My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XVI

Katherina

Nalulungkot ako dahil ito na ang huling araw ko dito sa probinsiya. Babalik na kasi kami ni Senyorito sa Maynila bukas ng tanghali. At hindi ko na naman masasabi kung kailan ulit ako makakabalik.

Andito kami ngayon sa ilog at dito namin naisipang kumain ng tanghalian. Gusto kong maging masaya kasama ang pamilya ko ngayon araw. Mataman akong nakatingin sa ilog habang inaayos ang mga pagkain sa mesa. Nakikita ko ang kasiyahan sa mga mukha ng mga kapatid ko habang nakikipaglaro ng habulan kay Senyorito.

Mula nang mangyari ang paglakas ng tibok ng puso ko ay hindi ko na hinayaang mapalapit nang husto kay Senyorito. Baka matuluyan na ako ng wala sa oras. Kawawa naman sina Inang pag nagkataon.

"Sumali ka na rin sa kanila, Anak." Napalingon ako kay Inang nang sabihin niya 'yon sa akin.

"Mamaya na siguro, Inang. Tutulungan muna kita dito." nakangiting sagot ko at hiniwa ang pakwan.

"Kaya ko na dito, Anak, matagal ka na namang makakabalik kaya sulitin mo nang makasama ang mga kapatid mo." pahayag ni Inang at kinuha sa akin ang kutsilyo at siya na ang nagtuloy ng ginagawa ko.

Pinagtabuyan na ako ni Inang sa kubo kaya wala na akong nagawa kung hindi ang lumapit sa kanila. Naupo ako sa batuhan at inilaylay ang paa sa tubig. Nakakawala ng pagod ang lamig ng tubig sa ilog. Nagulat nalang ako ng biglang may nagsaboy sa akin ng tubig. Napasigaw ako dahil sa lamig.

"Waaah! Ang lamig!" sigaw ko, tatayo na sana ako para tumakbo nang bigla nalang akong nadulas.

"Ateee!" sabay-sabay nilang sigaw sa akin kasabay ng pagbagsak ko sa batuhan.

"Aray ko. Ang sa-kit na-man." daing ko habang hinihimas ang puwetan kong bumagsak sa bato.

"Ayos ka lang ba, Ate?" nag-aalalang tanong ni Pamela.

"Hindi na 'yan dapat tinatanong. Sa palagay niyo, hindi ako nasaktan? Ang sakit kaya." naiiyak kong sabi sa kanila.

"Pasensiya ka na, Ate, hindi ko naman alam na magugulat ka. Ayan tuloy, nadulas ka." nakayukong sambit ni Isabela sa akin na ikinangiti ko. Halata mo na talagang nagsisi siya sa ginawa niya kaya ginulo ko ang buhok niya at ngumiti.

"Ayos lang 'yon, Isabela. Kasalanan ko din naman dahil hindi ako nag-iingat." nakita kong lumiwanag ang mukha nito dahil sa sinabi ko. Magsasalita pa sana ako nang biglang sumulpot si Senyorito at nag-aalalang tinanong ako.

"Ayos ka lang? Asan ang masakit sa 'yo?" seryosong tanong nito sa akin  habang tinitignan ang katawan ko kung may galos ba ako o wala. Napangiti ako nang dahil doon.

"Relax, Senyorito. Malayo po sa bituka. Masakit lang po ang puwetan ko, wala nang iba. Malakas kaya ako." nakangiting sabi ko dito para manahimik na siya. Kahit ramdam ko pa ang kirot ay hindi ko nalang pinahalata para hindi maputol ang kasiyahan namin. Nakita ko namang napahinga ito ng malalim at mataman ako tinitignan. Naninihurado ata siya kung totoo ang sinasabi ko kaya nguniti nalang ako para takpan ang kirot.

"Sigurado ka?" naninigurado pa ring tanong nito sa akin na tinanguan ko. Nakatayo ito sa harap ko habang nakalubog ang kalahating katawan nito sa tubig at nakahawak naman ang dalawa nitong kamay sa bato kung saan ako nakaupo.

"Langoy na tayo." aya ko sa kanya at nginitian ito. Mamaya ko nalang iindahin ang sakit sa may puwetan at balakang ko. Basta ang mahalaga ay ang mag-enjoy kami at sulitin ang araw na ito.

Nang iabot niya ang kamay niya sa harap ko para alalayan. Agad ko itong tinanggap at hindi na nagpabebe pa. At dahil hindi ko natantiya ang pagtalon sa tubig. Lumanding ako sa katawan mismo ni Senyorito. In fairness ang tigas. Mas matigas pa sa batong sumalo sa akin kanina. Napamulagat ako ng sobra nang mapagtanto kong nakahawak ako sa kanyang dibdib. Agad akong namula kaya napayuko ako bigla at inalis ang kamay kong nakahawak dito.