Officially Yours ( Book 2 )

Chapter 1

Deanna.

Here we go again.  Deja Vu.

I'm at the airport waiting for Fhen.  I've been telling her not to bother picking me up but she insisted.

Umupo muna ako sa waiting area at kinuha ang cellphone.  On the way na daw sya, medyo naipit lang sa traffic.

It's been what, 3 years?  Not really.  Umuwi naman ako ng Pinas last year.  Pero one week lang ako dito.  I just signed some papers and the deal was done and dusted.

If you're wondering,  nagsanib pwersa na kami ni Fhen.  I'm her partner na sa advertising company nya.  So, co-owners na kami.

I have no plan on going home yet but Fhen surprised me with a wedding invitation.  Kaya bigla akong napauwi,  I have an open ticket pabalik.  So, pwede akong mag stay ng matagal dito.

She's getting married na, with Melanie.  Na inlove talaga ang pinsan ko and I'm happy of course dahil magse-settle down na sya.  Mabait din naman si Melanie, sya nga ang nakapagpatino kay Fhen.

Hay, swerte mo Fhen.  Sana all.

I know Philippines hasn't acknowledged yet yung sa same-sex marriage legally but you can still do it naman with the right church and an officiating pastor.

While waiting, I can't help but remember yung mga nangyari sa akin noong dito pa ako nakatira.  Napangiti ako pero nalungkot din agad.

Naalala ko yung mga events that happened but specifically the person who became a part of me.  The person who changed me, big time.

Si Jessica Margaret Galanza. 

Kumusta na kaya sya?  After I left for US with Elaine, wala na akong balita sa kanya.  I tried asking Fhen but she told me na wala rin daw syang information about Jema.

Apparently, Jema immediately resigned from work.  Natuloy rin yung plano nya.  Saan naman kaya sya lumipat?

God, how I wish I could turn back the time. 

Ang dami kong what ifs, why's and what not.  Up to now, I'm still regretting and wondering kung ano ang nangyari sana kung hindi ako naging coward.

Yes.  Coward dahil hindi ko ipinaglaban yung feelings ko sa kanya.  Dahil natakot ako sa mga nangyayari that time.  Dahil bata pa ako?

Everytime I remember that fateful night when we said our goodbyes, I feel like crying.  I have too much emotions that I'm not sure anymore but one thing I'm definitely sure with myself is that;

I still love Jema.

---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------

Jema.

Nagising ako ng may sumiksik sa akin.  I opened my eyes slowly and saw my baby.  Nasa balikat ko yung ulo nya.

Ah, she's still asleep.  I wanted to kiss her but I might wake her up.  Kaya tinitigan ko na lang sya.

Today is her birthday.  I want to surprise her with a very special breakfast in bed. 

Kaya dahan dahan kong inangat ang ulo nya at pinalitan ko ng unan yung balikat ko.  Tumalikod sya sa akin kaya nakabangon ako agad ng walang ingay.

I put my robe on and find my slippers.  Sa baba na lang ako gagamit ng bathroom.  I checked the time, it's almost 6 in the morning.

Nakita ko si Manang Edna sa kitchen paglabas ko ng banyo.

"Good morning ma'am." sabi nya.

"Oh, good morning too Manang." sagot ko.

Nakita ko na naka-on na ang kettle kaya binuksan ko yung refrigerator at kinuha yung milk.  I took a cup and a bag of tea sa cupboard.  I like tea in the morning.  No sugar, just milk.

I sat down and drink my tea slowly.  Sinabihan ko si Manang na maglabas ng bacon from the freezer at mag prepare ng pancake mix.  Eto ang favorites ni baby ko eh.  Medyo weird yung combination, haha.  Matutuwa yun pag nakita nya ang surprise na breakfast. 

Habang hinihintay ko si Manang mag prepare, nagmuni muni muna ako. 

Nakatanggap kasi ako ng invitation from Fhen yesterday.  She's getting married na pala in two weeks, kay Melanie.  Natuwa naman ako para sa kanila kasi sobrang bagay sila.

Kahit na lumipat ako ng company 3 years ago, hindi naman kami nawalan ng communication nila Fhen kasi dun pa rin naman nagwo-work si Kris.

After that, andami ng nangyari.

I thought about what happened 3 years ago and I suddenly had a headache.  Napahawak ako bigla sa aking sentido. 

Ahh, masakit na naman ang ulo ko.  Epekto ito ng aksidente ko noon.

"Ma'am, okay lang po kayo?" tanong ni Manang.

"Umaatake na naman po yung sakit ng ulo ko.  Pakikuha po yung gamot ko Manang." agad na sagot ko.

Dali daling pumunta si Manang sa medicine cabinet at kinuha ang gamot ko.  Alam nya na ang kanyang gagawin tuwing sinusumpong ako ng sakit ng ulo.

Iniabot nya yung gamot at isang basong tubig sa akin.   Agad ko itong ininom at nagpasalamat sa kanya.

I can't be like this everytime na maaalala ko yung nangyari noon.  Kahit anong pilit ko na kalimutan na iyon, it's still fucking hunting me.

I've been cursed by that woman.  Bakit ba ayaw mo akong tantanan?

Deanna Wong, please leave me alone.

--------------------------------------------------------

Hello guys.  🤗

As requested,  book 2.

Please vote, comment and share.

Thank you 😊