The Serial Killer Is A Psychopath

Chapter 7

Escape

[Margaux's Point Of View]

Nakakunot ang aking noo nang imulat ko ang aking mga mata nang maramdaman kong may humahaplos ng marahan sa pisnge ko.

Pinasingkit ko ang aking mga mata dahil medyo malabo pa ang paningin ko bago pinakatitigan ang mukha ni Blue na may malawak na ngiti sa labi.

Mabilis ko itong itinulak palayo at napabalikwas ako ng bangon sa kama bago umurong papunta sa may head board.

"Anong kailangan mo?! Gagahasain mo na naman ako?! Wala kang puso Blue!" hindi ka na naman naiwasan ang mapaluha.

No one can blame me. Ginahasa ako ng taong hindi ko naman gusto. Maybe some of you think that I am lucky to have him pero nagkakamali kayo, binaboy nya ako at hindi ako natutuwa.

Kahit mala-adonis pa ito sa kagwapuhan ay hindi ko ma-itatanggi na nadidiri ako sa kanya. Kinamumuhian ko sya, kinasusuklaman ko sya. Halang ang kaluluwa nito.

"Hey Wife, umagang-umaga umiiyak kana" iniwas ko iyong mukha ko sa kanya nang akma nitong pupunasan ang luha ko na dumadaloy sa magkabilaan kong pisnge.

"Hwag mo akong hahawakan!" lakas loob kong sigaw rito at mas isiniksik pa ang sarili sa may head board.

"I can touch you whenever I want and wherever I want, Wife. But because I love you, hahayaan muna kita. Alam kong nabigla ka sa mga nangyari" sabi nito bago tumayo.

Hinalikan pa nito ang ulo ko. Tumalikod na ito at palabas na nang kwarto nang bigla itong huminto at humarap sakin. Ano na naman ba?!

"Bumaba kana maya-maya. Ipinagluto kita ng breakfast" nakangiti na ito bago lumabas ng kwarto.

H*yop sya! Mas napa-iyak pa ako nang malamang nakakangiti pa ito sa kabila ng ginawa nya sakin. Wala man lang sya naramdamang awa para sakin.

I f*cking hate him!

Lumabas ako ng kwarto at bumaba papunta sa may sala. Hindi ko naman talaga ginustong lumabas ng kwarto, pero kailangan para magawa ko ang plano ko.

I really need to escape and to hide from him. Baka kung ano pang magawa nito sakin sa mga susunod na araw. Baka bukas o makalawa ay patayin na ako nito kapag nagsawa na ito sakin.

I will not let that happen. Madami pa akong pangarap sa buhay ko kahit na may magulo at sira akong buhay. Maaari ko pa iyong maayos kung makakatakas ako rito.

"Ma'am Margaux, kayo po pala" napalingon ako kay Manang Posa na kalalabas lang galing sa may pinto na nasa kanan.

"Nasan po si Blue?" tanong ko.

"Sinumpong na naman po si Sir kaya tinurukan ko ng pampatulog"

Kumunot ang noo ko dahil sa isinagot nito sakin. Sinumpong? Tinurukan ng pampatulog? Anong ibig sabihin nito?

"What do you mean Manang Posa?"

"Naku, hwag mo ng intindihin ang sinabi ko. Mabuti pa ay kumain kana ng umagahan" tumalikod na ito pero hinawakan ko ito sa kanan nitong braso kaya napaharap ito sakin.

"Bakit Ma'am?"

"Alam kong may itinatago kayo sakin. Pakiusap sabihin nyo sakin kung sino ba talaga si Blue" nangungusap ang mga mata ko nang tumitig ako sa mga mata nito.

"Ma'am, wala po akong karapatan para sabihin sa inyo ang lahat. Hintayin nyo po na si Sir Blue ang magsabi sa inyo" yumuko ito ng bahagya bago tumalikod na at nagpati-una papunta sa kusina siguro.

Napahinga ako ng malalim dahil mukhang mahihirapan ako na makilala kung sino ba talaga si Blue. Alam ko at ramdam ko na hindi lang ito basta mamamatay tao.