Nine Star Hegemon Body Art
ေဆးသိဒၶိရွင္
အခန္း(၁၁၆)စကားစစ္ထိုးပြဲ
လံုခ်န္က ေနာက္သို့လွည့္ၾကည့္လ်ွင္ အသံရွင္မွာ အေစာပိုင္းက သူ့ေဘးမွ အလြန္လ်ွင္ျမန္သည့္ႏႈန္းျဖင့္ ျဖတ္သြားသူ အဖုိးၾကီးျဖစ္ေနေၾကာင္းသိရသည္။အဖိုးၾကီးမွာ မ်က္ႏွာ၌ အေရးအေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ အျပည့္ျဖစ္ေနရာ အေတာ္ေလးေၾကာက္ဖို့ေကာင္းေနသည္။အထူးသျဖင့္ သူတို့သံုးေယာက္၏ ေရွ့သို့ ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ ပို၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း ေတြ့ၾကရသည္။
လံုခ်န္က မည္သို့မွ ျပန္မေျပာေခ်။အဖိုးၾကီးက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ေအာ္သည္။
"ငါ...အဖိုးၾကီး ေမးေနတယ္ေလ မင္းကလံုခ်န္ ဟုတ္သလား မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ က်ဳပ္က လံုခ်န္ပါ က်ဳပ္ကို သိလုိ့လား" လံုခ်န္က အနည္းငယ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားေသာ္လညး္ ျပန္ေျဖလိုက္ပါသည္။
"မင္းက လံုခ်န္ေပါ့" အဖိုးအို က အံၾကိတ္သည္။အဖိုးအို၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ သားရဲေကာင္၏ ေသြးဆာရက္စက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားကဲ့သို့ျဖစ္လာရာ မ်ားစြာေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလသည္။သံုးေယာက္သား ေနာက္သို့ ျပိဳင္တူ ဆုတ္မိလုိက္ၾက၏။လံုခ်န္က သူ၏ ခ်ီစြမ္းအင္မ်ားကို လွည့္ပတ္ထားကာ တိုက္ခိုက္ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားသည္။အဖိုးအိုထံမွ မ်ားစြာေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္း လွေသာေအာ္္ရာမ်ားကို သူ အာရံုခံမိေနသည္။
"စီနီယာက ဘာမ်ားလိုအပ္လို့ပါသလည္း"
အဖိုးအိုက သူ့ကို ဓားတစ္စင္္းကဲ့သို့စူးရွသည့္အၾကည့္ျျဖင့္ၾကည့္သည္။ျပီးမွ ေအးစက္သည့္ေလသံျဖင့္ေျပာ၏။
"မင္းတို့ အငယ္ေတြက ကိုယ့္ထက္အၾကီးကို ေတြ့ရင္ႏႈတ္ဆက္ရမယ္ဆိုတာကိုနားမလည္ဘူးလား"
လံုခ်န္ အံ့အားသင့္မိသလို သူ့အား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေအာ္ရာတစ္မ်ိဳးျဖင့္ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္ကိုလည္းခံစားမိသည္။တန္ေပါင္းမ်ားစြာေလးသည့္ စြမ္းအားတစ္ခုသည္ သူ့ကိုယ္ေပၚသို့ ဖိထားေလရာအသက္ရႈရန္ပင္ခက္လာသည္။လူၾကမ္းေလးမွာမူ မည္သို့မွသိပ္မျဖစ္။ခံႏိုင္ေနသည္။
သို့ေသာ္ ခ်ဴေယာင္၏ မ်က္ႏွာ မွာ ရုတ္တရက္ ျဖဴေဖြးလာျပီး လဲက်မည္ကဲ့သို့ျဖစ္လာရာ လံုခ်န္ကသူ့အနားသို့ေခၚထားရသည္။သူက ခ်ီစြမ္းအင္ကို အသံုးျပဳ၍ ထို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ စြမ္းအင္ကိုခုခံေနသည္။
"ခင္ဗ်ား ေဆးမ်ား မွားစားလာတာလား" လံုခ်န္က မေက်မနပ္ျဖင့္ အဖိုးၾကီးကို က်ိန္ဆဲ၏။သည္ အဖိုးၾကီးသည္ ရူးမ်ားပင္ေနသလား။
"ေမာက္မာတဲ့ေကာင္ေလး...အၾကီးေတြကိုေလးစားတတ္ေအာင္ ဒီေန့ေတာ့ က်ဳပ္အဖိုးၾကီးက သင္ခန္းစားေပးမွျဖစ္ေတာ့မယ္" သူ့၏ ခ်ီစြမ္းအင္ကို လံုခ်န္က ေတာင့္ခံရန္ၾကိဳးစားေနသည္ကို ျမင္သည္တြင္ အဖိုးၾကီးသည္ အနည္းငယ္မ်ွ အံ့အားသင့္သြားျပီး ခ်ီစြမ္းအင္မ်ားကို ထပ္လႊတ္လိုက္ျပန္သည္။
လူၾကမ္းေလး၏ေဒါသတၾကီး ၾကံဳး၀ါးေအာ္ဟစ္သံထြက္လာ၏။သူ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက အနီေရာင္သို့ေျပာင္းသြားသည္။လူၾကမ္းေလးသည္ သူ့၏ ခ်ီစြမ္းအင္ကို ေတာင့္ခံႏိုင္သည္အား ျမင္လ်ွင္ အဖိုးအိုသည္ အံ့အားသင့္ရျပန္၏။သူထုတ္လႊတ္ခဲ့သည့္ ခ်ီစြမ္းအင္သည္ က်င္က်ီ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ပင္ဗိုင္းကနဲ ပစ္လဲက်သြားေစႏိုင္သည့္ ပမာဏျဖစ္ေလသည္။
သို့ေသာ္ ဤကေလးႏွစ္ေယာက္ကား ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြန္အားႏွင့္ပင္ သူ့၏ ခ်ီစြမ္းအင္ကိုေတာင့္ခံထားႏိုင္ၾကသည္။လံုခ်န္သည္ ခ်ီစြမ္းအင္အမ်ားအျပားကို အဓိက ေတာင့္ခံေနရသူျဖစ္သည့္တိုင္ခ်ဴေယာင္မွာ မ်က္ႏွာမ်ားျဖဴေဖြး၍ ေ၀ါ့ကနဲ ေသြးတစ္ပြက္ကို ထိုးအန္ေလ၏။
"ေစာက္အဖိုးၾကီး ေသေပေတာ့" လံုခ်န္ ေဒါသ ေထာင္းကနဲထြက္သြားသည္။အလင္းစက္ကြင္းကို သူႏိႈးေတာ့မည့္ အခ်ိန္မွာပင္ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္သည့္အသံ တစ္သံကိုၾကားရသည္။
"ေတာ္ၾကေတာ့"
အသံသည္ သိပ္မက်ယ္။တည္ျငိမ္၍ ေဒါသ သံလည္းမပါေပ။သို့ရာတြင္ အဖိုးအိုမ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းျဖဴေဖြးသြား၏။သူက စိတ္မပါလက္မပါႏွင့္ ခ်ီစြမ္းအင္မ်ားကို ျပန္သိမ္းလုိက္ရသည္။သူ့အေပၚသက္ေရာက္ေနေသာ ဖိအားသည္ ရုတ္ခ်ည္းေပါ့ပါးသြားသည္ကို လံုခ်န္ ခံစားမိသည္။ခ်ဴေယာင္မွာ ဖိအားမွ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ္ သူမမ်က္ႏွာသည္ ျဖဴေဖြးေနတုန္းပင္ျဖစ္၏။
ထိုအခ်ိန္ေရာက္မွ သူ့ပတ္၀န္းက်င္၌ လူအမ်ားအျပားေရာက္ေနသည္ကို လံုခ်န္ျမင္မိသည္။ထိုလူမ်ားက သူတို့ႏွင့္ အဖိုးၾကီးကို အနည္းငယ္ အံ့ၾသ ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္လ်ွက္ရွိသည္။ထိုလူအုပ္စုမွာ လူ 7 ေယာက္ပါေသာ အဖြဲ့ျဖစ္ကာ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ အသက္သံုးဆယ္ ခန့္ ရွိမည္ထင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ အထူးသျဖင့္ လူအုပ္ထဲတြင္ ေပၚလြင္ေနသည္။
သို့ရာတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီး ပံုစံသည္ ေအးတိေအးစက္ႏိုင္လွ၏။အေစာပိုင္းက အသံသည္ ထိုအဘုိးၾကီးထံမွလာျခင္းျဖစ္သည္။ထိုအဖိုးၾကီးက စူးရွလွသည့္အၾကည့္ျဖင့္ လံုခ်န္ကို တိုက္ခုိက္ခဲ့သည့္ အဖိုးၾကီးူကိုၾကည့္ေန၏။
"ႏွစ္ေတြ ဒီေလာက္ၾကာတာေတာင္ မင္းရဲ့သိုင္းပညာက ဒံုရင္းက ဒံုရင္းျဖစ္ေနတာမဆန္းဘူး မင္းသိုင္းပညာကရွက္စရာေကာင္းတဲ့ အဆင့္ျဖစ္ေနျပီ"
အဖိုးအိုစကားေၾကာင့္ အျခားသူမ်ား၏ မ်က္ႏွာတြင္ အနည္းငယ္ထူးဆန္းသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားေပၚသြားၾကျပီး ရယ္ခ်င္ဟန္လည္းျဖစ္သြားၾက၏။သို့ေသာ္ ၎တို့သည့္္ ယင္းအဘိုးအိုထိုသို့အေျပာခံရျခင္းအေပၚ ၌ ေက်နပ္ေနၾကသည္မွာ ထင္ရွားေလသည္။
ထို အဖိုးအို၏မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းရဲတက္သြားသည္။သူ့အၾကည့္မ်ားထဲတြင္ မည္မ်ွေဒါသထြက္ေနသည္ကိုျမင္ႏိုင္သည္။သို့ရာတြင္ သူကား ေဒါသကို မေပါက္ကြဲ၀ံ့ေခ်။သို့တုိင္ေအာင္ သူကျပန္ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာလုိက္ေသး၏။
"ဒီေကာင္ေလးက သိပ္ရိုင္းတယ္ က်ဳပ္က ဘာ့ေၾကာင့္ သင္ခန္းစားမေပးရမွာလည္း အၾကီးအကဲ တုဖုန္း အေနနဲ့ ဒီေကာင္ေလးဘက္က ကာကြယ္ေပးဖို့မလုိဘူးမလား"
"က်ိဳး ခ်န္ခ်င္ ေပါက္ကရလုပ္ေနတာေတြကိုေတာ္ေတာ့ အခုလိုမင္းလုပ္ရတာဟာ ဒီတစ္ေခါက္မင္းအတြက္အျမတ္ဘာမွ မထြက္လို့ ေကာင္ေလးအေပၚ ေဒါသေတြပံုခ်တာမလား မင္းတို့ရႊယ္ယူဂိုဏ္းက လူေတြက အေတာ္အရွက္မဲ့တာပဲ" အဖိုးအို က ေအးစက္စြာေျပာသည္။
အဖိုးအိုေျပာစကားအား ၾကားသည္တြင္ ထိုအဖိုးၾကီးသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္သူ့ကိုပစ္မွတ္ ထားရေၾကာင္း လံဳခ်န္နားလည္သြားသည္။အေၾကာင္းမွာ အဖိုးၾကီးႏွင့္ ၀တ္ရံုျဖဴသည္ တစ္ဂိုဏ္းတည္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။အကယ္၍ သူ့ သိုင္းပညာသာ ယခုထက္အဆင့္ျမင့္ေနလ်ွင္ လံုခ်န္သည္ ဤ ေသာက္ရူးၾကီးအား ပါးတစ္ခ်က္ေလာက္ပိတ္ရိုက္ျပီးသား ျဖစ္ေနမည္ျဖစ္၏။
"သြဲ့ေက်ာင္းအဆင့္ သိုင္းသမားၾကီးတစ္ေယာက္က ေသြးေႏွာအဆင့္ သိုင္းသမားငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို တုိက္ခုိက္တယ္ ဆိုတာ မ်က္ႏွာ သိပ္ေျပာင္ရာက်မေနဘူးလား" အျခားလူတစ္ေယာက္ကလည္း၀င္ေျပာသည္။
က်ိဳးခ်န္ခ်င္ သည္ တုဖုန္း တစ္ေယာက္ကိုသာ ေၾကာက္၍ အျခားသူမ်ားကိုမူ မေၾကာက္ေခ်။ထိုလူက သူ့ကိုအထက္ပါအတိုင္းေျပာလ်ွင္ သူကလည္း မထီမဲ့ျမင္ျဖင့္ျပန္ေျပာေလသည္။
"ခင္ဗ်ားမေက်နပ္ရင္ လက္သီးခ်င္းရွင္းၾကတာေပါ့ ဘာ့ေၾကာင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္လိုေျပာေနတာလညး္"
ထိုလူသည္ ေဒါသထြက္သြားဟန္ျဖင့္ တစ္ခုခုျပန္ေျပာမည္ျပင္လ်ွင္ တုဖုန္းက လက္ေ၀့ယမ္း၍ စကား၀ိုင္းကို ၀င္ထိန္းသည္။
"ခင္ဗ်ားတုိ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဂိုဏ္းအသီးသီးက နာမည္ေက်ာ္ေတြပဲ ဂ်ဴနီယာ တစ္ေယာက္ေရွ့မွာအၾကည္ညိဳတန္ေအာင္ မလုပ္ၾကစမ္းပါနဲ့ ဒီကိစၥကို ဒီမွာပဲရပ္လုိက္ၾကရေအာင္"
တုဖုန္း စကားေၾကာင့္ လူအုပ္က မည္သို့မွဆက္မေျပာၾကေတာ့။ထိုစဥ္ အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္သည္ ေဖာ္ေရြသည့္ဟန္ျဖင့္ လံုခ်န္ကို ေျပာလာသည္။
"လူငယ္ေလး မင္းက ဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ကို အႏိုင္ယူလုိက္တယ္ဆို က်ဳပ္က ဒါကိုအစကမယံုဘူး ဒါေပမယ့္ သြဲ့ေက်ာင္းအဆင့္ သိုင္းသမားၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေအာ္ရာကို ေတာင့္ခံႏိုင္တာျမင္တာ မွပဲ က်ဳပ္လည္းယံုေတာ့တယ္ ဒီလိုဆိုဘယ့္ႏွယ့္လည္း က်ဳပ္တို့ ခ်င္ဟိုင္ ဂိုဏ္းကို ၀င္ပါလားမင္းရဲ့ ပါရမီပါပံုနဲ့ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ပင္မဂိုဏ္းသားျဖစ္ကိုျဖစ္တယ္"
ထိုအဖိုးအို၏ စကားကိုၾကားလ်ွင္ လူတိုင္း အမူအယာေျပာင္းကုန္ၾက၏။
"က်ဳပ္တို့ ေကြ့ယြမ္ ဂိုဏ္းကို၀င္ဖုိ့ေကာစိတ္၀င္စားလား ၀င္မယ္ဆိုရင္ ပင္မဂိုဏ္းသားျဖစ္ဖို့က်ိန္းေသအာမခံတယ္"
"လူငယ္ေလး က်ဳပ္ေျပာရဦးမယ္ က်ဳပ္တို့ဂိုဏ္းကို၀င္မယ္ဆိုရင္ ပင္မဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို့အာမခံရံုတင္မကဘူး က်ဳပ္တုိ့ဂိုဏ္းရဲ့ ဂိုဏ္းေခါင္း သမီးဟာ တစ္ဂိုဏ္းလံုးမွာ အေခ်ာဆံုး အလွဆံုးေလး....လူငယ္ေလးသာ က်ဳပ္တို့ဂိုဏ္းကို ၀င္ရင္ ဟဲဟဲ..."
"ေနစမ္းပါဗ်ာ ဒါကေတာ့ခ်ဲ့ကားလြန္းတယ္ ဘယ့္ႏွယ္ ခင္ဗ်ားတို့ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သမီးက အခုမွ8 ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာကို အျခားနည္းေတြနဲ့ သိမ္းသြင္းစမ္းပါ"
"ဘာ...ဒီေေလူငယ္ေလးက သိုင္းမက်င့္ေတာ့ဘူးလား ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပျပီေလ က်ဳပ္ေျပာတာ မဟုတ္လုိ့လား"
လံုခ်န္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေန၏။ခ်ဴေယာင္ ႏွင့္ လူၾကမ္းေလးမွာ ၾကက္ေသေသေနၾကသည္။၎တုိ့၏ စကားအားနားေထာင္လ်ွင္ ယင္းအဖိုးၾကီးမ်ားသည္ ယင္းတို့၏ ဂိုဏ္းအသိီးသီးတြင္အဆင့္မနိမ့္ၾကသူမ်ားျဖစ္မွန္း သိသာသည္။ထိုအဖိုးၾကီးမ်ား၏ သိုင္းပညာမွာလည္း မ်ားစြာအဆင့္ျမင့္ျပီး သူ့အား တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာ ခ်န္ခ်င္၏ သိုင္းပညာအဆင့္ခန့္ရွိေပသည္။
ဤမ်ွ အစြမ္းထက္သူမ်ားက လံုခ်န္အား သူတို့ဂိုဏ္းအသီးသီးသို့ ၀င္ေစရန္ အျပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္ေနၾက၏။လံုခ်န္ မထင္မွတ္ထားသည့္အျဖစ္ပင္။မူလတြင္ လံုခ်န္က ထုိဂိုဏ္းအသိီးသီးသို့ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ျဖင့္ ခြင့္ေတာင္း၍ ၀င္ရေလာက္မည္ဟု ေတြးထားျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟမ့္...ေကာင္ေလး မင္းေၾကာင့္ ငါတို့ရႊယ္ယူ ဂိုဏ္းက ဒီတစ္ၾကိမ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆံဳးရံႈးမႈေတြျဖစ္သြားတယ္ မင္းသာငါတို့ ဂိုဏ္းကို ၀င္မယ္ဆိုရင္ ျပီးတာေတြကို သင္ပုန္းေခ်လုိက္မယ္...ျပီးေတာ့ မင္းကို ေကာင္းေကာင္း သင္ၾကားေပးမယ္" က်ိဳးခ်န္ခ်င္မွာ ေဒါသေျပသြားဟန္ျဖင့္ အရွက္မရွိစြာ ၀င္ေျပာေလသည္။
က်ိဳးေ၀ခ်င္ အေနႏွင့္ ယခုအၾကိမ္ ေဆးဆရာ အသင္းသို့လာရျခင္းမွာ သူတို့ ရႊယ္ယူ ဂိုဏ္း၏အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ လာေရာက္ညိွႏိႈင္းျခင္းျဖစ္သည္။မည္သို့ဆုိေစ ေမွာ္ေက်ာက္တံုး သိုက္ကိုအရင္ေတြ့သူက သူတို့ဂိုဏ္း ျဖစ္သည္။သို့ေသာ္ ေနာက္ဆံုး၌ ညိႈႏိႈင္းမႈသည္ အဆင္မေျပ။ဖီးနစ္၏ အနီးအပါးတြင္ ဂိုဏ္း 7 ဂိုဏ္းရွိရာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရ ဆိုေသာ္ ေမွာ္ေက်ာက္တံုး သိုက္ကို ဂိုဏ္း 7 ဂိုဏ္း ညီညီမ်ွမ်ွ ခြဲေ၀ယူရန္ျဖစ္သည္။ဤသို့ဆိုလ်ွင္ မည္သည့္ျပႆနာမွ ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။
သို့ရာတြင္ ရႊယ္ယူ ဂိုဏ္းသည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးအျမတ္ ခြဲေ၀ေရးအဖြဲ့မွ ထုတ္ပယ္ခံခဲ့ရရာ ေမွာ္ေက်ာက္တံုး တစ္တံုးကိုပင္ ရပိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ေပ။ထို့ေၾကာင့္ပင္ က်ိဳးခ်န္ခ်င္က ေဒါသသိပ္ထြက္ရျခင္းျဖစ္သည္။သို့ေသာ္ သူလည္း မည္သို့မွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ဖီးနစ္တြင္တုဖုန္းလညး္ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ေဒါသမ်ားကို ျမိဳခ်ထားရန္သာတတ္ႏိုင္သည္။
ထို့ေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ ေဆးဆရာအသင္းမွ သူ ထြက္လာခ်ိန္တြင္ လံုခ်န္ႏွင့္ အျခားသူႏွစ္ေယာက္ ေဆးဆရာအသင္းသို့လာေနသည္ကို သူ ျမင္လုိက္သည္။သူ၏ သိုင္းပညာအဆင့္ႏွင့္ဆိုလ်ွင္ လံုခ်န္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရံုႏွင့္ ေသြးေႏွာအဆင့္ လက္သစ္ သိုင္းသမားေလးတစ္ေယာက္မွန္းတန္းသိေလသည္။
သို့ေသာ္ ေသြးေႏွာသိုင္းသမားေလးတစ္ေယာက္သည္ ဤမွ် ျပင္းထန္သည့္ ခ်ီစြမ္းအင္အား မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ေတာင့္ခံႏိုင္သည္ကိုျမင္ရလ်ွင္ အႏွီသိုင္းသမားေလးမွာ ေသြးေႏွာအဆင့္ပင္ဟုတ္ပါေလစဟု သူ သံသယျဖစ္သြားမိသည္။စင္စစ္ သူ ေနာက္သို့လွည့္၍ လံဳခ်န္၏ နာမည္ကို ေမးလုိက္စဥ္ကပင္ ဤေကာင္ေလးမွာ သူတို့ဂိုဏ္းကို အၾကီးအက်ယ္ဆံုးရံႈးမႈမ်ားျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့သည့္ လံုခ်န္ ဆိုသည့္ ေကာင္ေလးမွန္းသူသိသည္သာ။
သို့ေသာ္ ဂိုဏး္မ်ား၏ က်င့္၀တ္အရ သာမာန္အရပ္သားမ်ားအား တုိက္ရိုက္ျပႆနာရွာရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေလရာ အၾကီးကို မရိုမေသ ျပဳသည္ဟု အကြက္ဆင္၍ လံဳခ်န္ကို သူက တမင္ ဖိႏွိပ္ရန္ၾကံစည္ျခင္းျဖစ္သည္။ယခုေတာ့ ဂိုဏ္းအသီးသီးက လံုခ်န္ကို ရရန္ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနၾကသည္။ရႊယ္ယူ ဂိုဏ္းအေနႏွင့္ေမွာ္ေက်ာက္တံုးမ်ား တစ္တံုးမွ ရပိုင္ခြင့္မရွိေတာ့သည္ျဖစ္ရာ လံုခ်န္ကဲ့သို့ လြန္မင္းစြာပါရမီေကာင္းသူတစ္ေယာက္ကို ဂိုဏ္းသို့ ပါေအာင္ေခၚႏိုင္ခဲ့လ်ွင္ ဂိုဏ္းအေနျဖင့္ သိပ္ဆံုးရံႈးမႈမရွိဟု ဆိုရမည္။
သို့ေသာ္ က်ိဳးခ်န္ခ်င္က ဤသို့ေျပာလာသည့္အခါတြင္ စကား၀ိုင္းသည္ ရုတ္တရက္တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။သူ့ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည့္ လူတိုင္း၏ အၾကည့္မ်ားတြင္ ေလွာင္ေျပာင္မႈ၊အထင္အျမင္ေသးမႈမ်ားစြက္ေနသည္ကို သူသိေန၏။
လူတိုင္း သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်မိၾကသည္။ဤကိစၥကား လံုခ်န္ ဆံုးျဖတ္မွရမည့္ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။
"ဘယ္လိုလည္း ေကာင္ေလး ငါတို့ ရြယ္ယူ ဂိုဏ္းကို လိုက္ခဲ့မလား ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေနာ"
က်ိဳးခ်န္ခ်င္က လံုခ်န္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါစိုက္ၾကည့္သည္။သူ့စကားတြင္ ျခိမ္းေျခာက္သံမ်ား ပါေနသည္။
"ဟားဟားဟား"
လံုခ်န္က ရုတ္တရက္ မ်က္ရည္မ်ားထြက္သည္ထိ ရယ္ေလသည္။
"ေကာင္ေလး ဘာရယ္စရာပါလို့လည္း" က်ိဳးခ်န္ခ်င္က ေဒါသတၾကီးျဖင့္ေျပာ၏။
"ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ားရဲ့ အခြက္ေျပာင္ႏိုင္မႈကို ေတာ္ေတာ္ရယ္ခ်င္လို့ပါ ခင္ဗ်ားကို ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိတယ္"
"ဘာကို ဆိုလိုတာလည္း" က်ိဳးေ၀ခ်င္က မ်က္စိကို ေမွးက်ဥ္း၍ ေရခဲတမ်ွ ေအးစက္သသည့္အၾကည့္ျဖင့္လံဳခ်န္ကိုၾကည့္သည္။လံုခ်န္က ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းစြာျပံဳး၍ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာသည္။
"လဲ..ေသ...လိုက္"
"မင္း..."
က်ိဳးခ်န္ခ်င္သည္ ေဒါသထြက္လြန္းသျဖင့္ ဆံပင္မ်ားပင္ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္ ေထာင္ကုန္ရာ ျခင္ေသၤ့ၾကီးတစ္ေကာင္ကဲ့သို့ျဖစ္ေန၏။သူသည္ ဤေကာင္ေလးကို ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။သို့ေသာ္ ထိုသို့သူ မလုပ္၀ံ့။
"ေကာင္းျပီေလ မင္းေစာင့္ေနစမ္းပါ"
ထိုသို့ေျပာျပီးေနာက္ က်ိဳးခ်န္ခ်င္သည္ ျခာကနဲလွည့္၍ထြက္သြားေတာ့သည္။သူသည္ ေဒါသကို မနည္းထိန္းထားရမွန္းမည္သူမွ မသိၾကေခ်။ဤေနရာ၌ ေဒါသမ်ားေပါက္ကြဲမိမည္ကို သူေၾကာက္လွသည္။က်ံဳးေ၀ခ်င္ ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ျခာကနဲလွည့္ထြက္္သြားသည္ကို ျမင္လ်ွင္ လူမ်ားမွာ တစ္ဟားုဟားျဖင့္ပြဲက်ေနၾကေတာ့၏။
ျပီးမွ မည္သည့္ဂိုဏ္းကို ၀င္ရန္ စဥ္းစားထားေၾကာင္း လံုခ်န္ကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေမးၾကသည္။လံုခ်န္က တဂၤ စဥ္းစားေနသည္။ထို့ေနာက္ တစ္ခ်ိန္လံုး တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ေသာ တုဖုန္းကို ေခါင္းေမာ့၍ လွမ္းေမးလုိက္၏။
"စီနီယာ...စီနီယာရဲ့ဂိုဏ္းကို ၀င္ရင္ ေကာ က်ဳပ္က ဘယ္လိုမ်ိဳးဂိုဏ္းသားျဖစ္လာမလည္း"
တုဖုန္းက မွိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ျပန္ဖြင့္လုိက္သည္။ထို့ေနာက္ သူသည္ လံုခ်န္ကိုၾကည့္၍ စိတ္မသက္သာသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ေျပာ၏။
"က်ဳပ္ ဂိုဏ္းကို ၀င္ဖုိ့ကေတာ့ သိပ္ကို ခက္ခဲလိမ့္မယ္"
MK AUNG
စာေရးဆရာ၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ တတ္ႏိုင္ သ ေလာက္ေလး ကူညီခ်င္သည္ဆိုပါက Telenor
09793864311 ႏွင့္ MPT 09421123207 သို့ဆက္သြယ္၍
ေစတနာ ရွိသ ေလာက္ PH BILL ေလးမ်ား လ်ဴဒါန္း ႏိုင္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ
YOU ARE READING
Nine Star Hegemon Body Arts(ေဆးသိဒၶိ႐ွင္)
Fantasyသူဟာေဆးနတ္ဘုရားတစ္ပါးအျဖစ္ျပန္လည္ေမြးဖြားလာျခင္းေပလား။သို့မဟုတ္ ေဆးနတ္ဘုရားရဲ့ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ႏွင့္ သူ့၀ိညာဥ္ ေပါင္းစပ္သြားျခင္းေပ ေလာ။သိုင္းက်င့္လို့မရ ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို အဖ်က္ ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ လံုခ်န္ဆိုတဲ့ အႏိုင္က်င့္ခံ လူရြယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပ...
