My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XVII

Marco

Tahimik ang naging biyahe namin pauwi ng Manila. Ilang beses kong sinubukang magbukas ng topic pero puro tango lang ang sagot nito o kaya naman ay napakaikli lamang.

Simula nang makauwi kami mula sa ilog ay naging ganyan na siya sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Iniisip ko nalang na baka pagod lang ito.

Pagkabukas sa gate ng mansiyon ay agad kong ipinark ang sasakyan sa garahe. Hindi ko muna siya ginising dahil napakasarap pa nitong pagmasdan habang natutulog. Payapa at makikita mo sa hitsura niya ang kainosentehan sa mundo.

"I want you to learn everything, Katherina. Gusto ko matutunan mo lahat para may laban ka pagdating ng araw." hinaplos ko ng mukha niya habang mataman itong pinagmamasdan. "Alam kong hindi na lang pagkakagusto ang nararamdaman ko sa 'yo. Masaya akong kasama ka. Hinding-hindi ako papayag na saktan ka nang kung sino man. Pangako ko 'yan sa 'yo." seryoso kong sabi at marahan na itong ginising.

"Andito na tayo." mahina kong sambit  na ikinamulat nito at pupungay-pungay na tumingin sa paligid.

"Nakatulog pala ako. Pasensiya na po, Senyorito." hinging paumanhin nito at inayos ang nagusot niyang damit. Lalabas na sana ito nang hawakan ko bigla ang kamay niya.

"Bakit po, Senyorito?" nagtatakang tanong nito at tumingin ito sa akin patungo sa kamay kong nakahawak sa kamay niya.

"Marco, Katherina. Marco dapat ang tinatawag mo sa akin at hindi Senyorito." nakangiting paalala ko dito.

"Hindi po 'yan maaaring mangyari, Senyorito." umiiling na sambit niya. "Amo ko po kayo at taga-silbi niyo lang po ako. Kaya tama lang ang tawag ko sa inyo."

"Kagustuhan ko naman 'yon kaya ayos lang." sagot ko pero napailing ulit ito.

"Hindi po talaga maaari, Senyorito. Hindi ko naman po kayo nobyo para tawagin sa pangalan niyo lang." napangiti ako ng malapad sa narinig ko. Inilapit ko ang mukha ko sa kanya at hindi mapigilang nang makitang halos lumuwa na ang mata nito sa laki.

"Puwede mo naman akong maging nobyo kung gugustuhin mo, Katherina. Gusto kita at alam kong nararamdaman mo naman 'yon." bulong ko na ikinapula nito ng mukha at mas lalong hindi na ito mapakali sa upuan niya. Nang mailayo ko nang kaonti ang mukha ko ay sinamantala niya ito para makapagpaalam at makaalis.

"Pa-pa-sok na po a-ko sa lo-ob." nauutal na sabi nito at nagmamadaling binuksan ang pinto. Hubdi ito magkandaugaga sa pagbukas ng pinto kaya tinulungan ko na siya. Halos takbuhin niya ang pagitan ng kotse at ng bahay dahil sa oagmamadali nito. Nakalimutan pa nga nitong kunin ang bag na gamit niya.

Napailing nalang ako at napapangiti dahil sa ikinikilos niya. Ramdam ko na may epekto ako sa kanya at 'yon ang gagamitin ko para mapaibig ko ito nnag tuluyan sa akin.

"Soon, Katherina, you will be mine. I promise you that." pursigidong sabi ko at lumabas na rin ng sasakyan habang hawak ko sa kamay ko ang naiwan nitong bag.

Sakto namang paglabas ko ay ang paglabas din ni Lhynne mula sa pintuan. Agad kong inilabas ang nga gamit nmain ni Katherina at iniutos ditong dalhin sa loob. Hindi ko binitiwan ang bag niya at dala ko ito hanggang sa pag-akyat ko sa aking kuwarto.

"I know she will be here soon. So, I'll just wait." nakangiti kong sabi at pabagsak na humiga sa kama kasabay ng bag na hawak ko.

Pero hindi ko na siya nahintay dahil nakatulog na ako nang hindi ko namamalayan. I just waked up na wala na ang bag niya sa tabi ko.

Pagtingin ko sa orasan sa bedside table ko. Nagulat ako dahil umaga na pala. Ang haba pala ng itinulog ko. And I can't believe that I almost over slept.