My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid V

Katherina

Kinabukasan, maaga pa rin akong gumising. Inilaba ko muna ang ginamit kong uniporme kahapon para may maisuot na naman ako kinabukasan. Nang maisampay ko na ito, agad na akong lumabas at nagbihis ng uniporme ko. Nang makapag-ayos na ako agad akong lumabas at dumiretso sa kusina.

Nauna kong nilabas ang mga lulutuin at nilagay ko agad ito sa lababo para maalis ang yelo nito. Dahil hindi ko naman alam kung paano ko bubuksan ang lutuan. Inuna ko munang gawin ay magsaing ng bigas sa de-kuryenteng lutuan. Madali ko lang  kasi itong natutunan dahil isasaksak mo lang ito at pipindutin ang isang pabilog na buton. Nang makita kong umila na ito, kinuha ko na ang walis at panglinis na gagamitin ko. Inuna kong nilinisan ang salas dahil ito ang una mong nakikita pag pumapasok ka.

"Kulang ang kalahating araw pag ito ang nilinisan ko." sabi ko habang iginagala ko ang paningin ko sa buong sala.

Inumpisahan ko nang maglinis para matapos ako agad. Inuna kong punasan ang mga mesa bago ko sinunod ang mga taong nakalagay sa isang lalagyanan. Ang cucute nga ng mga ito, 'yong iba parang mabalahibo at ang sarap hawakan. Nang marinig kong may nag-uusap sa bandang kusina. Agad ko munang iniwan ang ginagawa ko at kinuha ang gamit sa paglilinis. Bumalik ako sa kusina para tumulong kina Lola.

"Magandang umaga, Lola, at sa 'yo na rin Lhynne." nakangiting bungad ko pagpasok ko nang kusina.

"Magandang umaga din sa 'yo, Katherina. Napaka-aga mo namang bumangon. Ayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ni Lola sa akin.

"Ayos na po ako, Lola,  napagod lang po siguro ako sa biyahe kahapon kaya ako nahilo." sagot ko at lumapit na dito para tulungan siya sa ginagawa nito.

Isang oras ang lumipas nang matapos na namin ang lahat. Iniwan ko na sila sa kusina at pinagpatuloy na ang paglilinis. Hindi ko na namamalayang, tanghali na pala. Kung hindi pa ako binalikan ng paulit-ulit ni Lola at ni Lhynne ay wala akong balak kumain. Gusto ko muna sanang tapusin ng lahat nang gawain ko para minsanan ang pagpapahinga. Kaso sadyang makulit si Lola at hinintay na ako para sabay na daw kaming pumunta nang kusina.

Nang tignan ko ang oras, ilang minuto na pala ang nakalipas simula ng mag ala una ng hapon. Kaya pala ako nalang ang hinahainan ni Lola dahil nauna na pala silang kumain. Hindi ko nga napansing bumaba si Senyorito para kumain.

Nang matapos akong kumain, agad akong bumalik sa ginagawa ko para matapos na ito. Ilang oras pa ang binuno ko bago ako tuluyang matapos.

"Hay salamat naman po Diyos ko! natapos din sa wakas!" bulalas ko at namaywang sa gitna habang pinagmamasdan ang kabuuan ng nilinisan ko. Hindi nga ako makapaniwalang natapos ko ang napakalawak na sala nila.

Nang makontento akong pagmasdan ang sala, agad akong pumunta sa kuwarto ko at nagpahinga. Nadaanan ko sina Lola at Lhynne sa kusina na nag-aayos. Tutulong sana ako nang pinigilan nila ako at ipagtulakan papuntang kuwarto. Kaya wala akong nagawa kung hindi ang pumasok sa kuwarto at magpahinga.

Pagkaupo ko palang sa kama ko, hindi ko na napigilang antukin dahil sa pagod. Humiga na ako at hindi ko na namalayang pumikit na pala ako at tuluyan nang nakatulog.

Madaling lumipas ang mga araw, halos dalawang linggo na ako dito. At masaya naman ako sa trabaho ko. Halos laging wala naman si Senyorito Marco. Kung andito man siya ay halos magkulong lang sila sa kuwarto nito kasama ang kasintahan niya.

Minsan nga, nagugulat nalang kami na bumababa ang kasintahan ni Senyorito na galit. Nagsisisigaw siya habang nagmumura habang sinusundan lamang siya ni Senyorito Marco. Pag napapadpad ang tingin niya sa akin, kulang na lang ay masunog ako sa sama ng tingin nito. Wala naman akong ginagawang masama kaya hindi ko inurungan ang titig nito. Mabait ako sa mababait sa akin. Pero kung masama ka mas masama ako.