tear 🍃 kim seokjin

0.3

oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, keyifli okumalar. 💜

multimedya: namjoon.

düzenlendi.

🌉

Ben olanları idrak edemeden adam parmaklarıyla çoktan geri sayıma başlamıştı. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Dişlerim arasından "Benden ne istiyorsun?" diye sordum. Sayması bitince kapıyı açtı. Arabadan indiğinde geriye doğru sendelemiştim refleks olarak.

"Bak güzelim, hiçbir zaman önemli meseleleri böyle ayaküstü konuşmayı sevmedim. Ya rızanla gelirsin, ya da cidden ters tarafımla tanışırsın."

Elini arabaya binmem için uzatınca görmezden geldim.

"Ne gibi önemli meseleler? Ayrıca ters tarafın değil de, katil tarafınla tanışıyorum zaten! O adamı sen öldürdün. Katilsin sen! Asla arabana binmem!" diye öfkeyle konuştuğumda bir süre sabır diler gibi gökyüzüne kaldırdı bakışlarını.

Onu umursamayıp hızla yanından ayrılırken, arkamdan geldiğini anlayınca bu sefer koşmaya başladım. O da koşuyordu. Ah mükemmel. Uzun bacakları bana yetişmesi için ona en büyük avantajdı! Birkaç kişiye çarparken durup özür dilemek için vaktim yoktu ve onlar bunu bilmese de üzgündüm.

İzimi kaybettirmek için kalabalığa karıştım. Okul ve iş çıkış saatleri olduğu için normalinden daha kalabalıktı caddeler. Kapüşonumu takıp hızımı arttırarak koşmaya devam ettim. Şans yüzüme gülüp de karşıma bir sokak arası çıkınca hemen oraya daldım.

Bir apartman girişinin duvarına sinerken telefonumdan ne olur ne olmaz diye polisin numarasını tuşladım ve herhangi bir durum için hazırda beklettim.

Hayatımdaki tek aksiyon, abimden gizli onun sweatlerini araklayıp giymek ve sonra onun ruhu duymadan yerine koymak iken şimdi bir katilden kaçıyordum! Kalbim deli gibi çarparken nefeslerimi düzenlemeye çalıştım ve kafamı duvardan uzatıp etrafı kolaçan ettim.

Kimse yoktu.

Çıkmalı mıydım?

En iyisi biraz daha beklemekti. Bir beş-on dakika daha öylece olduğum yerde durup bekledim ve en sonunda onu atlattığımı düşünerek caddeye doğru adımladım. Telefonumu çıkarıp abimin attığı adrese bir daha baktım ve yoldan geçen bir taksiyi durdurdum. Kapıyı tam açmıştım ki, hızla bir başka birisi tarafından kapandı.

Bakışlarım ellerinden yukarı doğru çıkarken nefesimi ne ara tuttuğumu bilmiyordum. Kesinlikle yakalamıştı beni. Yüzü maskeli adam taksiciye gitmesi için işaret verirken boyunun uzunluğu karşısında bir an boynum tutulacak sanmıştım çünkü çok fazla uzundu. O katil herif olmadığını anlayınca derince bir nefes vermiştim.

Bir dakika.

O adam değildi evet ama ya onun adamıysa?

Ben tam tekrar kaçacakken maskeli adam bana döndü. "Sakin ol, sana zarar vermeyeceğim. Arkadaşım da sana zarar vermeyecekti." dediğinde yüzüne boş boş baktım. Arkadaşım? Şu katilden mi bahsediyordu?

"Kimsin?" dediğimde elimi tuttu ve beni bir anda sürüklemeye başladı.

Ben bir eline bir de beni sürüklediği için önden giden bedenine bakarken "Ya! Bırak beni. Elimi neden tutuyorsun?" diye ona bağırıp kızıyordum. Adam beni hiç de umursamıyor gibi yürümeye devam etti.

Tırnaklarımı eline batırırken hiçbir tepki vermedi. Etrafta bizi izleyen ama kesinlikle müdahale etmeyen insanlara dönüp "Adam göz göre göre beni kaçırıyor! Yardım etmeyecek misiniz?!" diye bağırdım.