Anlattığı onca şeyden sonra sözlerini bitirdiğinde, düşünme yetimi kaybetmiştim.
Kalbim acıyordu. Onun daha çok acıdığını hissedebiliyordum. Bakışlarını benden kaçırıp, başını eğdi. Yatağın bir ucunda oturuyordum, o ise diğer ucunda. Aramızdaki mesafeyi kapatmak adına kaydım.
Birlikte aşmamız gereken sorunları tek başına aşmaya çalışmıştı. Yanımda olsaydı bütün sorunların üstesinden gelebilirdik ama o beni uzak tutup, korumayı tercih etmişti.
Düşündüğüm bütün kötü şeyler için, sarf ettiğim tüm kötü kelimeler için pişmanlık duydum.
O bunu hak etmiyordu.
Kollarımı beline dolayıp, dudaklarımı özlemle boynuna bastırdığım zaman iç çekti. İşte o zaman fark etmiştim, sessizce ağlıyordu.
Birkaç saniye sonra hıçkırık kaçtı ağzından, başını omzuma dayayarak ağladı. Yüreğimin paramparça oluşunu hissediyordum.
Parmaklarım siyah saçları arasında dolandı ve istemsizce okşamaya başladı. O ağladıkça ben ağladım, kelimelerin ağırlığını taşıyamadım.
"Sen," diyebildim. "Sen zavallı, acınası bir çocuk değilsin Kim Taehyung. Sen benim gördüğüm en güçlü insansın. Bunu başkalarından duymana gerek yok, bunu ben söylüyorum."
Burnunu çekti. Hafif bir sakinleşti fakat kaldırmadı başını omzumdan.
"Özür dilerim," dedi. "Seni korumak istedim.." Nefes aldı ve elinin tersi ile gözyaşlarını sildi.
"Kimse sana dokunmasın, bensiz mutlu bir hayat yaşa istedim ama Jimin.." Başını omzumdan kaldırıp, kızarmış gözleri ile gözlerime baktı. "Başaramadım.. senden uzak durmayı başaramadım."
Gözlerine dökülen siyah saçlarını elim ile geriye ittirdim ve ardından yanaklarını avuçlarım arasına aldım. Gözyaşlarım yanaklarımdan çeneme ilerliyor ve yavaşça tişörtüme düşüyordu.
"Sorun değil." dedim. "Eğer benimle birlikteysen, hiçbir şey sorun değil. Buradayım, buradasın. Geçmişini değiştiremem, olduğun kişiyi de değiştiremem çünkü bunu istemiyorum. Geleceğinde olacağım. Her zaman hayalini kurduğumuz güzel günleri yaşayacağız Taehyung, hiç kimse gitmeyecek. Birini korumak için kimse ortadan kaybolmayacak."
Gözyaşları parmaklarıma değiyordu, baş parmağım ile sildim. Gözlerinin içi gülüyordu.
"Senden vazgeçmeyeceğim, geçemem Kim Taehyung. İstiyorsan bir gece kapıma birinin kafasını kopartmış şekilde gel, yine kabul edeceğim seni. Sorun değil.."
Güldü.
Yanakları üzerinde duran ellerimin üstüne koydu sıcacık ellerini, gülümsedim.
"Seni hak etmek için ne yaptığımı bilmiyorum Park Jimin..gerçekten bilmiyorum."
Burnumu çektim. Gülümsüyordum ama gözyaşlarım durmuyordu. Gerçek olamayacak kadar güzel bir anın ortasındaydık.
Ellerini ellerimin üstünden çekip yanaklarıma getirdi, ardından kaydırdı ve çenemi tutarak başımı kaldırdı hafif.
Gözleri gözlerimin içinde kayboluyorken, gülümsedim ona ve kendimi itekledim. Bana yaklaştıkça kalbim hızlandı, nefes alamadığımı hissettim..
Dudakları dudaklarıma değdi, hafif bir öpücük bahşetti. Sonra geri çekildi ve gülümseyerek baktı gözlerimin içine, tekrar.
Parmaklarım ensesine ilerleyip, onu daha fazla uzaklaştırmadan tekrar kendime çektim. Onu özlemiştim. Onu gerçekten deli gibi özlemiştim.
