8 RULES OF A CONCUBINE

Chapter 47: Jack and Rose

Author's Note:

I'm back!! Whahaha
----------------

SANGRIA

Pilit kong tinatago sa prinsipe ng Zeldamuera na si Hermes ang pangangati ng mga kamay ko para sakalin sya.

He is looking at me as if he is waiting for me to have a trace of panic in my face.

Kinulong ko ang badtrip ko at sinagot sya ng kalmado.

"So? Eh ano naman?" gigil kong sipat sa kanya.

Ngunit sa loob loob ko, punyeta kang kumag ka. Ang dami na naming hirap tapos ito ka, eepal?! Sarap mo din supalpalin eh noh!

What will happen to Tedros and me if this douche tattletale will expose our wheareabouts then?! Do we have to move to an another kingdom right now?? Sht talaga eh noh?!

He pouted at my answer and shrugged.

"Ah ganon ba? Yun lang ang masasabi mo? So at eh ano naman? Fine then. Maybe I'll give a direct call to Zaltalluna now since you dont care--"

"Hep!" awat ko sa kamay nya dahil kinuha na nya ang telepono nya. "Okay fine!" sigaw ko pa. Ano ba talagang gusto mo?!"

Nangisi ang prinsipe at nagkibit balikat.

"Well.. you guys have a massive rewards on your head and-"

"So kailangan mo ng pera?! Kaya magsusumbong ka?!"

"No stupid girl. Its not what I mean... I mean, I'm intrigued.." ani ng prinsipe habang hawak ang baba nya habang nagiisip.

"Who the hell are you? Why do you have a reward on your head? I perfectly understand with Tedros cause he's the fcking prince but why on you?"

"Ba malay ko." sipat ko sa prinsipe. "Pwede bang umalis ka na kasi magiimpake pa ko? Lilipat pa kasi kami ng bagong kaharian dahil sa pinaggagawa mo eh!"

"Lilipat? At bakit naman? Di ko naman kayo pinapapalis ah."

"Hey, di ako bobo Your Grace, sa lahi mong yan alam kong may kapalit ang pananahimik mo."

Natawa ang prinsipe tapos ng mga sinabi ko.

"Well.. you got me there."

"So ano nga ang gusto mo?!"

"None for now, dear. But maybe in a couple of days I will have something in mind. So dont tell Tedros that I already know. Pag nawala kayo sa Zeldamuera, huhuntingin ko kayo." matalim na sambit nya at ngisi pagkatapos.

Umalis na sya at naiwan akong nganga.

What in the name of mother effing hell was that? Did he just imprisoned us here in Zeldamuera?!

Sinara ko ang pinto padabog at bumalik sa lamesa.

At hindi ako pede magsalita kay Tedros! Ibig sabihin hostage ako ng bwisit na prinsipe! sigaw ko pa sa utak ko.

Wala akong ibang magawa sa buong maghapon kundi ang mag-ayos ng gamit at magisip.

Sht. Akala ko pagdating namin sa bagong kaharian, mawawala na rin ang mga problema namin. Din rin pala.

Lumipas pa ang ilang oras at sa wakas dumating na si Tedros.

"Hey Love, what's with the long face?" bungad nya pagkakita sa mukha ko. Gusto ko mang sabihin sa kanya na gusto ko na umalis sa Zeldamuera ngunit hindi pwede.