Chapter 42

143 20 0
                                    


zawgyi


အပိုင္း ( ၄၂ ) နတ္ဆိုးေရသလင္းေက်ာက္ရွစ္ေျမာင့္ေထာင့္ ပုံစံရွိသည့္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ရဲတိုက္သည္ ၂မိုင္မွ် က်ယ္ဝန္းသည္။ ထိုမွ် ႀကီးလြန္းသည့္ ေနရာ ျဖစ္၍ ေထာင္ခ်က္မ်ားကလည္း မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွိေနမွာ ဧကန္ပင္။ " လုဟြိဳင္႐ူက အထဲမွာ ပုန္းေနမွာပဲ.. ဒီေတာ့ ငါတို႔ကလည္း အထဲဝင္ၿပီ ဝင္သတ္ရမွာပဲ.."စစ္ပိုင္႐ုံက ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမွာင္မိုက္ၿပီ ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းသည့္ ရဲတိုက္စႀကႍလမ္းကို ျမင္လိုက္ရသည့္အခါတြင္ သူလည္း တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ " ဒီအထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားတဲ့ အရံအတားေတြ ခ်ထားလိမ့္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္.. တစ္ေယာက္ေယာက္က အရင္ဝင္သြားဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ.."စစ္ပိုင္႐ုံ၏ ထိုစကားေၾကာင့္ ႐ႊယ္ယင္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ " စစ္ပိုင္႐ုံဆိုတဲ့ လူက နာမည္လည္း လိုခ်င္တယ္.. ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္.. ဒါနဲ႔မ်ား သူက ေငြလအဆင့္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္သြားတာလဲ မသိဘူး.."ထန္ရႈံးႏွင့္ လ်န္႔ယုံမွာေတာ့ အေတာ္ေလး တည္ၿငိမ္ၾကေပသည္။ သူတို႔က က်င့္ခ်ိဳးဘက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမကို ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခု ခ်ေစလိုဟန္ ရွိၾကသည္။ " ဒီအတိုင္း ဇြတ္တိုး ဝင္သြားရင္ေတာ့ ေသလမ္းကို ေ႐ြးလိုက္တာပဲ ျဖစ္သြားမယ္.."က်င့္ခ်ိဳး၏ အသံက ေအးစက္စက္ ရွိေသာ္လည္း တစ္ျခားသူေတြကို စိတ္ၿငိမ္ေစခဲ့သည္။ " လုဟြိဳင္႐ူက ဥကၠာပ်ံအဆင့္ပဲ ရွိေပမဲ့ သူက ယႏၲရားပညာရပ္မွာ ကြၽမ္းက်င္တယ္.. ဒီေတာ့ သူက ငါတို႔ကို ခုခံဖို႔အတြက္ အရံအတားေတြ အမ်ားႀကီးကို ေသခ်ာေပါက္ လုပ္ထားမွာပဲ.. ေငြလအဆင့္ စစ္သည္တစ္ေယာက္က ႐ူးမိုက္ၿပီးေတာ့ ဇြတ္တိုး ဝင္ရဲရင္ေတာင္မွ အသက္အႏၲရာယ္ကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ႀကီးမွာပဲ.. ေရာင္းရင္းတို႔.. ကြၽန္မကို အခ်ိန္ နည္းနည္းေလာက္ ေပးပါ.. ေမွာ္အစြမ္းကို သုံးၿပီေတာ့ အေရွ႕က အရံအတားေတြကို ရွင္းပစ္ၾကည့္မယ္.."ထို႔ေနာက္ က်င့္ခ်ိဳးသည္ လက္ထဲက ေမွာ္ေတာင္ေဝွးကို ကိုင္၍ စတင္ၿပီ ဂါထာမႏၲန္ကို မန္းမႈတ္ေလသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ ေမွာ္ဆရာတို႔က ဂါထာမႏၲန္ကို မန္းမႈတ္ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ မသိစိတ္စြမ္းအားကို ထြက္ေပၚေစလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ေသာ အစြမ္းထက္သည့္ ဂါထာတို႔သည္ ေမွာ္ဆရာႏွင့္ အမ်ားႀကီး သက္ဆိုင္ၿပီ အသုံးျပဳဖို႔ကလည္း ခက္ခဲသည္။ မသိစိတ္စြမ္းအားကို မသုံးဘဲ ထုတ္သုံးဖို႔ရာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အဆင့္နိမ့္သည့္ ဂါထာမ်ားအတြက္မူ မန္းမႈတ္ေနစရာမလိုပဲ သုံးႏိုင္သည္။ အေစာပိုင္းက က်င့္ခ်ိဳး သုံးလိုက္သည့္ ဆီးႏွင္းစြမ္းအားအဝန္းသည္ ဘာမွ မန္းမႈတ္ ေနစရာ မလိုဘဲ ထုတ္သုံးလို႔ ရေနသည့္သေဘာပင္။ ဟူးး ဟူးး ဟူးး သူတို႔အားလုံး၏ အေရွ႕တြင္ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ ေရခဲမ်ား စတင္၍ အတူတကြ စုေပါင္း ခဲလာခဲ့ၿပီ ပုံသဏၭာန္တစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့သည္။ ၎မွာ မီတာ ၂၀ ေက်ာ္ ရွည္လ်ားသည့္ ေရခဲေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ပုံသဏၭာန္ ရွိသည္။ ေႁမြႀကီး၏ ေရခဲကိုယ္လုံးမွာ ဖန္သားကဲ့သို႔ ၾကည္လင္ၿပီ ၎၏ ဦးေခါင္းမွာလည္း သတ္ျဖတ္လိုသည့္ အရွိန္အဝါတို႔ႏွင့္ စိမ့္ျဖာထြက္ေနရာ စစ္ပိုင္႐ုံ၊ ထန္ရွံးႏွင့္ တစ္ျခားသူတို႔မွာ အနည္းငယ္ လန္႔သြားၾကသည္။ " အဆင့္၅ ႏွင္းေႁမြႀကီး.." ႐ႊယ္ယင္မွာ မသိမသာျဖင့္ ေခါင္းကို ညိတ္လိုက္သည္။ မႏၲန္ဂါထာကေန ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ႏွင္းေႁမြႀကီးစာက ဘာအားနည္းခ်က္မွ မရွိဘူး.. သာမန္ ေငြလအဆင့္ သမားကို မေျပာနဲ႔.. အစြမ္းထက္တဲ့ ဒ႑ာရီအဆင့္သမားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရရင္ေတာင္ သိပ္ၿပီ အေျခအေန ဆိုးမွာ မဟုတ္ဘူး.. ဒါေပမဲ့.. က်င့္ခ်ိဳးရဲ႕ ႏွင္းေႁမြႀကီးကို ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ပညာက သိပ္ၿပီးေတာ့ မျပည့္စုံေသးဘူး.. တကယ္လို႔.. အဲဒီေႁမြႀကီးက ေခါင္းဆယ္ေခါင္းနဲ႔ဆိုရင္ ဒ႑ာရီအဆင့္ကေတာင္ ရင္ဆိုင္ရ ခက္ခဲသြားလိမ့္မယ္.. ဒါေပမဲ့ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဒ႑ာရီအဆင့္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွင္းေႁမြႀကီးနဲ႔ သဘာဝတရားရဲ႕ နိယာမသေဘာေတြကို သုံးစြဲႏိုင္စြမ္း ရွိသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွင္းေႁမြႀကီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရွ႕တစ္ေယာက္လူက ေနာက္လူရဲ႕ အေရွ႕မွာ ဘာအင္အားမွာ ျပသႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး..လတ္တေလာအခ်ိန္တြင္ က်င့္ခ်ိဳးမွာ ဂါထာမႏၲန္ကို မန္းမႈတ္ေနဆဲပင္။ အခ်ိန္တစ္ခု ၾကာသြားသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ ႏွင္းေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္က အရင္ႏွင္းေႁမြႀကီးေဘးနားတြင္ ထပ္မံ ထြက္ရွိလာခဲ့သည္။ " ကြၽန္မရဲ႕ ေမွာ္အစြမ္းက မရေတာ့ဘူး.. ေရွ႕ဆက္ ႀကဳံရမဲ့ အေျခအေနေတြအတြက္ ခ်န္ထားရဦးမယ္.."က်င့္ခ်ိဳးက ေျပာလိုက္သည္။ " ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္က ဦးေဆာင္သြားရင္ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ခ်ရပါၿပီ.."" ဟားဟား.. ငါ ေျပာသားပဲ.. ေငြလအဆင့္ ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ပါလာတာ တကယ္ကို ကံေကာင္းတာပဲဆိုတာ.." ထန္ရႈံးက ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ " ဒီ ႏွင္းေႁမြႀကီးက ဘာအားနည္းခ်က္မွ မရွိဘူး.. ေအးေဆး အေရွ႕ဆက္တိုးလို႔ ရတယ္.. ဒီေကာင္ေတြကိုသာ အေရွ႕ကေန မသြားခိုင္းရင္ ငါတို႔ပဲ အသက္ဆုံးရႈံးသြားမွာကို စိုးရိမ္ရတယ္.."" က်င့္ခ်ိဳးက အရမ္းကို ေတာ္လြန္းပါတယ္.." စစ္ပိုင္႐ုံကလည္း ေျမႇာက္ပင့္ခ်ီးမႊမ္းလိုက္ေလသည္။ " ကဲ.. သြားၾကရေအာင္.. က်င့္ခ်ိဳး.. ငါတို႔ ေလးေယာက္ၾကားထဲမွာ ေနေနာ္.. ငါတို႔ မင္းကို ကာကြယ္ထားေပးမယ္.. အဖိုးႀကီးလ်န္႔ နဲ႔ ငါက အေရွ႕ကေန သြားမယ္.. ႐ႊယ္ယင္နဲ႔ ထန္ရႈံးက အေနာက္မွာ ကပ္လိုက္လာခဲ့.."အေစာပိုင္းကပဲ စစ္ပိုင္႐ုံမွာ အေရွ႕ကေန သြားဖို႔ ထိတ္လန္႔ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေရွ႕ကေန ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္က ဦးေဆာင္သြားမည္ဆိုေသာအခါ သူက ခ်က္ခ်င္း ယုံၾကည္မႈ ရသြားခဲ့သည္။ ****ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္သည္ ကိုယ္ကို တြန္႔လိမ္၍ စႀကႍလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အေရွ႕ဆက္သြားေလသည္။ တစ္ကန္႔အကြာ ေရာက္သည့္အခါတြင္ ေႁမြအၿမီးျဖင့္ ေဘးနားက နံရံကို ႐ိုက္လိုက္သည္။ ဝ႐ုန္းးတုန္ခါမႈသည္ စႀကႍလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ပ်ံ႕ႏွံ႔တုန္ဟည္းသြားသည္။ အားသည္ အလြန္ျပင္းထန္ရကား စႀကႍလမ္း၏ နံရံမ်ားမွာ ၿပိဳက်သြားကုန္သည္။ စႀကႍလမ္းတစ္ေလွ်ာက္က အရံအတား အစီရင္တို႔မွာလည္း ခ်က္ခ်င္း ပ်က္စီးသြားသည္။ က်န္ခဲ့သည့္ အစီအရင္မ်ားမွာ ေႁမြႀကီး ႏွစ္ေကာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကိုသာ ဒဏ္ရာသြားရေစသည္။ အရံအတား အစီအရင္မ်ားေၾကာင့္ ႏွင္းေႁမြႀကီးတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ ပြန္းပဲ့ထိရွသြားေသာ္လည္း အတြင္းတြင္ အေထာက္အပံ့ျပဳထားသည့္ ေမွာ္ေရခဲစြမ္းအင္တို႔ေၾကာင့္ ထိုဒဏ္ရာတို႔က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္လည္း ေကာင္းမြန္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ တစ္ခါ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာတိုင္း ေႁမြႀကီး၏ ခႏၶာကိုယ္ အ႐ြယ္အစားမွာ အနည္းငယ္ ေသးငယ္ သြားရသည္။ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္မွာ တိုက္ခိုက္ခံရသည္ျဖစ္ေစ.. နာက်င္စြာ ခံစားရသည္ျဖစ္ေစ.. ၎တို႔၏ ေရခဲစြမ္းအင္မ်ား ဆုံးရႈံးရသည္ ျဖစ္၍ ေနာက္ဆုံး ေရခဲစြမ္းအင္မ်ား ကုန္ဆုံးသြားခဲ့လွ်င္ လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရလိမ့္မည္။ ထိုအခ်က္မွ လြဲ၍ ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္မွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ဟူ၍ မရွိေနေပ။ ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္မွာ အေရွ႕သို႔ တည့္တည့္ပင္ သြားေနလ်က္ ရွိသည္။ ၎တို႔၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည့္ မည့္သည့္ ထိခိုက္နာက်င္မႈကိုမဆို မေၾကာက္႐ြံ႕ေနေခ်။ "ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အေကာင္ေတြပဲ"အေနာက္ကေန လိုက္ပါလာခဲ့သည့္ ႐ႊယ္ယင္မွာ စဥ္းစားေနမိသည္။ တကယ္လို႔ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ကို မန္းမႈတ္႐ြတ္ဆိုဖို႔ အခ်ိန္ကို အလုံအေလာက္ ေပးထားခဲ့မိရင္ အေတာ္ေလးကို အႏၲရာယ္ ေပးႏိုင္မွာပဲ.. ဒီထက္ ပိုစြမ္းထက္တဲ့ မႏၲန္ဂါထားမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကပ္ေဘးပါ ဆိုက္ကုန္ၾကလိမ့္မယ္"ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုသည္မွာ ပညာသင္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တူသည္။ သူတို႔သည္ ေလာကႀကီး၏ နိယာမ သေဘာတရားကို ေလ့လာသင္ယူၾကသည္။ တကယ္၍သာ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္က ေလာကႀကီး၏ နိယာမတရားကို ကုန္စင္ေအာင္ ေလ့လာသြားႏိုင္ခဲ့ရင္ ထိုသူသည္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းတစ္ပါး ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ သူ႔လမ္းေၾကာင္းအေရွ႕မွာ ေႏွာင့္ယွက္လာသည့္ မည္သည့္ သူရဲေကာင္းစစ္သည္ကိုမဆို အသက္ကို ဖက္ႏွင့္ ထုပ္လ်က္ ကမ္းလင့္လာေစရမည္။ အသက္ရွည္ရွည္ ေနထိုင္ခဲ့ရေလ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္၏ ဂါထာမႏၲန္ တို႔မွာ ပို၍ အစြမ္းထက္လာေလပင္။ ေမွာ္ဆရာ၏ အရံအတား အစည္းအခ်ဳပ္မ်ားသည္လည္း ပို၍ အစြမ္းထက္လာလိမ့္မည္။ တစ္ဖက္က ရန္သူကိုလည္း အႏၲရာယ္ ေကာင္းေကာင္း ေပးႏိုင္လိမ့္ေခ်မည္။ စစ္သည္တစ္ေယာက္အတြက္ကေရာ.. တကယ္တမ္းတြင္ စစ္သည္သူရဲေကာင္းတို႔သည္ ေမွာ္ဆရာမ်ားထက္ ပို၍ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေပသည္။ သူတို႔တြင္ အဆမတန္ ေပါက္ကြဲျပင္းထန္ေသာ ခြန္အားမ်ား အစြမ္းမ်ား ရွိၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္က္ို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အလြန္တရာ လ်င္ျမန္သည့္ အျမန္ႏႈန္းမ်ိဳးျဖင့္ ေျပးလာလိမ့္မည္။ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ ျပည့္ျပည့္ဝတ မခတ္ရေသးသည့္ အခ်ိန္မွာပဲ ထိုလူဟာ ေလာကႀကီးကေန စြန္႔ခြာသြားရလိမ့္မည္။ ခြန္အားျဖင့္ အလ်င္ႏႈန္းကို ယူ၍.. တစ္ဖန္ အလ်င္ႏႈန္းကို ယူ၍ ခြန္အားကို တိုးပြားေစလ်က္...ဥပမာအားျဖင့္ ႐ႊယ္ယင္သည္ မီတာတစ္ရာေလာက္ ရွိသည့္ အကြာအေဝးကို မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ေရာက္ေအာင္ လာႏိုင္သည္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖင့္ သူ႔အရိပ္ကိုပင္ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ေခ်။ ဒီလို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းသည့္ အလ်င္မ်ိဳးျဖင့္ တကယ္၍ ႐ႊယ္ယင္က ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ကို သတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ထိုေမွာ္ဆရာမွာ ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ဖို႔ အခ်ိန္ပင္ ရလိုက္မွာ မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေမွာ္ပညာရွင္ႏွင့္ သူရဲေကာင္းစစ္သည္ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးမွာ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ား ကိုယ္စီ ရွိၾကေပသည္။ ဝ႐ုန္း.. ဝ႐ုန္း.. ဝ႐ုန္း..ႏွင္းေႁမြႀကီးမွာ ခြန္အားအရာတြင္ ဒ႑ာရီအဆင့္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ညီမွ်သည္။ အနီးကပ္ တိုက္ခိုက္မႈအရာတြင္လည္း စစ္သည္တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနမွာ မဟုတ္ေခ်။ နံရံမ်ားကို ၿဖိဳခ်ေနျခင္းကလည္း ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္အတြက္ သာမန္အလုပ္တစ္လိုပင္ ျဖစ္ေနသည္။ နံရံမ်ားမွာလည္း တုန္ဟည္းထြက္လာေသာ အသံေၾကာင့္ပင္ ၿပိဳက်ေနလ်က္သား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ခင္းက်င္းထားေသာ အရံအတား အစည္းအတားမ်ားမွာလည္း အစြမ္းမ်ား ထြက္ေပၚလာဖို႔ ေဝးစြ ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ ျဖတ္သန္းသြာ႐ုံႏွင့္ပင္ ပ်က္စီးသြားကုန္ရသည္။စႀကႍလမ္း၏ နံရံမ်ား တဝုန္းဝုန္းႏွင့္ ၿပိဳက်ကုန္ေသာ္လည္း ရဲတိုက္မွာ ခိုင္မာေနဆဲပင္။ ရဲတိုက္၏ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ အုတ္႐ိုးအုတ္ျမစ္မ်ား မည္မွ် ခိုင္မာေတာင့္တင္းသလဲဆိုတာ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ရဲတိုက္ႀကီး၏ ေထာက္တိုင္မ်ား ေကာင္းစြာ မားမားမတ္မတ္ ရွိေနဆဲပင္။ " ဟားဟား.. က်င့္ခ်ိဳးေရ.. ငါတို႔ အေတာ္ေလး သက္သာသြားတယ္ဟ.. သူတို႔ ဆင္ထားတဲ့ အရံအတားေတြက ငါတို႔ကို ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.." စစ္ပိုင္႐ုံက ဝမ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ " သိပ္ၿပီ မေပါ့ေလ်ာ့ပါနဲ႔.." က်င့္ခ်ိဳးက ေျပာလိုက္သည္။ သူမသည္ သတိရွိစြာျဖင့္ အေရွ႕လမ္းေၾကာင္းဆီမွ ထြက္ေပၚလာႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကို ႀကိဳၾကည့္ေနလ်က္ ရွိသည္။ " ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ယႏၲရားပညာရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရရင္ အစည္းအတားေတြ တစ္ပုံႀကီး ႀကဳံရမယ္ ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ သတိမူသင့္တယ္.. အခု ကြၽန္မရဲ႕ ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္က ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ပ်က္စီးသြားေစခဲ့ေပမဲ့ အဲ့မွာ မတို႔ထိရေသးတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ က်န္ေသးတယ္လို႔ ယူဆထားရင္ ပိုအႏၲရာယ္ကင္းေစမယ္.. လုံးဝ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရတယ္အထိ မေရာက္ေသးသေ႐ြ႕ ကြၽန္မတို႔ သတိႀကီးႀကီး ထားရမွာပဲ.."" မင္း ေျပာသလိုဆို အစည္းအတားေတြက ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ပ်က္စီးေနၿပီးပဲ.. က်န္တဲ့ ဟာေတြက ငါတို႔ကို ဘာမွ အႏၲရာယ္ သိပ္ရွိေလာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး.. လုဟြိဳင္႐ူနဲ႔ က်င့္ခ်ိဳးကို ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူက က်င့္ခ်ိဳးကို ယွဥ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်ဳပ္ ေျပာရဲတယ္.. က်င့္ခ်ိဳးက ပညာရွင္ေတြ ေပါမ်ားတဲ့ အဆုံးမဲ့ေလေျပ ေက်ာင္းေတာ္မွာ ပညာသင္ခဲ့တာေလ.. ဒီလိုလူေတြနဲ႔ ပညာသင္လာခဲ့ရတာ.. လုဟြိဳင္႐ူက လုပ္ထားသမွ်ကို က်င့္ခ်ိဳက မျမင္ဘဲ ေနပါ့မလား.. " ဟူ၍ စစ္ပိုင္႐ုံက ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ အမွန္တြင္ စစ္ပိုင္႐ုံသည္ အျပင္ပန္းတြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ဟန္ ရွိေနေသာ္လည္း သူ႔အျပဳအမူေတြက တစ္ျခားစီပင္။ သူ႔အေနာက္တြင္ ကပ္ပါလာသည့္ ကိုယ္ရံေတာ္ လ်န္႔ယုံက အခ်ိန္မေ႐ြး ထြက္ရွိလာႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားရသလို သူ႔အေစာင့္ကိုလည္း သူ႔အနားကေန မခြာဘဲ ေနခိုင္းထားသည္။ ***ရဲတိုက္အတြင္းတြင္ ပုန္းေအာင္းတည္ရွိေနသည့္ အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခု..လုဟြိဳင္႐ူသည္ ပလႅင္ခုံတစ္ခုထက္တြင္ ထိုင္ေနလ်က္ ရွိကာ သူသည္ လက္ရွိအေျခအေနေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားလ်က္ ရွိသည္။ ေဘးနားတြင္လည္း ဥကၠာပ်ံအဆင့္ စစ္သည္ သုံးဦးတို႔က ရွိေနၾကကာ သူ႔ရဲ႕ အမိန္႔ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ " ေတာက္.. ေငြလအဆင့္ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ ပါလာမယ္လို႔ ဘယ္သူက ေတြးမိမွာလဲကြ.."လုဟြိဳင္႐ူက မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ အေစာပိုင္းတြင္ ရဲတိုက္အျပင္ဘက္မွာ ဆီးႏွင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ကို သူ ျမင္ေတြခဲ့ရသည္။ အေစာင့္စစ္သည္မ်ား တစ္ေယာက္မွ မေသဆုံးၾကသည္ကို ေတြ႕၍ လုပ္ႀကံသူမ်ားမွာ သူ႔အတြက္ အႏၲရာယ္ မရွိေလာက္ဟု သူ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လုပ္ႀကံသူမ်ားကို လွည့္ပင္ မၾကည့္လိုက္ဘဲ ရဲတိုက္အတြင္းခန္းဆီကိုသာ သူ အျမန္ေျပးလာခဲ့သည္။ ယခုမွပင္ သူ ေနာင္တရေလၿပီ။ သူ႔ကို သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ လုပ္ႀကံသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိမွန္းပင္ သူ မသိရေလၿပီ။" ေခါင္းေဆာင္.. က်ဳပ္တို႔ ဘာလုပ္သင့္လဲ.." ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူ သုံးေယာက္က သူ႔အား ေမးလိုက္ေခ်သည္။ " ငါတို႔ ဘာလုပ္လို႔ ရမွာလဲ.. ႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ အဖ်က္စြမ္းအားေၾကာင့္ ငါ လုပ္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ အကုန္လုံးနီးပါး ပ်က္စီးသြားကုန္ၿပီး မဟုတ္လား.. က်န္တဲ့ဟာေတြက ဘာလုပ္လို႔ ရေတာ့မွာလဲ.. အဲဒီႏွင္းေႁမြႀကီး ႏွစ္ေကာင္ကို စြမ္းအင္ နည္းနည္းေလးေလာက္ပဲ ဆုံးရႈံးေစေတာ့မွာ.." လုဟြိဳင္႐ူ ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ " အင္း.. တစ္နည္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္.."သူ႔ရဲ႕ ရဲတိုက္အတြင္းခန္းတစ္ခုလုံးတြင္ သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ အစည္းအတားမ်ား ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား ကို လိုသည္ထက္ ပို၍ ထည့္သြင္းထားသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ အသက္ေသေစေလာက္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏွင္းေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္က..သူ႔မွာ ရွိသည္ အစြမ္းထက္ဆုံး ေထာင္ခ်က္အား အသုံးျပဳဖို႔ အေျခအေနေတြက သူ႔အား ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းေနေလၿပီ။ " ခုနစ္ခုေျမာက္ စႀကႍလမ္းမွာ လုံးဝသတ္ျဖတ္ျခင္း အရံအတားတစ္ခု ရွိတယ္."လုဟြိဳင္႐ူက ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။ " အဲဒါက ငါ သတ္ျဖတ္ျခင္းအတြက္ အသုံးျပဳျခင္းတဲ့ အစြမ္းထက္ဆုံး အရံအတားဝကၤဘာတစ္ခုပဲ.. ေႁမြႏွစ္ေကာင္က အေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ေပးခဲ့ရင္ေတာင္ အဲဒီ ဝကၤဘာက ေငြလအဆင့္ စစ္သည္ ႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္ကို သတ္ႏိုင္ေသးတယ္.. ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ သုံးေယာက္ရဲ႕ အကူအညီကို ငါ လိုအပ္တယ္.. လုပ္ႀကံသူေတြ ဝကၤဘာထဲ ဝင္လာၿပီးဆိုရင္ မင္းတို႔ သုံးေယာက္က အေရွ႕ထြက္ၿပီ သူတို႔ကို လက္စသတ္လာခဲ့ၾက.."" ေကာင္းပါၿပီ.. အမိန္႔တိုင္းပါပဲ.." ထို႔ေနာက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူ သုံးေယာက္က ဆြဲသီးသုံးလုံးကို ကိုယ္စီ ဖြင့္လိုက္ၾကသည္။ အထဲတြင္ ေသြးအေရာင္ သလင္းေက်ာက္တစ္တုံး ရွိေနသည္။ထို႔ေနာက္ သုံးေယာက္စလုံးသည္ တြန္႔ဆုတ္စြာျဖင့္ သလင္းေက်ာက္တုံးကို ယူကာ ဝါးစားလိုက္ၾကသည္။ တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ သုံးေယာက္စလုံး၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း စစ္သည္ သုံးေယာက္စလုံး၏ အသားအေရမွာ အနီဘက္ သန္းလာၾကၿပီ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားၾကၿပီးလွ်င္ ကိုယ္တြင္းရွိ ဒိုခ်ီစြမ္းအင္မ်ား စတင္၍ ေျပာင္းလဲလာၾကသည္။ ထိုအရာမွာ သူတို႔၏ အသက္ေစာင့္ရတနာပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ နတ္ဆိုးေရသလင္းေက်ာက္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒ႑ာရီအဆင့္တစ္ေယာက္က အသုံးျပဳလွ်င္ မ်ားစြာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိမွာ မဟုတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ တကယ္၍ ဥကၠာပ်ံအဆင့္ သို႔မဟုတ္ ေငြလအဆင့္ စစ္သည္တို႔ သုံးစြဲလိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက အတိုင္းအဆ ႀကီးမားသြားလိမ့္မည္။ သေဘာတရားမွာ ဥကၠာပ်ံအဆင့္တစ္ေယာက္က သလင္းေက်ာက္ကို စားသုံးလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ေငြလအဆင့္၏ ခြန္အားမ်ိဳးကို ယာယီ ရရွိသြားလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအစြမ္းသတၱိ ျပယ္သြားခဲ့လွ်င္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္မွ် သို႔မဟုတ္ ရက္ၾကာၾကာ အားျပတ္က်န္ခဲ့မည္။ " ဘာမွ မႏွေျမာေနနဲ႔.. ဒီစမ္းသပ္ပြဲ ၿပီးသြားရင္ ငါတို႔ ေနာက္တစ္ေနရာကို ေျပာင္းၾကမယ္.. ေနာက္ၿပီး မင္းတို႔အတြက္လည္း သလင္းေက်ာက္ေတြကို ထပ္ၿပီး ေတာင္းေပးမယ္." လုဟြိဳင္႐ူက ေျပာလိုက္သည္။ " သြားၾကေတာ့.. ခုနစ္ခုေျမာက္ စႀကႍလမ္းမွာ လုပ္ႀကံသူေတြကို သြားေစာင့္ၾကေတာ့..""ဟုတ္ကဲ့ပါ.."အသားအေရ နီျမန္းေနၾကသည့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူ သုံးေယာက္စလုံးသည္ ထိုခန္းမကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ထိုသုံးေယာက္ ထြက္ခြာသြားသည့္အခါ နတ္ဆိုးေကာင္ႏွင့္ တူလွေသာ လူတစ္ေယာက္က ေဘးတံခါးေပါက္ကေန ေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ့သည္။ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားက ခန္းမကိုပင္ တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါေစသည္။ လုဟြိဳင္႐ူက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ " ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ.. ဘာျပႆနာေတြလဲ.." နတ္ဆိုးေကာင္ကဲ့သို႔ တူလွသည့္ လူက ေမးလိုက္သည္။ " အရွင္နတ္ဘုရား.. ဒီေနရာက ေပါက္ၾကားသြားၿပီးလို႔ ထင္တယ္.." " ေပါက္ၾကားတယ္..ဟုတ္လား.." နတ္ဆိုးေကာင္ႏွင့္ တူသည့္ လူက ပလႅင္ခုံသို႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ထိုင္လိုက္ကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားလ်က္ ျပန္ေမးလိုက္သည္။ "သူတို႔က ငါ့ကို ဘယ္လို ရွာေတြ႕သြားတာလဲ.." " တကယ္လို႔ သူတို႔ ရွာေတြ႕သြားခဲ့ရင္..ဒါေပမဲ့ အရွင္နတ္ဘုရား..သူတို႔က ေငြလအဆင့္သမားေတြပဲ ပို႔လိုက္တယ္လို႔ သံသယ ဝင္မိပါတယ္.. အမွန္က သူတို႔ေတြ စီေလ်ာင္ဟုံ၊ ရွန္းဖန္းယြင္ ဒါမွမဟုတ္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ေလာက္ကို လႊတ္ရမွာေလ.." စင္စစ္ သာမန္ဒ႑ာရီအဆင့္သမားက ေၾကးအဆင့္တာဝန္ေတြကို အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ၾကသည္။ ထိုစြမ္းအားမ်ိဳးသည္ အင္ယာတစ္ခုလုံး၏ ထိပ္သီး အေယာက္သုံးေထာင္ စာရင္းထဲတြင္ ပါဝင္ဖို႔က လြယ္ကူသည္။ သို႔ေသာ္ ကြဲျပားသည့္အခ်က္က သူတို႔၏ နာမည္သည္ ထိုစာရင္းတြင္ ပါဝင္သလား မပါဝင္သလား ဆိုတာကိုပင္။ စီေလ်ာင္ဟုံအတြက္မူ သူမသည္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေက်ာ္ ေနထိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္အျပင္ ေသြးေအး ရက္စက္သည့္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ ကဲ့သို႔လည္း စ႐ိုက္ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ရွန္းဖန္းယြင္က စီေလ်ာင္ဟုံထက္ ပို၍ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ နဂါးေတာင္အင္ပါယာအတြင္း ဒ႑ာရီအဆင့္ ထိပ္သီး အေယာက္ ၅၀၀ တြင္ ရပ္တည္ေနၾကသူ ႏွစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွင့္ သာမန္ဒ႑ာရီအဆင့္တို႔ကို ႏႈိင္းယွဥ္ဖို႔က ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးအလား ကြာဟခ်က္ ႀကီးလြန္းေပသည္။ " ေငြလအဆင့္ေလာက္ပဲလား.." နတ္ဆိုးေကာင္လို ပုံစံရွိသည့္ လူက ေလွာင္ရယ္လိုက္ေလသည္။ " ငါ့အေရွ႕မွာ သူတို႔က ပု႐ြက္ဆိတ္သာသာပဲ ရွိတာ.. စိတ္မေကာင္းစရာပဲ.. မင္း ဒီမွာ ရက္နည္းနည္းေလာက္ပဲ ေနရၿပီ ထပ္ေျပးရဦးမယ္ေပါ့.."

Lord Xue YingWhere stories live. Discover now