No Escape

Kabanata 12

Kabanata 12.

Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Xantheus habang tahimik na kumakain. Kinuha ko agad ang tubig sa harap ko at inabot sa kaniya.

Tila gusto niyang masuka pero sa halip na ilabas iyon ay nilunok nalang. Mabilis niyang ininom ang binigay ko.

Ganon ba talaga kasama ang lasa niyon? Pero kinain niya parin kahit na hindi masarap sana hindi nalang. Ngumuso ako.

"Thanks for the breakfast. I really appreciate it. But please next time don't cook. You're not good at this." Sabi ni Xantheus habang nakatingin sa akin.

Namula ng husto ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Nakakahiya! Hindi na talaga ako magluluto kahit kailan. Bakit ko ba kasi sinubukan pa!

"Sorry nasayang tuloy 'yung mga pagkain." Yumuko ako. Hiyang hiyang sa ginawang kamalian.

"No. Kahit na walang kasing pangit ang lasa nito. I'll still eat it." Seryosong sabi ni Xantheus.

Napakurap kurap ako dahil sa sinabi niya. Mabuti nalang sa baba ako nakatingin kaya hindi niya makikita ang reaksyon ko. Nag angat ako ng tingin sa kaniya. Nahuli ko siyang nakatitig sa akin kaya medyo nailang ako.

"Anong bagay ang hindi mo pa nagagawa?" Tanong ko sa kaniya.

Hindi siya sumagot nakatingin lang siya sa akin na parang nag iisip.

"I won't answer that question."

Kinuha niya ang tubig sa harap niya at uminom. Hindi ko alam ang isasagot ko. Nanahimik ako sandali at nag isip na pwedeng sabihin.

Ang hirap talagang makipag usap sa taong ito. Masyadong moody, ang hirap intindihin. Nilapag ni Xantheus ang baso sa mesa at sumandal sa upuan at muling tinignan ako.

"Are you hungry?" Tanong ni Xantheus.

"Hindi mo kayang kainin ang sarili mong luto." Sabi niya na parang siguradong sigurado doon.

"You want me too cook for you?"

Umawang ang bibig ko sa sinabi niyang hindi ko kayang kainin ang sarili kong luto. Sabagay totoo naman talaga iyon hindi ko naman talaga kayang kainin dahil hindi talaga ka aya aya ang lasa. Para kang kumakain ng basura.

Umiling ako. "Hindi! Okay na sa akin ito!" Dinampot ko ang slice bread sa mesa. "Ito nalang ang kakainin ko. Masarap naman to e. Gusto mo?" Napipilitang ngumiti ako.

Umiling si Xantheus. "I want you." Sabi niya.

Unti unting nawala ang pilit na ngiti sa labi ko dahil sa sinabi niya. Wala talaga akong maibalik na sagot sa mga sinasagot niya sa akin.

"Hindi mo ako pwedeng kainin." Peke akong tumawa para takpan ang kaba at awkwardness sa pagitan naming dalawa.

"I can eat you."

Sagot ni Xantheus at tumingin sa hita ko sandali at muling nag angat ng tingin sa akin.

Nag iwas ako ng tingin para iwasan sinabi niya

"Saranggola! Gusto mong maglaro? Masaya iyon! Dati tuwing bakasyon lagi kaming nagpapalipad ng saranggola sa palayan." Nakangiting Sabi ko. Masayang masaya binabahagi ang nakaraan.

"Saranggola? What's that?" Nagtatakang tanong ni Xantheus. Kumunot ang noo niya.

"Saranggola! Yung plastik na lumilipad na ikaw ang nagpapalipad. Hmm... Hmm." Nag isip ako kung ano ang english niyon. "Hmm.. ah. Kites!" Todo ngiting sabi ko nang maisip ang sagot.

"When you've said hm, and ah. It's sounds like  moan. Will you say it again?" Nakangising sabi Xantheus.

"Okay! Hm."