*UNICODE*
မမနှိုင်းအပေါ် ဘာလို့ဒီလောက်သဲသဲလှုပ်နေလဲ သိချင်စိတ်ကထိန်းမရတော့။ မမနှိုင်းဘေးရှိသမျှလူတိုင်းက မမနှိုင်းကိုသိပ်ကောင်းကြတာ။ အကြောင်းတော့ရှိမယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့။
"နှိုင်းကခုတလော မျက်နှာသိပ်မကောင်းဘူး အဲ့တာကြောင့် သူ့အတွက် ဒီလိုသီးသန့်ကမ္ဘာလေးဖန်တီးပေးချင်တာ"
ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်ပြီး အဓိပ္ပာယ်ပါတဲ့အပြုံးတွေနဲ့ ပြောနေပုံက တကယ်ကို မြင်သူတိုင်းငေးချင်စရာ။သိပ်ခန့်ငြားလိုက်တာအစ်ကိုရယ်။
"ဒါနဲ့အစ်ကို... ကျွန်တော်စည်းကျော်သလိုဖြစ်ပေမယ့် တစ်ခုလောက်သိချင်လို့ မေးလို့ရမလား"
နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ရုံပြုံးပြီး
"မင်းလိုချာတိတ်က စည်းကျော်တဲ့စကားတွေဘာတွေပြောနေတာဆိုတော့ မေးကြည့်ပေါ့ ငါမဖြေနိုင်တဲ့မေးခွန်းမျိုးဆိုရင်တော့ ဖြေပေးမှာမဟုတ်ဘူး"
မျက်လုံးလေးအရောင်လက်သွားကာ သိချင်စိတ်နဲ့ရှေ့တိုးမေးမိတယ်။
"ကျွန်တော်စာမေးပွဲမဖြေခင်ကလေ အစ်မလာအိပ်တဲ့ညကိုမှတ်မိတယ်မလား အဲ့ညက ကျွန်တော်တစ်ရေးနိုးလို့ရေထသောက်တော့... "
"မင်းကြားသွားတာပဲ"
ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့အသံနဲ့ဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့အစ်ကို့ကိုကြည့်ပြီး 'အင်း'တစ်လုံးသာဖြေပြီးခေါင်းငုံ့ထားလိုက်တယ်။ ဘာအကြောင်းမှန်းမသိပေမယ့်အစ်ကိုဝမ်းနည်းသွားတာသိသာလှတာကြောင့်ဆက်မမေးဖြစ်တော့။ အတော်ကြီးကိုတိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ သက်ပြင်းကြိတ်ချကာ တစ်ခွန်းခြင်းပြောလာတဲ့အစ်ကို။
"နှိုင်းက ညဆိုအိပ်ပျော်သွားမှာသိပ်ကြောက်တာ"
ပြောရင်းဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းနေလဲဆိုတာအစ်ကို့မျက်ဝန်းထဲကမျက်ရည်တွေကသက်သေပါ။
"သူအိပ်ပျော်သွားတိုင်း အတိတ်ကပုံရိပ်တွေက ရုပ်ရှင်တစ်ကားလိုအသေးစိတ်ကအစအိမ်မက်အဖြစ်ပြန်မြင်ယောင်တတ်တယ်လေ"
