Chapter 23

6.6K 258 8
                                    

A Thousand Years

[Margaux's Point Of View]

My hands are shaking when I twist the doorknob. This is it, mapapasok ko  narin sa wakas ang kwartong ipinagbabawal pasukin.

Nanghihina ang aking dalawang tuhod nang iapak ko ang aking mga paa sa sahig sa loob ng kwarto. Masyadong madilim at wala akong makita.

Pagkasarado ko ng pinto ay in-open ko ang switch pero mukhang hindi na gumagana ng ayos ang ilaw mula sa kisame, mabuti nalang at nagdala ako ng flashlight.

"Go, Margaux. You can do this!" pagpapalakas ko saking sarili at huminga pa ng malalim bago ko in-open ang flashlight.

Ganon nalang ang pagtakip ko saking ilong at bibig nang bumungad sakin ang iba't-ibang katawan ng tao at hayop na wala ng buhay. Kaya pala napakabaho.

Hindi ko nakayanan at bumagsak ako sa sahig at sumuka ng sumuka dahil saking mga nakita na nagpabaliktad ng sikmura ko.

So ito ang matagal ng itinatago ni Blue? Ang mga walang buhay na katawan ng mga taong pinaslang nya? Nakakadiri, nakakadiri sya.

Pero bakit ganito ang nararamdaman ko para kay Blue? Bakit parang walang pagbabago sa nararamdaman ko para sa kanya kahit na kasuklam-suklam ang mga pinagagagawa nito? Bakit gusto ko parin sya?

"Wife" natigilan ako bigla nang marinig ko ang boses ni Blue at nang maramdaman ko ang presensya nya sa may likuran ko.

"Blue" mahinang usal ko pagkaharap ko sa kanya.

"I told you not enter this room" my lips are shaking nang makita kong madilim ang mukha nito.

The Serial Killer Is A PsychopathTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon