My Innocent Maid FOUR SISTERS SERIES I [PUBLISHED UNDER IMMAC PUBLISHING]

My Innocent Maid XLVII

Three chapters left at nalukungkot na na-e-excite ako sa pagtatapos ng MIM. Sana magustuhan niyo ang pagtatapos ng pagmamahalang tumatak sa inyo. Hoping na sa pagtatapos nito ay suportahan niyo pa din ako sa mga susunod ko pang mga storya. Maraming maraming salamat😍😘
ENJOY READING!!😍😘

Marco

Maagang natapos ang pakikipag-usap nina Dad at Mom sa magulang ni Beatrice. Masaya ako dahil maaga palang ay makakadaan na ako sa Mahal ko. Napangiti naman ako kay Beatrice nang makita ko na tumayo na si Mom sa kinauupuan niya.

"Naks! Masaya 'yong kilala ko kasi mapupuntahan niya 'yong mahal niya nang walang aberya." bulong na tukso ni Beatrice sa akin kaya napangiti nalang ako.

"Huwag ka maingay." saway ko sa kanya na ikinangiti niya lang. "Baka marinig ka ng Dad mo, mahirap na." sambit ko, nakita ko namang isinenyas niya ang kamay niya at izinipper ang bibig. Natawa kaming parehas dahil sa ginawa niya. Napatigil naman kaming dalawa sa pagtawa nang makita naming tumingin silang apat sa gawi namin. Beatrice just smiled at them and give them a peace sign. Nakita ko namang ngumiti sila sa amin kaya tinignan ko si Beatrice na para bang sinisisi siya dahil doon.

"Sorry naman daw." tumatawang sabi nito at pilit na pinapahina ang kanyang tawa para hindi marinig. Magsasalita sana ako nang makita kong tumayo na pati si Dad kaya inaya ko nalang siya na pumunta sa kanila. Saktong paglapit namin, narinig kong nagpaalam na sina Dad.

"Let's go, Marco." aya ni Mom sa akin kaya nagpaalam na din ako sa kanilang lahat at humalik sa pisngi ni Beatrice bago ngumiti at sumama na kina Mom. Laking pasasalamat ko dahil may dala sina Mom na sasakyan. Pinasakay ko muna sila at nagpaalam bago ako tumungo sa aking sasakyan. Kumaway muna ako kay Beatrice bago ko pinaandar ang aking sasakyan at umalis na.

Hindi mawala-wala ang ngiti sa aking mga labi habang binabagtas ko ang daan pauwi sa kanya. Masaya ako dahil alam ko na makakabawi ako dito kahit ngayong araw man lang. Nang matanaw ko ang building ay mas lumawak pa ang aking mga ngiti.

"Malapit na ako, Mahal ko." nakangiting bulong ko at ipinark ang aking sasakyan sa harap ng building. Nang makababa ako ay agad akong tumungo papasok. Matagal muna akong naghintay sa baba bago bumukas ang elevator. Nang tuluyan na akong nakaakyat ay nakangiti ako habang pinagmamasdan ang pinto ng condo. Gusto ko siyang sorpresahin kaya hindi ako gumawa kahit na anong ingay man lamang.

Pagpasok ko ay tahimik sa loob, wala kang maririnig na ingay mula sa kung saan. "Baka nasa loob ng kuwarto at nagpapahinga." pangpalubag loob na sambit ko sa aking sarili dahil medyo kinabahan ako na hindi ko siya nakita.

Naglakad na ako papasok at pumunta sa kuwarto. Nang makapasok ako at makitang wala siya doon ay sinuyod ko ang buong condo, nagbabakasaling hindi tama ang kutob ko.

"Asan ka, Mahal ko?" nag-aalalang tanong ko habang sinusuyod ko nang paulit-ulit ang buong condo. Paglabas ko sa sala ay nanghahapo akong napaupo dahil sa frustrasyon. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko. Nang mapatingin ako sa mesa ay napakunot ang aking noo dahil hindi ko ito napansin kanina. Siguro ay dahil ito sa pagmamadali ko na  mahanap siya kaya hindi ko ito nakita.

Kinakabahan man ay dahan-dahan ko itong kinuha at binuksan. Bumagsak lahat ng pag-asa ko nang mabasa ko ang nilalaman ng sulat.

"Mahal ko, uuwi muna ako kina Inang para magkaroon ka ng sapat na oras para magawa mo ang lahat ng kailangan mong gawin nang hindi ako nakakasagabal sa'yo. Alam ko na umuuwi ka lang sa akin dahil iniisip mo kung kumusta na ba ako. Huwag ka mag-alala, Mahal ko. Maayos lang ako at sana hayaan mo muna ako kina Inang. Alam kong busy ka at wala ka nang mailaan na panahon para sa akin. Naiintindihan naman kita at sana hindi ko mabalitaang natuloy ang kasal mo. Mahal na mahal kita, Mahal ko. Umaasa akong magtagumpay ka. Hihintayin kita, Mahal ko."