She's The Boss // Seulrene

Chapter Twenty

SEULGI'S POV

"Hoy san ba 'to?" seriously? Hindi talaga mananahimik tong babaeng to? Kanina pa to putak ng putak.

Hindi ko siya pinansin at dire- diretsong naglakad. Ramdam ko rin naman na sumusunod siya sakin kaya tuloy tuloy lang ako sa paglakad hanggang sa makarating kami sa dulo.

"What the fuck stupid bear? Bingi ka ba?" sabi niya habang hinahabol ang hininga niya.

"Ikaw pa talaga ang may ganang magalit ngayon? Look who's stupid. Judging people she barely even know. Now tell me, who's stupid?" natigilan naman siya ng sabihin ko yon. She can't even look straight at me.

"I-I'm sorry. It's just-" sabi niya pero di ko na siya pinatapos. Nandito kami ngayon to clear things.

"Enough." agad naman siyang tumingin sa'kin at halata sa mukha niya ang takot.

"A-are you going to kill me now?" really?

"You really think na yun ang gagawin ko sa'yo dito?" dahan-dahan siyang tumango at tumungo.

"Yes I kill people but not you. I'm better than that." sagot ko na ikinagulat naman niya.

Kinuha ko ang mga dala kong gamit at pagkain at umupo sa damuhan.

Dinala ko siya sa lugar na mas kilala pa 'ko kesa kay Suho. Yes, Suho is my closest friend pero hindi lahat ng hinanakit ko, alam niya. I don't want to put too much burden in him. Masyado na siyang nahirapan dati.

"Wala kang balak umupo?" tanong ko sa kanya dahil nakatayo parin siya habang nakatingin sa'kin.

Agad naman siyang umupo sa tabi ko pero nilagyan parin niya ng distansya.

"Why are you like that?" tanong ko.

"What do you mean?" sagot niya while looking at the sky.

"You're so bitter, sa mga mafias. Parang may nagawa silang mali sayo na sobrang ikinagalit mo." tumingin siya sakin at ngumiti ng mapakla.

"You're right. Those assholes, anlaki ng kasalanan nila sa'kin. Kaya hindi mo rin ako masisisi kung bakit ganito ako." so my theory is right. Hindi siya magkakaganito kung walang nangyari sa kanya dati.

"When I was a kid, I used to be alone. Waiting for my mom and dad from work, pero pagdating nila, trabaho parin ang inaasikaso nila. I don't even have a fucking idea what's our business, basta ang alam ko lang, they need to focus on our business lagi. But then, my mommy lola came, para daw may kasama ako sa bahay. She understands me, she plays with me, she makes me happy. And guess what?" Tinitigan niya ako habang may nagbabadyang mga luha sa mata niya. Hindi ako nagsalita at hinintay lang siyang magpatuloy.

"Nag-cr lang ako non, but when I came back, nakita kong nakahiga na sa sahig ang lola ko, naliligo sa sarili niyang dugo. I ran out of the house at nakita ko yung mga lalaking pumatay sa kanya. That's the time when I got the idea about mafias." Hindi na niya napigilan at tuluyan na siyang humagulgol.

I don't know what to do, baka itulak niya 'ko bigla pag ginawa ko to pero I think this is the only way para mapagaan ang loob niya.

Tinanggal ko ang distansya naming dalawa at niyakap siya. This the the only way I know to comfort people.

"T-They killed my lola. The o-only one w-who gives me so much attention and love. U-until now Seulgi, until now, it hurts me everytime I remembered what happened to her." I caressed her back to ease the pain. Alam ko yung feeling ng mawalan.