[Completed] In the M o o nᴷᵀᴴ

.Eighty five.

Хором мөч бүр өнгөрөхийн хэрээр нүд минь анилдана.
Цаг хугацаа эргэлдэх тусам ухаан санаа минь балартана.

Удалгүй нүд минь бүрэлзэж эхэллээ.

Нэг, хоёр, гурав...

Нүд минь зовхио даахаа болин анилдана.
Чих минь шуугин би ухаан санаагаа бүр мөсөн алдаж эхэллээ.

Харин хамгийн сүүлд харсан дүрс минь хамгийн их харахыг хүссэн хүн байв.
Удалгүй түүний минь төрх бүдгэрэн замхран алга болов.