My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XXV

Marco

Alas dose y media na nang makarating ako sa harap ng eskuwelahan ni Katherina. I know, I'm too late pero alam ko na hihintayin niya ako. Pero pagkaparada ko ng sasakyan ko ay hindi ko siya nakita Kahit saan. Nilibot pa nang paningin ko ang buong lugar at hindi ko talaga siya makita. Inilabas ko ang phone ko para tawagan ito pero hindi nito sinasagot.

Ilang beses ko pa siyang tinawagan at hindi ako tumigil hangga't hindi niya ito sinasagot. Sa dami nang tawag na ginawa ko ay hindi pa rin ako sumuko pero sadyang wala pa rin talaga.

Agad akong tumawag sa bahay para tanungin kung nakauwi na 'to. Sabi ni Manang ay hindi pa daw at dumating na din daw ang guro niya. 

Nagsimula na akong mag-alala lalo na't hindi pa nito gaanong kabisado ang lugar. Kaya nga hinahatid at sinusundo ko siya para hindi na ito mahirapan.

"Fuck! Where are you, Katerina." nag-aalalang sambit ko at tinawagan ito ulit. Ang kaso, talagang walang sumasagot hanggang sa hindi ko na ito makontak pa na mas lalong nagpakaba sa akin.

Papasok na sana ako sa loob para magtanong sa guro nito nang matanaw ko si Lhynne na papalabas ng gate. Agad ko siyang tinawag. Nagulat pa nga ito nang makita niya ako. Nang makalapit na ito ay nagtataka siyang nagtanong sa akin.

"Ano pa po ang ginagawa niyo dito, Senyorito?" takang tanong nito sa akin.

"Kadarating ko lang at hindi ko pa siya nakikita hanggang ngayon. Nagkita ba kayo kanina?" nag aalang tanong ko dito na agad niyang inilingan.

"Hindi po kami nagkita kanina, Senyorito. Kanina pa po ang uwian nila at paniguradong wala na pong tao sa silid nila. Sinubukan niyo ba po bang tawagan?" nag-aalala na ding tanong nito sa akin.

"I've tried so many times. Nakailang beses na akong tumatawag sa kanya pero hindi nito sinasagot. And I'm so damn worried. Hindi niya alam ang pasikot-sikot sa lugar at hindi din nito alam kung paano umuwi." frustrated kong sabi at  napasandal sa sasakyan ko habang ang dalawang kamay ko ay nasa aking batok.

"Tatlo lang naman po ang kaibigan niya dito, Senyorito, pero hindi ko alam ang mga numero nila. Baka naman po inihatid na siya ng mga kaibigan niya sa bahay." pahayag nito na hindi ko sinang-ayunan.

"Tumawag ako sa mansiyon at sinabing wala din ito doon at hindi pa umuuwi. Dumating na nga ang guro niya pero wama pa din ito." Hindi ko na alam ang gagawin ko sa sobrang pag-aalala ko. Mayroon yung napapahilamos ako ng mukha ko at napapasabunot nalang sa aking buhok.

"Baka may pinuntahan lang po sila, Senyorito. Uuwi din po siya, hindi po ugali ni Katherina ang umalis ng bigla-bigla. Baka nainip sa inyo at nagpahatid sa mga kaklase at may dinaanan o kaya naman ay namasyal po." pampalubag loob na sambit nito sa akin. Siguro nga pero hindi ko maiwasang mag-alala pa din dahil hindi man lang nito pinaalam sa akin.

"Sana nga, Lhynne. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag may nangyaring masama sa kanya. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag nagkataon." nanghihina kong sambit at binuksan ang sasakyan ko at pinapasok na doon si Lhynne para makauwi na kami ng mansiyon.

Nang makauwi na kami ay agad akong punasok sa loob at tinanong kung dumating na ito. Wala pa ding Katherina ang nadatnan namin pag-uwi. Sobrang nag-aalala na ako para dito pero wala naman akong magawa kung hindi ang maghintay at umasang ligtas ito. Sinubukan ko ulit itong tawagan baka sakaling sagutin niya pero talagang nakapatay na anh telepono nito. Napahinga nalang ako ng malalim habang nanlulumong naglakad paakyat ng hagdan.

"Pakitawag nalang ako sa kuwarto pag dumating na siya." bilin ko kay Lhynne bago ulit humakbang pataas ng hagdan.

Pagpasok ko sa aking kuwarto ay pabagsak akong humiga sa aking kama at kinuha ang unan para itakip sa aking mukha. Hindi ako mapakali kakaisip kung nasaan na nga ba ito. Kung ayos lang ba siya o kung ano na ang nangyayari sa kanya. Wala naman akong magawa kung hindi maghintay lang sa ngayon. Baka nga naman tama si Lhynne at may dinaanan lang ito at ng mga kaibigan niya o namasyal lang.