Consequences: Emman's Depth (BOOK 2) SELF PUBLISHED UNDER IMMAC PPH

Epilogue

E P I L O G U E

EMMAN

Life.

Life, may be exhausting, disgusting at some point, challenges and surprises. But it's up to you how would you do it very well, how would you play it very well, and how would you use it very well.

Life is useful without challenges. And in my life I have so many challenges that I've encountered. At ang pinaka gusto ko sa lahat ng iyon ay ang mahalin ang babaeng bumihag sa akin ng buo.

Akala ko hindi na ako patatawarin ni Stella. I've lost my mind. Nagpadala ako sa tukso at sa galit, nang dahil doon mas lalong siyang lumayo sa akin at nagalit. Hindi ko alam kung mapapatawad koba ang sarili ko habang nakikita siyang lumuluha. Hindi ko alam kung kakayanin koba siyang tignan habang lumuluha.

Ako ang naging dahilan ng pagluha niya kaya dapat lang na ako ang mag suffer. Akala ko katapusan na namin, akala ko wala na talaga kaming pag-asa. Akala ko hindi niya na ako pagbibigyang muli.

Dalawang beses ko siyang nasaktan. Dalawang beses niya rin akong pinatawad.

Should you really deserve me Stella? Bakit ako ang pinili mo kahit ilang beses na kitang sinaktan? Bakit ako padin? Bakit napatawad mo ako kahit ganoon ang mga ginawa ko sayo?

Hindi mo deserve ang isang demonyong kagaya ko. Pero pinili mo ako kahit gaano pa kamali ang nagawa ko.

I owe you a lot. You bring me to the world that I've never been before. You said that the miracle was possible. You said that the all of insecurities will break through. You said that the consequence will only start in responsibility.

You're my dream. My dream that to be on reality. My only dream that I wanted to be. I want to be with you. Forever.

At gagawin ko ang lahat para mapasaya kita ng sobra. I will do my best to be a best husband and father of our child. I will do my best to protect you. You're only what I want. And starting this day I will be with you to the day and night, and forever.

"How's our Groom?" Tito Ruello entered my room with Steff on his side. He smiled and hug me tight.

"Ikakasal ka na ngang talaga." Emosyonal niyang sabi habang tinititigan ako. "Naalala ko noong baby kapa at ipinaubaya ng nanay mo sakin. Ngayon ang laki-laki mona. At magkakaroon kana rin ng sariling pamilya." Tumulo ang luha ni tito at todo escort naman si Steff, inabutan niya ng tissue si tito. "Thank you."

"You're welcome po."

Ibinalik niya ang tingin sa akin. "Emman."

"Po."

"I'm so very proud of you, you know that right?"

Ngumiti ako at tumango-tango.

"Uhmm..." Tumawa si tito matapos mag isip. "I don't have anything to say. I'm so speechless..." Sumisinghot na humalaklak si tito. "Im so happy for you, my son. Kahit hindi kita tunay na anak at tito mo lang ako you fulfilled my life Emman, at ikaw ang dahilan kung bakit hindi na ako nagka anak pa. Dahil una palang sapat kana. Pasensiya na kung minsan hindi ako naging mabuting a-ama sayo. Sorry for everything." Niyakap niya ako at umiyak sa aking balikat. "I love you son."

"I love you dad."

Natigil siya sa paghikbi sa aking balikat at maluha-luhang bumitaw sa aming pagkakayakap.

"D-dad?"

Ngumiti ako.

That's my first time I call him that for 26 years. Inalagaan niya ako at pinalaki pero hindi ama ang turing ko sa kanya kundi tito. But all this years I've realized that I will not be Emman because of him. Hindi nga siya ang tunay kong ama pero higit pa ang pagmamahal ko sa kanya kaysa sa tunay kong ama.