakasulat sa flashcards…

“Adrienne…” mahinahong sabi ni Tyler at hinarap ako.

Napailing ako habang pinapabayaang dumaloy ang luha ko sa aking mga mata. Hinawakan ni Tyler ang magkabila kong pisngi at pinunasan ang aking luha. Tumitig ako sa mga mata ni Tyler at hindi ko mapigilan ang mapaluha ulit. All this time, kaharap ko na pala siya. All this time, siya pala ang matagal ko ng hinahanap.

“Riri…”

Hindi ko na napigilan at napaluhod ako sa biglaan niyang pagsabi ng aking pangalan. Napahaulgol ako sa pagiyak habang nakatakip ang mukha ko gamit ang aking dalawang kamay. Hindi ko inaasahan ang araw na ito. Ang araw na makikilala ko na si Tyrence ng harap harapan. Masyadong halo ang emsoyon na nararamdaman ko ngayon. Saya, gulat, shit hindi ko na alam. Basta isa lang talaga ang pumapasok sa utak ko ngayon…