Finding Me In You

44 Poem

Yivette Kessler

I looked up the book on my mini bookshelf.

Geez, anong pakulo ba ito ni Kiran?

When I found it, I opened it on page 143. Naka highlight ang poem na isinulat ni Peter para kay Lara Jean.

The moon never beams without bringing me dreams
Of beautiful Yivette Kessler.
And stars never rise but I feel the bright eyes
Of beautiful Yivette Kessler.

He crossed out Lara Jean's name and placed mine beside it. I gripped the book tight and looked anywhere only to see Kiran looking at me from the coffee bar.

Halatang tinatago niya ang ngiti but I didn't fail to see it. Binalik ko ang tingin sa librong hawak ko at nakitang naka-highlight rin ang title na nasa ibaba ng bahagi ng page pati na rin ang page number.

P. S I still love you 143

Geez, that guy.

Sinarado ko ang libro at tinignan ang Latte. Ang effort ng pagkakagawa. I couldn't hide my happiness when I drank it. Kailan pa siya natutong gumawa ng Latte? Don't tell me nagpatuloy siyang magpaturo after the fire incident?

Hindi ko na iyon inisip at inenjoy nalang ang Latte.

While drinking the coffee, pinagpatuloy ko ang pagbabasa ng libro. And after a while, narinig ko ang mga yapag ng mga papa ni Kiran.

"Did you finish the Latte?" aniya. I shook my head and asked why. He sat beside me at itinagilid ang cup. I awed with what I saw.

There was a heart at the bottom of the cup and I wasn't able to notice it dahil nasa libro ang mga mata ko.

I looked at him whose got a frowning face dahil alam niyang hindi ko nakita ang heart sa cup.

Siniko ko siya at nginitian saka yinakap. I whispered, "Thank you." at tinugon niya naman ako ng yakap pabalik.

"Ehem." agad kaming napabitaw sa gulat nang biglang sumulpot si Iza.

"I'm sorry to disturb you guys pero I need Kiran at the back door. May mga bagong ingredients na kailangang ipasok." saad niya kaya tumayo na si Kiran at hinalikan ang tuktok ng ulo ko bago umalis.

Nang mawala na sila sa paningin ko ay hindi ko maiwasang paypayan ang sarili dahil ramdam na ramdam ko ang pag-iinit ng mukha ko.

How can a person change in just one night?

And on top of that, his change really gets me stumbling and falling deeper.