My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XII

Katherina

Niyaya ko sina Inang at mga kapatid ko na kumain sa bayan. Ayaw pumayag ni Inang dahil gaatos lang daw ang iniisip ko, pero hindi ako pumayag.

"Ako po ang bahala, Inang. Minsan lang naman ito bago ako bumalik sa Maynila sa susunod na linggo. Gusto ko mapasaya ko kayo." nakangiting sabi ko at inaayos ang bestida ni Inang.

"Puwede namang magluto nalang ako ng makakain natin. Hindi na natin kailangang lumabas." tanggi nito.

"Aba, Inang. Minsan lang magyaya si Ate kaya lumarga na tayo." sabad ni Pamela habang feel na feel niyang ilakad ang bago niyang bestida.

"Inang," tawag ni Kasandra at hinawakan si Inang sa balikat. "Kilala niyo namam si Ate, hindi ba? Kahit anong tanggi niyo, wala kayong magagawa. Pinaglihi niyo kaya 'yan sa bato sa katigasan ng ulo." natatawang sabi ni Kasandra na ikinabatok ko sa knya pero mahina lang.

"At kailan ba natuto si Inang na kumain ng bato?" kunot-noong tanong ko. "Hindi siya si Darna, kaya huwga niy na uulitin 'yon. Buti hindi nalagas mga ngipin niyo sa pagkain ng bato Inang." sabi ko at hinawakan ang mukha ni Inang at tinignan lahat ng gilid.

Nagtawanan silang lahat, ultimo si Inang tawa nang tawa. Grabe ang saltik naman ng mga ito. Bigla nalang tatawa. Kinalabit ko si Inang,

"Inang? Bakit kayo tawa ng tawa? Share niyo naman para hindi kayo parang tanga." tinignan ako ng masama ni Inang bago nagsalita.

"Apat kaming tumatawa kaya hindi kami tanga, Anak. Ayos-ayusin mo ang buhay mo, Anak." natatawa ulit na sambit nito.

"Ate..." nagpipigil ang tawa na tawag ni Isabela sa akin.

"Oh!" nakairap na sagot ko, tumatawa sila hindi man lang nila ako isama. Kainis! Nagsosolo silang apat.

"Hindi ka pa rin nagbabago. Patawa ka pa din kahit kailan." natawa nang sabi nito sa akin.

"Sige, sige, magsawa kayo! Tumaw lang kayo. Hindi ko kayo ibibilhan ng bagong sapatos. Hmmmp!" talikod ko at kunwari ay nagtampo ako sa kanila. Mamaya pa ay naramdaman ko na ang yakap nilang tatlo maliban kay Inang na umiiling lang sa gilid.

"Ay ang ganda naman ng Ate namin." sabi ni Pamela habang yakap-yakap ako.

"Sobrang ganda niya. Alam niyo 'yon mga Ate. Napakabait niya pa, wala na tayong mahihiling pang Ate katulad niya." nangingiti nmaang sabi ni Kasandra.

"Kaya nga, pang-diyosa ng kagandahan ni Ate." huling sabi ni Isabela bago nila hinigpitan ang yakap nila sa akin at nglalambing. Alam kong binobola lang nila ako pero feel na feel ko naman.

"Talaga?" masayang sakay ko sa sinabi nila.

"Oo Ate. Sobra." sabay-sabay nilang sabi habang nakangiti at nakatingin sa akin.

"Biro lang 'yong bagong sapatos. Oh diba, gumana. Ang bilis niyong tumigil sa pagtawa."natatawa kong sabi sa kanila na ikinasimangot nilang tatlo.

"Akala naman namin, magkakaroon na kami ng bagong sapatos. Kawawa na kasi 'yong dati naming ginagamit. Laging gutom noh, Pamela?" paawang tanong ni Isabela kay Pamela. Ahad namang tumngo ang huli bago nagsalita.

"Oo nga eh, kulang nalang kainin niya na ang buo ang buong baryo sa pagkagutom." sagot nito at sumisinghot-singhot pa. Magsasalita pa sana si Kasandra nang pinutol ko.

"Ops! Huwag ka nang dumadagdag sa paawa-awang hitsura na 'yan. Ang papanget niyo." natatawa kong sabi sa kanila na mas ikinahigpit nila ng yakap sa akin.

"Ate naman eh, paasa ka naman." nakasimangot na silang tatlo kaya hindi ko maiwasang guluhin ang buhok nila at mapangiti.

"Oo na, ibibili ko kayo ng kahit anong gusto niyong sapatos. Basta isa lang at dapat 'yong nagagamit niyo sa pagpasok." paalala ko sa kanila na ikinatango nila.