My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid VI

Trish

"Aren't you gonna ask me for a date?" I sarcastically ask,

I see him stiff because of what I've asked. It's been what? One, no... Two months since he invited me out. I don't know why but I have this feeling that he's totally change. Gone with the sweet and caring Marco I know.

May mga araw na sweet siya but not the literal sweet. Ramdam ko na parang iba siya. Like now, kasama ko nga siya pero parang nasa ibang planeta naman siya dahil hindi mo makausap ng matino.

"What? Are you gonna stare at me the whole time? Wala ka bang gagawin?" yamot na tanong ko at padabog na tumayo sa kama nang marinig ko ang pagbuntong hininga niya.

Napayuko ito, "I'm sorry, I'm just tired." mahinang sambit nito.

"Sorry? For what? Dahil sa hindi mo pag-aaya sa akin o sa lahat-lahat na?" inis ko pa ding sabi at nilapitan ito sa couch. "And what are you tired of? Hindi ka nga lumalabas at nagkukulong ka lang dito sa lungga mo."

Iniikot ko ang mata ko sa kabuuan ng kuwarto niya. It's still the same, nothing has changed except for him. Hindi ko alam kung ano dapat ang isipin ko. I love him but it's damn hurting me whenever he's with me. Why? Dahil lagi itong tulala at parang may iniisip lagi. And one thing is hurting me so damn much. One month... one month of not hearing the words I'm longing to hear from him and It's killing me brutally.

"I am really just tired right now, Trish. Let's just talk some other time." mahinahong sabi nito na para bang end of discussion na at sinasabi niyang umuwi na ako.

"What's happening to you? As far as I know wala ka namang problema sa family, wealth, at sa ibang bagay. Bakit Marco? Why are you letting me to feel this way? Bakit mo ako sinasaktan sa paraang hindi mo alam?  Why, Marco?" sumusukong sambit ko dahil alam kong hindi na naman ito magsasalita at mananahimik na lang gaya ng lagi niyang ginagawa.

"I'm hurt, Marco, damn hurt but you're just ignoring me." nasasaktan ng sabi ko at napayuko. Gusto ko siyang sumbatan, gusto kong malaman niya lahat ng nararamdaman ko. Pero natatakot ako dahil baka iwan niya ako nang tuluyan. Hindi ko n anapigilang mapaluha.

Naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin at marahang paghaplos nito sa likod ko. I feel safe in his arms, kaya gusto kong lagi siyang kayakap.

"I'm sorry, I'll make it up to you. I promise. Just don't cry." mahinang bulong nito sa tenga ko. Dahil sa sinabi niya, parang bulang naglaho ang lahat ng hinanakit at pag-aalinlangan sa puso ko.

"Promise?" paaninigurado ko at tumingin ng diretso sa mata niya.

Tumango ito, "Yeah, promise." mahina ngunit parang nag-aalangang sagot nito. Bakit parang napakahurap sa kanya ang mangako ngayon? Dati may ngiti ito sa mga lbi oag kausap niya ako. Pero ngayon, wala na.

Tumingin ako sa mg amata nito at dahan-dahang hinalikan sa mga labi. At first, hindi niya ako tinugon. But I'm a persistent person, hangga't hindi ito humahalik pabalik hinding-hindi ako titigil.

Humiwalay ako sa kanya at lumipat sa kandungan nito. Napansin ko ng gulat niya pero wala akong pakialam. I love him at gagawin ko ang lahat para bumalik ang Marco na minahal ko.

I caress his face and lean my body towards his. I kissed him torridly with so much longing and love on it. Wala pang ilang segundo nang maramdaman ko ang pagtugon nito. Napangiti ako, mas lalo kong pinag-igihan ang paghalik ko habang pinaglalakbay ko na ang kamay ko sa kanyang katawan.

"I miss this." mahinang sambit ko sa pagitan ng halik namin.

Nang maramdaman kong binuhat niya ako mula sa pagkakaupo namin ay napangiti ako. Lumipat kami sa kama habang magkalapat pa rin ang mga labi namin. Pinahiga niya agad ako sa kama at kinubabawan but I stopped him.