"ငါ့ကိုေခၚတာမင္းလား?"
ေရခဲတစ္မွ် ေအးစက္စက္အသံဟာ ယိုးလစ္နားဖ်ားဆီလႊင့္လာေတာ့ ျပင္ဆင္ထားေပမယ့္ အတန္ငယ္ေတာ့ ယိုးလစ္ လန္႔သြားမိသည္မွာအမွန္။ သက္ျပင္းအသာခ်ရင္း စိတ္ေလ်ာ့ကာ မ်က္ႏွာထက္ဝယ္ အျပံဳးတစ္ခုျဖစ္ေပၚေစလိုက္သည္။
"yo!~ အခ်ိန္တိက်သားပဲ! ကြ်န္ေတာ္က မလာေလာက္ဘူးေတာင္ ထင္တာ"
"လိုရင္းေျပာ"
လူးကပ္စ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြက ပိုမိုေအးစက္လာသေယာင္…။
"အဟမ္း… ေျပာ ေျပာမွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္စရာရွိတယ္"
လူးကပ္စ္၏ တည္ျငိမ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔က မသိမသာအထက္သို႔ ေကာ့တတ္သြားသည္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ခံစားမႈကိုေပးေနေလေတာ့…။
"ငါနဲ႔အေပးအယူလုပ္ရေလာက္ေအာင္ မင္းမွာအစြမ္းအစမရွိမွာပဲ စိုးရိမ္မိပါရဲ႕"
ယိုးလစ္မ်က္ႏွာထက္ပိုမိုေပၚလြင္ေသာအျပံဳးတို႔ျဖစ္တည္လာသည္။
"အခုလို လက္ေရြးစင္ရဲမက္ေတြ အမ်ားၾကီးပုန္းခိုေနတဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးလူလူရွိေနခဲ့တာေလ အဲ့အထဲက ခင္ဗ်ားနဲ႔အေပးအယူလုပ္ဖို႔ အစြမ္းအစရွိေလာက္ျပီမဟုတ္ဘူးလား?"
မထင္ထားသည့္စကားမို႔ထင္ လူးကပ္စ္မ်က္ခံုးတို႔က အနည္းငယ္ျမင့္တတ္သြားေလသည္…
"အို…မင္းက ဒါကိုသတိထားမိတယ္ေပါ့?"
"ေသခ်ာတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားလိုလူက ဘာမွန္းမသိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ဖို႔ ဒီလိုေနရာကို တစ္ေယာက္ထဲလာမတဲ့လား? အဟက္…ခင္ဗ်ားလာခ်င္ရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားေနာက္ကြယ္က ဟို လူသတ္ခ်င္စိတ္ ေတြထြက္ေနတဲ့လူၾကီးက ခြင့္ျပဳမတဲ့လား? အဟား…!"
"ၾကည့္ရတာ မင္းငါ့ေနာက္ခံကို သိျပီးထင္ပါ့။ ဒါေတာင္ ဒီလိုမယဥ္မေက်းေျပာေနေတာ့ မင္းလည္းသာမာန္လူမဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
"ကြ်န္ေတာ္သာမာန္လူဟုတ္တာမဟုတ္တာထက္ အေပးအယူျဖစ္ႏိုင္မလားပဲ သိခ်င္မိတာပါ"
YOU ARE READING
Dream Maker
General Fiction"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္" "ဟမ္...ဘယ္လို ဘယ္လို!" "ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္! ျငင္းလည္းအသံုးမဝင္ဘူး။ မင္းက အစထဲက ကိုယ့္အပိုင္!" ဝွက္သက္ဖက္!! ဒီေကာင္က ရူးေနတာလား? ရူးသြားတာလား?? ေဟး...ေဟး ေဖာလိုး ယြာ စတိုရီလိုင္းပါေနာ္(follow your storyline)။ ေက်းဇူးပဲ။ ကမာၻအဆက...
