Zombieland//Sekai

Özel Bölüm

Bu bölüm sevgililer gününe özel yazılmıştır. Sevgililer günün başına yeni bölüm yazdığım için özel bölümü de sonuna yazayım dedim 😂😂😂 Olay akışından tamamen bağımsızdır. Sevgililer gününüz kutlu olsun 💕😘

Sehun köpeğinin bu kadar agresif olmasına alışkın değildi. Beyaz tüyleri çamur içerisinde çiftliğin kapısına geldiğinden bu yana her zaman sessiz sakin bir şekilde Sehun'a sırnaşırdı. Jongin ve Sehun için bu küçük köpek sessizliğine rağmen evin neşe kaynağıydı. İkili oturup bir şeyler dinlerken küçük köpekle ilgilenmekten ayrı keyif alıyorlardı.

Zombi salgını dünyaya yayılmasının üzerinden 25 yıl geçmişti. İlk birkaç yılın aksine artık yaşayan insan sayısı ölülerden çok daha fazlaydı. Hayatta kalanların kampına vardıklarında buranın yeni evleri olacağını bilmiyorlardı. Ama zamanla askerlerin yardımıyla sınırlar temizlenerek genişletilmişti. Radio yayını yapılarak yaşayan insanları kuzeye kampa çağırmışlardı.

 Hala bir tedavisine sahip değildik. Ancak insanlar eskisi gibi korku içinde yaşamıyordu. Hatta zombi sirki bile vardı. Ki Sehun sonuna kadar karşıydı bu fikre. Hayatının hiçbir yerinde bu canavarları istemiyordu. Eğlenilecek bir şey de görmüyordu. Malesef ki herkes aynı fikirde değildi onunla.

Sehun dakikalardır havlayan köpeğinin sesine doğru ilerledi. Neden birden huysuzlandığını mutfağa girdiği zaman anlamıştı. Kaşları hızla çatılırken buraya nerden geldiğini anlamadığı yaratığı süzdü. Mutfak kapısının önünde bir zombi içeri girmek için cam kapının içinden girmeye çalışıyordu. 

Gidip küçük köpeği mutfaktan uzaklaştırmak istese de o yaratığı öldürmek için bu dikkat dağınıklığına ihtiyacı vardı. Nasıl olsa mutfağa giremeyecekti köpeği güvende olacaktı. Eğilip beyaz tüylerini yavaşça sevdi Sehun. Ona bir sorun olmadığını göstermek için yüzüne sevimli gülümseme bile oturttu. Köpek bundan anlar mıydı bilmiyordu.

Mutfağa sakladığı silahı eline alarak çıkışa doğru ilerledi hızla. Uzun zamandır eline almak zorunda olmadığı silah biraz ağır gelmişti. Ama onca yıl onu kullandıktan sonra alışması çok da uzun sürmedi. Suho'nun ismi biraz silinmişti ama hala kabzasındaydı. Sarjörü çıkarıp kontrol ettikten sonra evin arkasından dolaşıp mutfak kapısının olduğu yere dikkatlice yaklaştı.

Kaç tanesinin buraya girmiş olduğunu bilmiyordu hatta nasıl geldiğini bile bilmiyordu. Bu yüzden dikkatli olmalıydı. Adımlarını oldukça dikkatliydi. Gözleri etrafı güzelce kolaçan ediyor ve temiz olduğundan emin olmadan harekete geçmiyordu. 

Mutfak kapısına ulaştığında hiç tereddüt etmeden yaratığın kafasından vurdu. Kan ve beyin sıvısı cam kapıya sıçrarken ruhsuz beden çuval gibi kapının önüne yığıldı. Sehun bunu temizlemek zorunda olduğu için yüzünü buruşturdu. Belki Jongin'nin dönmesini beklerse ona yaptırabilirim diye düşündü. Evet bunu sevgilisine yıkmak daha iyi bir fikirdi. Nasıl olsa esmer de dahil yakınlardakiler silah sesine gelecekti yakında.

Tam dönüp evine doğru gidecekti ki birinin seslendiğini duyar gibi oldu. Hızla arkasını dönüp ona doğru gelen kişiye baktı. Onu buralarda ilk defa görüyordu. Yabancının yüzünde öfkeli bir ifade vardı.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?!"

Sehun şaşkınca kaşlarını kaldırdı. "Ne yapmışım?"

"O zombi bana aitti."

"Zombiler kimseye ait değildir. Ben onun hayatını kurtardım."

Konuşma Sehun için burada bitmişti. Yavaşça arkasını dönerek evine doğru ilerlemeye başladı. Arkasından gelen ayak seslerini yumuşak toprağa rağmen duyabiliyordu. Yine de yabancının kolunu sıkıca tutup onu geri çevirmesine sesini çıkarmadı.